MUZEUM GDAŃSKA
(Utworzył nową stronę „{{paper}} [[File:Anton Möller, Grosz czynszowy, 1601, ze zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Gdańska.JPG|thumb|Anton Möller ''Grosz czynszowy'', 1601, ze zbioró...”) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Donatywa 3-dukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Gdańska.JPG|thumb|Donatywa trzydukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Gdańska]] | [[File:Donatywa 3-dukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Historycznego Miasta Gdańska.JPG|thumb|Donatywa trzydukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Gdańska]] | ||
| − | '''MUZEUM GDAŃSKA''', ul. Długa 46/47. Zostało powołane uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) 31 III 1970 jako oddział Muzeum Pomorskiego w Gdańsku ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]), 2 IV 1970 oficjalnie otrzymało siedzibę główną w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]. W samodzielną placówkę zostało przekształcone uchwałą Prezydium WRN z 22 III 1971. Pierwotnie działało pod nazwą Muzeum Historii Miasta Gdańska, a od 1 I 2000 roku do | + | '''MUZEUM GDAŃSKA''', ul. Długa 46/47. Zostało powołane uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) 31 III 1970 jako oddział Muzeum Pomorskiego w Gdańsku ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]]), 2 IV 1970 oficjalnie otrzymało siedzibę główną w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]. W samodzielną placówkę zostało przekształcone uchwałą Prezydium WRN z 22 III 1971. Pierwotnie działało pod nazwą Muzeum Historii Miasta Gdańska, a od 1 I 2000 roku do 30 I 2018 jako Muzeum Historyczne Miasta Gdańska. <br/><br/> |
Pierwszą otwartą w Ratuszu ekspozycją muzealną była prezentacja książek wydawnictwa Wiedza Powszechna. Następna, przygotowana przez [[KONSERWATORZY ZABYTKÓW W GDAŃSKU | wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku]] oraz [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków Oddział w Gdańsku]] i zatytułowana ''25 lat ochrony zabytków w Gdańsku'', była czynna od 2 IV 1970 – wernisaż towarzyszył uroczystemu otwarciu Ratusza Głównego Miasta i inauguracji muzeum. <br/><br/> | Pierwszą otwartą w Ratuszu ekspozycją muzealną była prezentacja książek wydawnictwa Wiedza Powszechna. Następna, przygotowana przez [[KONSERWATORZY ZABYTKÓW W GDAŃSKU | wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku]] oraz [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków Oddział w Gdańsku]] i zatytułowana ''25 lat ochrony zabytków w Gdańsku'', była czynna od 2 IV 1970 – wernisaż towarzyszył uroczystemu otwarciu Ratusza Głównego Miasta i inauguracji muzeum. <br/><br/> | ||
Muzeum gromadzi, opracowuje i udostępnia zbiory o historii miasta z zakresu archeologii, historii, sztuki, rzemiosła artystycznego, kultury materialnej, numizmatyki, organizuje wystawy, sympozja naukowe, zajmuje się działalnością wydawniczą i edukacyjną. Stopniowo przejmowało od władz państwowych, kościelnych i miejskich gmachy i obiekty zaliczane do głównych zabytków Gdańska, odbudowując je, rewaloryzując i dostosowując do funkcji muzealnych. W 1973 roku przejęło od władz Gdańska Zespół Przedbramia: Katownię i [[WIEŻA WIĘZIENNA | Wieżę Więzienną]] na siedzibę Muzeum Kryminalistyki pod auspicjami [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]; 11 III 1974 od władz Gdańska twierdzę w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]]; 3 I 1980 od Ministerstwa Kultury i Sztuki – Wartownię nr 1 na [[WESTERPLATTE | Westerplatte]]; w roku 1981 od władz Gdańska [[DOM UPHAGENA | Dom Uphagena]] przy ul. Długiej 12; w 1984 – zespół [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] (z Nowym Domem Ławy, [[SIEŃ GDAŃSKA | Sienią Gdańską]] oraz częścią parteru Domu Ekonomisty), w 1988 od władz Gdańska – basztę Na Zamurzu przy ul. Podmurze 2 na ekspozycję poświęconą historii gdańskiego sportu i turystyki (pod koniec roku 2008 oddział zlikwidowano), w 1993 od władz Gdańska – pięć kamieniczek przy ul. Kramarskiej o powierzchni 1360 m², przeznaczonych na pracownie naukowe, pomieszczenia biurowe i magazyny zbiorów; w roku 1996 [[KARMELICI | karmelici]] przekazali wieżę [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], gdzie otwarto oddział Muzeum Zegarów Wieżowych. W lutym 2000 decyzją Zarządu Miasta Gdańska w Katowni i Wieży Więziennej (po zlikwidowanym Muzeum Kryminalistyki) otwarto oddział Muzeum Bursztynu. Pod opieką muzeum znajdują się [[BRAMA WYŻYNNA | Brama Wyżynna]], Brama Nizinna, a od roku 2008 [[MURY OBRONNE | mury obronne]]. W 2017 roku oddziałem muzeum jest [[KUŹNIA WODNA | Kuźnia Wodna w Oliwie]], przejęta od Muzeum Techniki w Warszawie. {{author: EB}} <br/><br/> | Muzeum gromadzi, opracowuje i udostępnia zbiory o historii miasta z zakresu archeologii, historii, sztuki, rzemiosła artystycznego, kultury materialnej, numizmatyki, organizuje wystawy, sympozja naukowe, zajmuje się działalnością wydawniczą i edukacyjną. Stopniowo przejmowało od władz państwowych, kościelnych i miejskich gmachy i obiekty zaliczane do głównych zabytków Gdańska, odbudowując je, rewaloryzując i dostosowując do funkcji muzealnych. W 1973 roku przejęło od władz Gdańska Zespół Przedbramia: Katownię i [[WIEŻA WIĘZIENNA | Wieżę Więzienną]] na siedzibę Muzeum Kryminalistyki pod auspicjami [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]; 11 III 1974 od władz Gdańska twierdzę w [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujściu]]; 3 I 1980 od Ministerstwa Kultury i Sztuki – Wartownię nr 1 na [[WESTERPLATTE | Westerplatte]]; w roku 1981 od władz Gdańska [[DOM UPHAGENA | Dom Uphagena]] przy ul. Długiej 12; w 1984 – zespół [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] (z Nowym Domem Ławy, [[SIEŃ GDAŃSKA | Sienią Gdańską]] oraz częścią parteru Domu Ekonomisty), w 1988 od władz Gdańska – basztę Na Zamurzu przy ul. Podmurze 2 na ekspozycję poświęconą historii gdańskiego sportu i turystyki (pod koniec roku 2008 oddział zlikwidowano), w 1993 od władz Gdańska – pięć kamieniczek przy ul. Kramarskiej o powierzchni 1360 m², przeznaczonych na pracownie naukowe, pomieszczenia biurowe i magazyny zbiorów; w roku 1996 [[KARMELICI | karmelici]] przekazali wieżę [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], gdzie otwarto oddział Muzeum Zegarów Wieżowych. W lutym 2000 decyzją Zarządu Miasta Gdańska w Katowni i Wieży Więziennej (po zlikwidowanym Muzeum Kryminalistyki) otwarto oddział Muzeum Bursztynu. Pod opieką muzeum znajdują się [[BRAMA WYŻYNNA | Brama Wyżynna]], Brama Nizinna, a od roku 2008 [[MURY OBRONNE | mury obronne]]. W 2017 roku oddziałem muzeum jest [[KUŹNIA WODNA | Kuźnia Wodna w Oliwie]], przejęta od Muzeum Techniki w Warszawie. {{author: EB}} <br/><br/> | ||
Wersja z 09:49, 4 sty 2019
_i_rewers,_ze_zbior%C3%B3w_Muzeum_Historycznego_Miasta_Gda%C5%84ska.JPG)
MUZEUM GDAŃSKA, ul. Długa 46/47. Zostało powołane uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) 31 III 1970 jako oddział Muzeum Pomorskiego w Gdańsku ( Muzeum Narodowe), 2 IV 1970 oficjalnie otrzymało siedzibę główną w Ratuszu Głównego Miasta. W samodzielną placówkę zostało przekształcone uchwałą Prezydium WRN z 22 III 1971. Pierwotnie działało pod nazwą Muzeum Historii Miasta Gdańska, a od 1 I 2000 roku do 30 I 2018 jako Muzeum Historyczne Miasta Gdańska.
