DEURER PETER JAKOB, architekt, konserwator
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PETER JAKOB DEURER''' (18 VIII 1897 Urbar – 29 XII 1960 Wesel, Niemcy), architekt, konserwator. W roku 1922 ukończył szkołę budowlaną w Kolonii, kierował rekonstrukcją zabytków w Kolonii, Neuwied, Bottrop, Kassel. Od 1942 roku podlegał Sztabowi Budowlanemu, odpowiedzialnemu za zabezpieczenie dóbr kultury na terenie III Rzeszy, prowadził inwentaryzację w Kolonii, Moguncji, Lüneburgu i Stralsundzie. Od grudnia 1942 do marca 1945 w Gdańsku, współdziałał ze sztabem lokalnym kierowanym przez architekta Hansa Riecherta (siedziba: | + | '''PETER JAKOB DEURER''' (18 VIII 1897 Urbar – 29 XII 1960 Wesel, Niemcy), architekt, konserwator. W roku 1922 ukończył szkołę budowlaną w Kolonii, kierował rekonstrukcją zabytków w Kolonii, Neuwied, Bottrop, Kassel. Od 1942 roku podlegał Sztabowi Budowlanemu, odpowiedzialnemu za zabezpieczenie dóbr kultury na terenie III Rzeszy, prowadził inwentaryzację w Kolonii, Moguncji, Lüneburgu i Stralsundzie. Od grudnia 1942 do marca 1945 w Gdańsku, współdziałał ze sztabem lokalnym kierowanym przez architekta Hansa Riecherta (siedziba: [[RATUSZ STAREGO MIASTA | Ratusz Starego Miasta]]). Z trzema współpracownikami sporządził dokumentację obejmującą prawdopodobnie 24 tomy, osobne poświęcono m.in. [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościołowi Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościołowi św. Jana]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościołowi św. Katarzyny]], [[DOM UPHAGENA | Domowi Uphagena]], [[DWÓR ARTUSA | Dworowi Artusa]]. Dokumentację wykonano w 5 egzemplarzach. Jeden, autorski, 22-tomowy, przetrwał wojnę; przekazany w roku 1978 [[ARCHIWA | Archiwum Państwowemu]] (obecnie tzw. „Dokumentacja Deurera”) przez syna Wolfganga (ur. 1932, architekt, profesor, współpracujący z Politechniką Gdańską, [[NADBAŁTYCKIE CENTRUM KULTURY | Nadbałtyckim Centrum Kultury]], autor publikacji ''Danzig. Die Dokumentation 52 historischer Kirchen'', w roku 2000 odznaczony [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]]) posłużył m.in. do rekonstrukcji wnętrz Dworu Artusa, Domu Uphagena, budowli sakralnych. Po II wojnie światowej Deurer osiadł w Wesel, pracował przy rekonstrukcji tamtejszej katedry, kościołów w Both, Reinberg, Rees i Diersfordt. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:26, 9 cze 2014
PETER JAKOB DEURER (18 VIII 1897 Urbar – 29 XII 1960 Wesel, Niemcy), architekt, konserwator. W roku 1922 ukończył szkołę budowlaną w Kolonii, kierował rekonstrukcją zabytków w Kolonii, Neuwied, Bottrop, Kassel. Od 1942 roku podlegał Sztabowi Budowlanemu, odpowiedzialnemu za zabezpieczenie dóbr kultury na terenie III Rzeszy, prowadził inwentaryzację w Kolonii, Moguncji, Lüneburgu i Stralsundzie. Od grudnia 1942 do marca 1945 w Gdańsku, współdziałał ze sztabem lokalnym kierowanym przez architekta Hansa Riecherta (siedziba: Ratusz Starego Miasta). Z trzema współpracownikami sporządził dokumentację obejmującą prawdopodobnie 24 tomy, osobne poświęcono m.in. kościołowi Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, kościołowi św. Jana, kościołowi św. Katarzyny, Domowi Uphagena, Dworowi Artusa. Dokumentację wykonano w 5 egzemplarzach. Jeden, autorski, 22-tomowy, przetrwał wojnę; przekazany w roku 1978 Archiwum Państwowemu (obecnie tzw. „Dokumentacja Deurera”) przez syna Wolfganga (ur. 1932, architekt, profesor, współpracujący z Politechniką Gdańską, Nadbałtyckim Centrum Kultury, autor publikacji Danzig. Die Dokumentation 52 historischer Kirchen, w roku 2000 odznaczony Medalem św. Wojciecha) posłużył m.in. do rekonstrukcji wnętrz Dworu Artusa, Domu Uphagena, budowli sakralnych. Po II wojnie światowej Deurer osiadł w Wesel, pracował przy rekonstrukcji tamtejszej katedry, kościołów w Both, Reinberg, Rees i Diersfordt.
