PREZYDENT GDAŃSKA

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m
Linia 1: Linia 1:
{{paper}}
+
{{web}}
'''PREZYDENT GDAŃSKA''', organ miejskiej władzy wykonawczej, o różnych kompetencjach w kolejnych okresach historycznych, wprowadzony przez władze pruskie po zajęciu Gdańska w wyniku II rozbioru Polski w 1793 roku. Prezydent Gdańska stał na czele magistratu, który zastąpił dotychczasową [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]], mianowany był przez monarchę. Urząd funkcjonował do chwili utworzenia [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], kiedy generalnie powrócono do przedrozbiorowego ustroju miejskiego. Ponownie urząd pojawił się w Gdańsku po II wojnie światowej (prezydenci [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu]] I i II Wolnego Miasta Gdańska byli urzędnikami państwowymi, nie miejskimi). Funkcjonował za czasów polskich w okresie 1945–1950. Ustawą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (RP) z 20 III 1950 doszło do połączenia jego funkcji z funkcją przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej ([[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]]). Stanowisko prezydenta przywrócono 13 XII 1973. Powoływany był przez Prezesa Rady Ministrów, po zaopiniowaniu kandydata przez właściwą radę narodową, po roku 1990 wybierany przez Radę Miasta. Na mocy ustawy uchwalonej przez Sejm RP z 20 VI 2002 „O bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta” prezydent Gdańska wybierany jest w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich, w głosowaniu tajnym. {{author: JZ}} {{author: SB}}<br /><br />
+
'''PREZYDENT GDAŃSKA''', organ miejskiej władzy wykonawczej o różnych kompetencjach w kolejnych okresach historycznych. <br/><br/> '''Lata 1793–1807.''' Po II rozbiorze Polski i wkroczeniu do Gdańska 4 IV 1793 roku wojsk pruskich oraz po zawieszeniu 17 maja dotychczasowych [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrzów]], [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], [[ŁAWA MIEJSKA | Ławy Miejskiej]] i [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] 13 maja powołano tymczasowy Zarząd Miasta z prezydentem na czele. Wszyscy czterej dotychczasowi gdańscy burmistrzowie odmówili wejścia w skład tymczasowego Zarządu, prezydentem został więc z konieczności [[LINDENOWSKY JOHANN CHRISTIAN von | Johann Christian von Lindenowsky]], dotychczasowy rezydent Prus w Gdańsku. Po wyłonieniu 25 VII 1794 nowego Zarządu Miasta pozostał na tym stanowisku, już z nominacji królewskiej, otrzymując jednocześnie urząd dyrektora [[POLICJA| policji]]. Jego najbliższymi współpracownikami byli: burmistrz policji (któremu podlegały cechy, bractwa, kasy miejskie), burmistrz sądowy i dyrektor (prezes) [[SĄD WETOWY | sądu wetowego]], dwóch kolejnych burmistrzów i [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]]. Do obowiązków prezydenta należało ogólne kierowanie Zarządem, zwoływanie nadzwyczajnych posiedzeń, odpowiadał też za sprawy finansowe miasta, podlegali mu wszyscy pracownicy miejskich instytucji. {{author: MrGl}} <br/><br/> '''Lata 1945–1950.''' Urząd prezydenta przywrócono w Gdańsku po zakończeniu II wojny światowej (prezydenci [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939| Senatu I i II Wolnego Miasta Gdańska]] byli urzędnikami państwowymi, nie miejskimi). Pierwszym powojennym prezydentem został 31 III 1945, mianowany przez władze państwowe, [[KOTUS-JANKOWSKI FRANCISZEK | Franciszek Kotus-Janowski]] (przybył do Gdańska 4 kwietnia). Prezydent stał na czele Zarządu Miasta (z siedzibą przy ul. 3 Maja 9; dawna [[SZKOŁA WOJENNA | Szkoła Wojenna]], obecnie między innymi Powiatowy Urząd Pracy), organu wykonawczego [[RADA MIEJSKA | Miejskiej Rady Narodowej]], składającego się także z wiceprezydenta oraz 3–6 członków zarządu. Prezydenta i wiceprezydenta wybierała Miejska Rada Narodowa zwykłą większością głosów, zatwierdzani byli przez władze państwowe. Urząd został zniesiony ustawą z 20 III 1950; funkcję prezydenta przejął przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. {{author: SB}} <br/><br/> '''Po 1973 roku.''' Stanowisko prezydenta przywrócono 13 XII 1973. Był on jednoosobowym organem administracji państwowej, powoływanym na czas nieograniczony przez Prezesa Rady Ministrów po zaopiniowaniu kandydata przez Miejską Radę Narodową. Podlegał ministrowi administracji, gospodarki rolnej i środowiska, podporządkowany był jednocześnie Miejskiej Radzie Narodowej. Do jego obowiązków należało między innymi: podejmowanie czynności koniecznych do realizacji zadań wynikających z planu społeczno-gospodarczego rozwoju kraju; opracowywanie (na podstawie wytycznych Rady Ministrów) projektów planów społeczno-gospodarczych rozwoju terenu oraz projektów budżetu; wykonywanie zadań wynikających z tych projektów; zapewnienie właściwego wykorzystania środków przeznaczonych na rozwój społeczno-gospodarczy terenu i poprawę warunków bytowych, oświatowo-wychowawczych, socjalnych i kulturalnych mieszkańców; koordynacja działalności związanej z gospodarką terenową wszystkich jednostek państwowych, spółdzielczych i społecznych; kontrola tych działań; wydawanie decyzji w sprawach indywidualnych z zakresu administracji państwowej. <br/><br/> Zmiany w trybie powoływania na urząd prezydenta wprowadziła Ustawa z 8 III 1990 – prezydent wybierany był odtąd przez Radę Miasta. Obecnie, na mocy ustawy Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 20 VI 2002, prezydenta Gdańska wybiera się w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich, w głosowaniu tajnym. Do jego obowiązków, jako organu wykonawczego Miasta Gdańska i kierownika Urzędu Miejskiego (prezydent określa organizację i zasady funkcjonowania tej instytucji), należy wykonywanie uchwał Rady Miasta, w tym szczególnie: przygotowanie projektu uchwał Rady Miasta, określenie sposobu ich wykonania, gospodarowanie mieniem komunalnym, realizacja budżetu, zatrudnianie i zwalnianie kierowników jednostek organizacyjnych, reprezentowanie miasta na zewnątrz, podejmowanie decyzji w kwestiach zarządu majątkiem miasta oraz w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Prezydent może powierzać działanie w jego imieniu swoim zastępcom, sekretarzowi miasta oraz skarbnikowi miasta. Podlega mu Kancelaria Prezydenta, Biuro Prezydenta ds. Kultury, Biuro Prezydenta ds. Sportu, Biuro Prezydenta ds. Promocji Miasta, Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego, Zespół Audytów Wewnętrznych. Jako starosta grodzki wykonuje też pewne uprawnienia administracji państwowej. {{author: SB}} <br/><br/>
 
