DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Diesseldorf Johann Gottfried.JPG|thumb|Johann Gottfried Diesseldorf]] | [[File:Diesseldorf Johann Gottfried.JPG|thumb|Johann Gottfried Diesseldorf]] | ||
| − | '''JOHANN GOTTFRIED DIESSELDORF''' (1668 Gdańsk – 29 VII 1745 Gdańsk), | + | '''JOHANN GOTTFRIED DIESSELDORF''' (15 (17?) XI 1668 Gdańsk – 29 VII 1745 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Jego rodzina wywodziła się z szeregów gdańskiego pospólstwa, jednak o szlacheckich korzeniach. Był synem Johanna von Diesseldorfa (zm. 1700), mistrza-starszego [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]] [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], od 1680 roku dzierżawcy należącego do Gdańska majątku Freienhuben (obecnie Izbiska) koło Stegny. Matką była Florentina (zm. 1700, kilka dni przed mężem), córka Joachima Holwela, wywodząca się z szeregów średniozamożnego kupiectwa. Spośród czterech jego sióstr trzy dożyły wieku dojrzałego: Dorothea Constantia (ur. 10 V 1666) poślubiła w 1683 roku Nathaniela Wolffa (od 1696 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] [[STARE MIASTO | Starego Miasta]]), a po jego śmierci, w 1702, wyszła za Johanna Carla Heckera (od 1710 [[RADA MIEJSKA | rajcę]] Starego Miasta); Florentina Concordia (ur. 31 III 1671) została w 1700 żoną Johanna Hieronima Broena (rajcy od 1722); Anna Wirginia (ur. 24 VI 1677) w 1702 poślubiła przyszłego burmistrz Gdańska [[GRODDECK ABRAHAM | Abrahama Groddecka]].<br/><br/> |
| + | Naukę na szczeblu średnim rozpoczął od Gimnazjum Akademickiego w Toruniu. W sierpniu 1684 roku został zapisany do gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], od razu do klasy secundy. W 1689 studiował prawo na uniwersytecie w Lipsku, w 1690 był na uniwersytecie w Jenie, następnie we Frankfurcie nad Odrą. W 1693 roku obronił w Lipsku doktorat z dziedziny obojga praw i podjął tam wykłady z tego przedmiotu. W 1694 odbył podróż edukacyjną do Włoch.<br/><br/> | ||
| + | W 1697 na zaproszenie gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] objął katedrę prawa i historii w Gimnazjum Akademickim i zmodyfikował program wykładu z prawa rzymskiego. Opublikował wówczas kilka prac z zakresu prawa, między innymi ''Probabilia iuridica miscellanea'' (1699) oraz ''Examen iuridicum miscellanearum positionum'' (1699), jak również obszerny panegiryk na cześć odwiedzającego Gdańsk w 1698 roku króla polskiego Augusta II, zatytułowany ''Unterthänigste Devotion gegen den… Herrn Augustum II. König in Pohlen… als Ihro Königliche Majestät den ersten Königlichen Eintritt in die Stadt Dantzig nahm…'' (1698).<br/><br/> | ||
| + | Od 1700 roku był ławnikiem, w 1703 conseniorem, w 1704 seniorem. W 1707 został rajcą, w 1712 [[SĘDZIA | sędzią]]. Od 1720 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1721, 1725, 1729, 1733, 1737 i 1743, drugiego w 1720, 1724, 1728, 1732, 1736 i 1742, trzeciego w 1723, 1727, 1731, 1735, 1739, 1740, 1741 i 1745, trzeciego w 1722, 1726, 1730, 1734, 1738 i 1744. W 1714, 1717, 1722, 1727, 1730 i 1740 był [[BURGRABIOWIE| burgrabią]] królewskim w Gdańsku, w latach 1717–1720 protobibliotekarzem [[BIBLIOTEKA MIEJSKA | Biblioteki Rady Miejskiej]], a między 1740 a 1745 [[PROTOSCHOLARCHA | protoscholarą]] gdańskim.<br/><br/> | ||
| + | Już jako rajca tytułował się w pewnym okresie „dworzaninem Jego Cesarskiego Majestatu”, najprawdopodobniej otrzymał taki honorowy tytuł w czasie wizyty cara Piotra I Wielkiego w Gdańsku w 1716 roku. Podczas wojny w obronie tronu króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego ([[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenie Gdańska w 1734) ), będąc już burmistrzem, zaliczał się do zwolenników tego monarchy-wygnańca. W lutym 1734 roku na jego ręce złożyli protest usuwani z Gdańska rezydenci rosyjski i saski, twierdząc, że są akredytowani przy Radzie i polski król nie ma prawa relegować ich z miasta. Według współczesnych dobrze zapisał się również jako protoscholarcha, często uczestniczący w publicznych dysputach uczniowskich na zakończenie roku szkolnego i wspierający materialnie uczniów i uboższych nauczycieli. Mimo to za jego urzędowania doszło w październiku 1744 roku do krótkotrwałego buntu uczniów najstarszej klasy, primy, Gimnazjum Akademickiego, niezadowolonych ze sposobu prowadzenia zajęć w przeżywającej kryzys uczelni. Ponieważ wśród prowodyrów zdarzenia byli synowie rajców, starał się rozwiązać konflikt polubownie. Trwałym śladem tego zdarzenia był wydany przez Radę Miejską zakaz gromadzenia się uczniów oraz urządzania na ulicach przemarszów i gry na instrumentach.<br/><br/> | ||
| + | 2 VI 1699 roku poślubił Adelgundę (zm. 2 IX 1723), córkę burmistrza [[SCHMIEDEN JOHANN ERNST | Johanna Ernsta Schmiedena]]. Ponownie ożenił się z Sophią Amalią, córką Karla von Baggego, urzędnika z księstwa Saksonia-Koburg-Meiningen. Z obu tych związków małżeńskich nie doczekał się potomstwa. Został pochowany 12 VIII 1745 roku w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]].<br/><br/> | ||
| + | W testamencie przeznaczył majątek na cele dobroczynne. Dwadzieścia tysięcy florenów obsługiwało stypendia dla uczniów: cztery specjalnie stypendia zostały przeznaczone dla studentów teologii i prawa, z pierwszeństwem dla tych, którzy urodzili się w Gdańsku. Sześć tysięcy florenów przeznaczono na [[DOM DZIECKA (Dom Dziecka i Sierot) | Dom Dziecka i Sierot]] na Starym Mieście, sześć tysięcy na inne potrzeby szkolne, dwadzieścia tysięcy na utrzymanie sierot i wdów. Razem więc zadysponowano w ten sposób 52 tysiące florenów pruskich. Stypendia zwyczajowo wypłacano – na pamiątkę fundatora – w imieniny Godfryda (23 marca). Łącznie do końca XVIII wieku otrzymało taką pomoc 142 studentów. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:48, 9 lip 2019
JOHANN GOTTFRIED DIESSELDORF (15 (17?) XI 1668 Gdańsk – 29 VII 1745 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Jego rodzina wywodziła się z szeregów gdańskiego pospólstwa, jednak o szlacheckich korzeniach. Był synem Johanna von Diesseldorfa (zm. 1700), mistrza-starszego Kwartału Wysokiego Trzeciego Ordynku, od 1680 roku dzierżawcy należącego do Gdańska majątku Freienhuben (obecnie Izbiska) koło Stegny. Matką była Florentina (zm. 1700, kilka dni przed mężem), córka Joachima Holwela, wywodząca się z szeregów średniozamożnego kupiectwa. Spośród czterech jego sióstr trzy dożyły wieku dojrzałego: Dorothea Constantia (ur. 10 V 1666) poślubiła w 1683 roku Nathaniela Wolffa (od 1696 ławnika Starego Miasta), a po jego śmierci, w 1702, wyszła za Johanna Carla Heckera (od 1710 rajcę Starego Miasta); Florentina Concordia (ur. 31 III 1671) została w 1700 żoną Johanna Hieronima Broena (rajcy od 1722); Anna Wirginia (ur. 24 VI 1677) w 1702 poślubiła przyszłego burmistrz Gdańska Abrahama Groddecka.
Naukę na szczeblu średnim rozpoczął od Gimnazjum Akademickiego w Toruniu. W sierpniu 1684 roku został zapisany do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od razu do klasy secundy. W 1689 studiował prawo na uniwersytecie w Lipsku, w 1690 był na uniwersytecie w Jenie, następnie we Frankfurcie nad Odrą. W 1693 roku obronił w Lipsku doktorat z dziedziny obojga praw i podjął tam wykłady z tego przedmiotu. W 1694 odbył podróż edukacyjną do Włoch.
