INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Dalby_pomiarowe_w_Morskim_Laboratorium_Brzegowym_w_Lubiatowie.JPG|thumb|Dalby pomiarowe w Morskim Laboratorium Brzegowym w Lubiatowie]] | [[File:Dalby_pomiarowe_w_Morskim_Laboratorium_Brzegowym_w_Lubiatowie.JPG|thumb|Dalby pomiarowe w Morskim Laboratorium Brzegowym w Lubiatowie]] | ||
| − | '''INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO | + | '''INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO POLSKIEJ AKADEMII NAUK W GDAŃSKU''', ul. Kościerska 7. Powołany w kwietniu 1953 roku decyzją rządową na bazie Instytutu Wodnego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | PG]] dzięki staraniom [[CEBERTOWICZ ROMUALD ADAM | Romualda Cebertowicza]], w celu rozwinięcia badań dla gospodarki wodnej, budownictwa hydrotechnicznego, inżynierii morskiej. Wiązało się to z koniecznością rozwoju mechaniki płynów, mechaniki gruntów i skał oraz teorii budowli inżynierskich. Prowadzi badania z dziedziny hydrauliki morskiej i śródlądowej, mechaniki gruntów i fundamentowania. Początkowo z siedzibą na Wydziale Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska PG, następnie czasowo w dwóch lokalizacjach: w oliwskim [[PAŁAC OPATÓW | Pałacu Opatów]] i w [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN | Instytucie Maszyn Przepływowych PAN]] we Wrzeszczu. W 1969 roku, głównie w celu wykonania hydraulicznych badań modelowych projektowanego [[PORT PÓŁNOCNY | Portu Północnego]] oraz planowanej przebudowy Cieśniny Świny, uzyskał teren przy ul. Kościerskiej dla laboratorium hydraulicznego na otwartym powietrzu, gdzie w latach 90. XX wieku do budowanego sukcesywnie zaplecza technicznego przeniosły się wszystkie komórki organizacyjne Instytutu. Następnie powstał budynek laboratoryjno-biurowy oraz długi na 70 m budynek, w którym zainstalowano kanał falowy, wyposażony w aparaturę pomiarową. W 1976 roku zatrudniał 213 pracowników, w tym 58 naukowych (14 profesorów i docentów). Posiada Morskie Laboratorium Brzegowe w Lubiatowie, miał znaczący udział badawczy w większości projektowanych dużych obiektów hydrotechnicznych w Polsce (Tresna, Włocławek, Solina, Koronowo i in.) oraz wykonał hydrauliczne badania modelowe i pomiary terenowe dla Iraku, Libii, Senegalu, Wietnamu, Algierii, Kuby, Maroka, Syrii, Jugosławii, Holandii, Nigerii. Należy do Wydziału IV Nauk Technicznych PAN, z prawem nadawania stopnia doktora nauk technicznych w dyscyplinie naukowej budownictwo. Obecnie w Instytucie pracuje 60 osób, w tym 30 pracowników naukowych (3 profesorów, 11 doktorów habilitowanych, 12 doktorów). Posiada kategorię i w rankingach Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w jednorodnej grupie „Budownictwo i Architektura” znajduje się na czele polskich jednostek naukowych. {{author: RED}} <br /><br /> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
| − | |+ Dyrektorzy Instytutu Budownictwa Wodnego | + | |+ Dyrektorzy Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku |
|- | |- | ||
| 1953–1957 | | 1953–1957 | ||
Wersja z 16:57, 9 cze 2015
INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO POLSKIEJ AKADEMII NAUK W GDAŃSKU, ul. Kościerska 7. Powołany w kwietniu 1953 roku decyzją rządową na bazie Instytutu Wodnego PG dzięki staraniom Romualda Cebertowicza, w celu rozwinięcia badań dla gospodarki wodnej, budownictwa hydrotechnicznego, inżynierii morskiej. Wiązało się to z koniecznością rozwoju mechaniki płynów, mechaniki gruntów i skał oraz teorii budowli inżynierskich. Prowadzi badania z dziedziny hydrauliki morskiej i śródlądowej, mechaniki gruntów i fundamentowania. Początkowo z siedzibą na Wydziale Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska PG, następnie czasowo w dwóch lokalizacjach: w oliwskim Pałacu Opatów i w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN we Wrzeszczu. W 1969 roku, głównie w celu wykonania hydraulicznych badań modelowych projektowanego Portu Północnego oraz planowanej przebudowy Cieśniny Świny, uzyskał teren przy ul. Kościerskiej dla laboratorium hydraulicznego na otwartym powietrzu, gdzie w latach 90. XX wieku do budowanego sukcesywnie zaplecza technicznego przeniosły się wszystkie komórki organizacyjne Instytutu. Następnie powstał budynek laboratoryjno-biurowy oraz długi na 70 m budynek, w którym zainstalowano kanał falowy, wyposażony w aparaturę pomiarową. W 1976 roku zatrudniał 213 pracowników, w tym 58 naukowych (14 profesorów i docentów). Posiada Morskie Laboratorium Brzegowe w Lubiatowie, miał znaczący udział badawczy w większości projektowanych dużych obiektów hydrotechnicznych w Polsce (Tresna, Włocławek, Solina, Koronowo i in.) oraz wykonał hydrauliczne badania modelowe i pomiary terenowe dla Iraku, Libii, Senegalu, Wietnamu, Algierii, Kuby, Maroka, Syrii, Jugosławii, Holandii, Nigerii. Należy do Wydziału IV Nauk Technicznych PAN, z prawem nadawania stopnia doktora nauk technicznych w dyscyplinie naukowej budownictwo. Obecnie w Instytucie pracuje 60 osób, w tym 30 pracowników naukowych (3 profesorów, 11 doktorów habilitowanych, 12 doktorów). Posiada kategorię i w rankingach Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w jednorodnej grupie „Budownictwo i Architektura” znajduje się na czele polskich jednostek naukowych.
| 1953–1957 | prof. Romuald Cebertowicz |
| 1957–1960 | prof. Witold Tubilewicz |
| 1960–1974 | prof. Stanisław Hückel |
| 1974–1986 | prof. Piotr Wilde |
| 1986–1991 | prof. Stanisław Massel |
| 1991–1997 | prof. Andrzej Sawicki |
| 1997–2000 | prof. Piotr Wilde |
| 2000–2004 | prof. Wojciech Majewski |
| 2004 – | prof. Andrzej Sawicki |