{| class="tableGda"  
 
{| class="tableGda"  
 
|-  
 
|-  
Linia 15: Linia 15:
 
! colspan="2" | W latach 1945–1950
 
! colspan="2" | W latach 1945–1950
 
|-  
 
|-  
| 3 IV 1945 – 27 V 1946
+
| 31 III 1945 – 27 V 1946
 
| [[KOTUS-JANKOWSKI FRANCISZEK | Franciszek Kotus-Janowski]]
 
| [[KOTUS-JANKOWSKI FRANCISZEK | Franciszek Kotus-Janowski]]
 
|-  
 
|-  
 
| 27 V 1946 – 6 X 1949
 
| 27 V 1946 – 6 X 1949
| Bronisław Nowacki
+
| [[NOWACKI BRONISŁAW | Bronisław Nowacki]]
 
|-  
 
|-  
 
| 6 X 1949 – 2 VI 1950
 
| 6 X 1949 – 2 VI 1950
Linia 42: Linia 42:
 
|-  
 
|-  
 
|  14 VI 1991 – 7 VII 1994
 
|  14 VI 1991 – 7 VII 1994
| Franciszek Jamroż
+
| [[JAMROŻ FRANCISZEK STEFAN | Franciszek Jamroż]]
 
|-  
 
|-  
 
|  8 VII 1994 – 26 X 1998
 
|  8 VII 1994 – 26 X 1998

Wersja z 16:35, 18 sty 2016

PREZYDENT GDAŃSKA, organ miejskiej władzy wykonawczej o różnych kompetencjach w kolejnych okresach historycznych.

Lata 1793–1807. Po II rozbiorze Polski i wkroczeniu do Gdańska 4 IV 1793 roku wojsk pruskich oraz po zawieszeniu 17 maja dotychczasowych burmistrzów, Rady Miejskiej, Ławy Miejskiej i Trzeciego Ordynku 13 maja powołano tymczasowy Zarząd Miasta z prezydentem na czele. Wszyscy czterej dotychczasowi gdańscy burmistrzowie odmówili wejścia w skład tymczasowego Zarządu, prezydentem został więc z konieczności Johann Christian von Lindenowsky, dotychczasowy rezydent Prus w Gdańsku. Po wyłonieniu 25 VII 1794 nowego Zarządu Miasta pozostał na tym stanowisku, już z nominacji królewskiej, otrzymując jednocześnie urząd dyrektora policji. Jego najbliższymi współpracownikami byli: burmistrz policji (któremu podlegały cechy, bractwa, kasy miejskie), burmistrz sądowy i dyrektor (prezes) sądu wetowego, dwóch kolejnych burmistrzów i syndyk miejski. Do obowiązków prezydenta należało ogólne kierowanie Zarządem, zwoływanie nadzwyczajnych posiedzeń, odpowiadał też za sprawy finansowe miasta, podlegali mu wszyscy pracownicy miejskich instytucji. MrGl