W 1697 na zaproszenie gdańskiej Rady Miejskiej objął katedrę prawa i historii w Gimnazjum Akademickim i zmodyfikował program wykładu z prawa rzymskiego. Opublikował wówczas kilka prac z zakresu prawa, między innymi Probabilia iuridica miscellanea (1699) oraz Examen iuridicum miscellanearum positionum (1699), jak również obszerny panegiryk na cześć odwiedzającego Gdańsk w 1698 roku króla polskiego Augusta II, zatytułowany Unterthänigste Devotion gegen den… Herrn Augustum II. König in Pohlen… als Ihro Königliche Majestät den ersten Königlichen Eintritt in die Stadt Dantzig nahm… (1698).
Od 1700 roku był ławnikiem, w 1703 conseniorem, w 1704 seniorem. W 1707 został rajcą, w 1712 sędzią. Od 1720 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1721, 1725, 1729, 1733, 1737 i 1743, drugiego w 1720, 1724, 1728, 1732, 1736 i 1742, trzeciego w 1723, 1727, 1731, 1735, 1739, 1740, 1741 i 1745, trzeciego w 1722, 1726, 1730, 1734, 1738 i 1744. W 1714, 1717, 1722, 1727, 1730 i 1740 był burgrabią królewskim w Gdańsku, w latach 1717–1720 protobibliotekarzem Biblioteki Rady Miejskiej, a między 1740 a 1745 protoscholarą gdańskim.
Już jako rajca tytułował się w pewnym okresie „dworzaninem Jego Cesarskiego Majestatu”, najprawdopodobniej otrzymał taki honorowy tytuł w czasie wizyty cara Piotra I Wielkiego w Gdańsku w 1716 roku. Podczas wojny w obronie tronu króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego ([[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenie Gdańska w 1734) ), będąc już burmistrzem, zaliczał się do zwolenników tego monarchy-wygnańca. W lutym 1734 roku na jego ręce złożyli protest usuwani z Gdańska rezydenci rosyjski i saski, twierdząc, że są akredytowani przy Radzie i polski król nie ma prawa relegować ich z miasta. Według współczesnych dobrze zapisał się również jako protoscholarcha, często uczestniczący w publicznych dysputach uczniowskich na zakończenie roku szkolnego i wspierający materialnie uczniów i uboższych nauczycieli. Mimo to za jego urzędowania doszło w październiku 1744 roku do krótkotrwałego buntu uczniów najstarszej klasy, primy, Gimnazjum Akademickiego, niezadowolonych ze sposobu prowadzenia zajęć w przeżywającej kryzys uczelni. Ponieważ wśród prowodyrów zdarzenia byli synowie rajców, starał się rozwiązać konflikt polubownie. Trwałym śladem tego zdarzenia był wydany przez Radę Miejską zakaz gromadzenia się uczniów oraz urządzania na ulicach przemarszów i gry na instrumentach.
2 VI 1699 roku poślubił Adelgundę (zm. 2 IX 1723), córkę burmistrza Johanna Ernsta Schmiedena. Ponownie ożenił się z Sophią Amalią, córką Karla von Baggego, urzędnika z księstwa Saksonia-Koburg-Meiningen. Z obu tych związków małżeńskich nie doczekał się potomstwa. Został pochowany 12 VIII 1745 roku w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
W testamencie przeznaczył majątek na cele dobroczynne. Dwadzieścia tysięcy florenów obsługiwało stypendia dla uczniów: cztery specjalnie stypendia zostały przeznaczone dla studentów teologii i prawa, z pierwszeństwem dla tych, którzy urodzili się w Gdańsku. Sześć tysięcy florenów przeznaczono na Dom Dziecka i Sierot na Starym Mieście, sześć tysięcy na inne potrzeby szkolne, dwadzieścia tysięcy na utrzymanie sierot i wdów. Razem więc zadysponowano w ten sposób 52 tysiące florenów pruskich. Stypendia zwyczajowo wypłacano – na pamiątkę fundatora – w imieniny Godfryda (23 marca). Łącznie do końca XVIII wieku otrzymało taką pomoc 142 studentów.