Pierwszą otwartą w Ratuszu ekspozycją muzealną była prezentacja książek wydawnictwa Wiedza Powszechna. Następna, przygotowana przez wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku oraz Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków Oddział w Gdańsku i zatytułowana 25 lat ochrony zabytków w Gdańsku, była czynna od 2 IV 1970 – wernisaż towarzyszył uroczystemu otwarciu Ratusza Głównego Miasta i inauguracji muzeum.
Muzeum gromadzi, opracowuje i udostępnia zbiory o historii miasta z zakresu archeologii, historii, sztuki, rzemiosła artystycznego, kultury materialnej, numizmatyki, organizuje wystawy, sympozja naukowe, zajmuje się działalnością wydawniczą i edukacyjną. Stopniowo przejmowało od władz państwowych, kościelnych i miejskich gmachy i obiekty zaliczane do głównych zabytków Gdańska, odbudowując je, rewaloryzując i dostosowując do funkcji muzealnych. W 1973 roku przejęło od władz Gdańska Zespół Przedbramia: Katownię i Wieżę Więzienną na siedzibę Muzeum Kryminalistyki pod auspicjami Uniwersytetu Gdańskiego; 11 III 1974 od władz Gdańska twierdzę w Wisłoujściu; 3 I 1980 od Ministerstwa Kultury i Sztuki – Wartownię nr 1 na Westerplatte; w roku 1981 od władz Gdańska Dom Uphagena przy ul. Długiej 12; w 1984 – zespół Dworu Artusa (z Nowym Domem Ławy, Sienią Gdańską oraz częścią parteru Domu Ekonomisty), w 1988 od władz Gdańska – basztę Na Zamurzu przy ul. Podmurze 2 na ekspozycję poświęconą historii gdańskiego sportu i turystyki (pod koniec roku 2008 oddział zlikwidowano), w 1993 od władz Gdańska – pięć kamieniczek przy ul. Kramarskiej o powierzchni 1360 m², przeznaczonych na pracownie naukowe, pomieszczenia biurowe i magazyny zbiorów; w roku 1996 karmelici przekazali wieżę kościoła św. Katarzyny, gdzie otwarto oddział Muzeum Zegarów Wieżowych. W lutym 2000 decyzją Zarządu Miasta Gdańska w Katowni i Wieży Więziennej (po zlikwidowanym Muzeum Kryminalistyki) otwarto oddział Muzeum Bursztynu. Pod opieką muzeum znajdują się Brama Wyżynna, Brama Nizinna, a od roku 2008 mury obronne. W 2017 roku oddziałem muzeum jest Kuźnia Wodna w Oliwie, przejęta od Muzeum Techniki w Warszawie.
| 1971–1972 | Józef Kuszewski |
| 1972–1976 | Tadeusz Matusiak |
| 11 X 1976 – 30 VI 1988 | Mirosław Gliński |
| 1 III 1989 – 30 IX 2015 | Adam Koperkiewicz |
| 1 X 2015 – 15 XI 2015 | Grzegorz Szychliński (p.o.) |
| 16 XI 2015 – | Waldemar Ossowski |
| Ratusz Głównego Miasta |
| Dwór Artusa z sąsiednimi kamienicami (Stary i Nowy Dom Ławy, Dom Ekonomistów) |
| Dom Uphagena |
| Twierdza Wisłoujście |
| Westerplatte, Wartownia nr 1 |
| Muzeum Bursztynu |
| Muzeum Zegarów Wieżowych (kościół św. Katarzyny) |
| Muzeum Poczty Polskiej |
| Kuźnia Wodna |