Lata 1945–1950. Urząd prezydenta przywrócono w Gdańsku po zakończeniu II wojny światowej (prezydenci Senatu I i II Wolnego Miasta Gdańska byli urzędnikami państwowymi, nie miejskimi). Pierwszym powojennym prezydentem został 31 III 1945, mianowany przez władze państwowe, Franciszek Kotus-Janowski (przybył do Gdańska 4 kwietnia). Prezydent stał na czele Zarządu Miasta (z siedzibą przy ul. 3 Maja 9; dawna Szkoła Wojenna, obecnie między innymi Powiatowy Urząd Pracy), organu wykonawczego Miejskiej Rady Narodowej, składającego się także z wiceprezydenta oraz 3–6 członków zarządu. Prezydenta i wiceprezydenta wybierała Miejska Rada Narodowa zwykłą większością głosów, zatwierdzani byli przez władze państwowe. Urząd został zniesiony ustawą z 20 III 1950; funkcję prezydenta przejął przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. SB

Po 1973 roku. Stanowisko prezydenta przywrócono 13 XII 1973. Był on jednoosobowym organem administracji państwowej, powoływanym na czas nieograniczony przez Prezesa Rady Ministrów po zaopiniowaniu kandydata przez Miejską Radę Narodową. Podlegał ministrowi administracji, gospodarki rolnej i środowiska, podporządkowany był jednocześnie Miejskiej Radzie Narodowej. Do jego obowiązków należało między innymi: podejmowanie czynności koniecznych do realizacji zadań wynikających z planu społeczno-gospodarczego rozwoju kraju; opracowywanie (na podstawie wytycznych Rady Ministrów) projektów planów społeczno-gospodarczych rozwoju terenu oraz projektów budżetu; wykonywanie zadań wynikających z tych projektów; zapewnienie właściwego wykorzystania środków przeznaczonych na rozwój społeczno-gospodarczy terenu i poprawę warunków bytowych, oświatowo-wychowawczych, socjalnych i kulturalnych mieszkańców; koordynacja działalności związanej z gospodarką terenową wszystkich jednostek państwowych, spółdzielczych i społecznych; kontrola tych działań; wydawanie decyzji w sprawach indywidualnych z zakresu administracji państwowej.

Zmiany w trybie powoływania na urząd prezydenta wprowadziła Ustawa z 8 III 1990 – prezydent wybierany był odtąd przez Radę Miasta. Obecnie, na mocy ustawy Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 20 VI 2002, prezydenta Gdańska wybiera się w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich, w głosowaniu tajnym. Do jego obowiązków, jako organu wykonawczego Miasta Gdańska i kierownika Urzędu Miejskiego (prezydent określa organizację i zasady funkcjonowania tej instytucji), należy wykonywanie uchwał Rady Miasta, w tym szczególnie: przygotowanie projektu uchwał Rady Miasta, określenie sposobu ich wykonania, gospodarowanie mieniem komunalnym, realizacja budżetu, zatrudnianie i zwalnianie kierowników jednostek organizacyjnych, reprezentowanie miasta na zewnątrz, podejmowanie decyzji w kwestiach zarządu majątkiem miasta oraz w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Prezydent może powierzać działanie w jego imieniu swoim zastępcom, sekretarzowi miasta oraz skarbnikowi miasta. Podlega mu Kancelaria Prezydenta, Biuro Prezydenta ds. Kultury, Biuro Prezydenta ds. Sportu, Biuro Prezydenta ds. Promocji Miasta, Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego, Zespół Audytów Wewnętrznych. Jako starosta grodzki wykonuje też pewne uprawnienia administracji państwowej. SB

Prezydenci Gdańska
W latach 1794–1807
25 IV 1794 – 31 VIII 1803 Johann Christian von Lindenowsky
16 IV 1804 – 27 V 1807 Christian Ludwig Bax
W latach 1945–1950
31 III 1945 – 27 V 1946 Franciszek Kotus-Janowski
27 V 1946 – 6 X 1949 Bronisław Nowacki
6 X 1949 – 2 VI 1950 Piotr Stolarek
Od 1973
13 XII 1973 – 15 IX 1977 Andrzej Kaznowski
15 IX 1977 – 22 XII 1981 Jerzy Młynarczyk
22 XII 1981 – 23 XI 1989 Kazimierz Rynkowski
23 XI 1989 – 10 VII 1990 Jerzy Pasiński
10 VII 1990 – 14 VI 1991 Jacek Starościak
14 VI 1991 – 7 VII 1994 Franciszek Jamroż
8 VII 1994 – 26 X 1998 Tomasz Posadzki
26 X 1998 – Paweł Adamowicz
JZ, SB
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania