HALL ALEKSANDER JAN, polityk, minister
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Aleksander_Hall.png|thumb|Aleksander Hall]] | [[File:Aleksander_Hall.png|thumb|Aleksander Hall]] | ||
| − | '''ALEKSANDER JAN HALL''' (ur. 20 V 1953 Gdańsk), działacz opozycji w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, historyk, polityk. Syn Jana i Janiny, brat Jerzego (ur. 25 V 1956). W 1971 ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcące]] w Gdańsku, 1977 historię na Wydziale Humanistycznym [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]], 2002 doktorat w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2011 habilitacja w Instytucie Studiów Politycznych PAN.<br/><br/> | + | '''ALEKSANDER JAN HALL''' (ur. 20 V 1953 Gdańsk), działacz opozycji w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, historyk, polityk. Syn Jana i Janiny, brat Jerzego (ur. 25 V 1956). W 1971 ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcące]] w Gdańsku, w 1977 historię na Wydziale Humanistycznym [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]], w 2002 doktorat w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 2011 habilitacja w Instytucie Studiów Politycznych PAN.<br/><br/> |
Po studiach przez sześć miesięcy uczył historii w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, VI | VI Liceum Ogólnokształcącym]] (nie przedłużono mu umowy o pracę). W tym czasie (do 1979) działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, w latach 1978–1979 w Zespole Inicjatywy Obywatelskiej, w 1979 był jednym z założycieli [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]] i jej przewodniczący. W okresie 1977–1981 redaktor niezależnego pisma „Bratniak”. Od 7 do 17 V 1980 w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej brał udział w głodówce, solidaryzując się z głodującymi w więzieniu Mirosławem Chojeckim i [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariuszem Kobzdejem]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]], po powstaniu [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] przez miesiąc szef sekretariatu Krajowej Komisji Porozumiewawczej „Solidarności”.<br/><br/> | Po studiach przez sześć miesięcy uczył historii w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, VI | VI Liceum Ogólnokształcącym]] (nie przedłużono mu umowy o pracę). W tym czasie (do 1979) działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, w latach 1978–1979 w Zespole Inicjatywy Obywatelskiej, w 1979 był jednym z założycieli [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]] i jej przewodniczący. W okresie 1977–1981 redaktor niezależnego pisma „Bratniak”. Od 7 do 17 V 1980 w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej brał udział w głodówce, solidaryzując się z głodującymi w więzieniu Mirosławem Chojeckim i [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariuszem Kobzdejem]]. W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]], po powstaniu [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] przez miesiąc szef sekretariatu Krajowej Komisji Porozumiewawczej „Solidarności”.<br/><br/> | ||
| − | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981 ukrywał się, w latach 1982–1984 był członkiem tajnej RKK „Solidarność” Gdańsk. W latach 1984–1989 członek Klubu Myśli Politycznej „Dziekania”, 1986–1989 w składzie Społecznej Rady Prymasowskiej. Od 18 XII 1988 w Komitecie Obywatelskim (KO) przy przewodniczącym „Solidarności” [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lechu Wałęsie]], w 1989 uczestnik obrad okrągłego stołu w zespole do spraw reform politycznych. W wyborach do sejmu 4 VI 1989 nie kandydował, protestując przeciwko metodzie tworzenia list wyborczych KO. W latach 1989–1991 minister – członek Rady Ministrów do spraw współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, 1990–1991 przewodniczący Forum Prawicy Demokratycznej, 1991–1992 wiceprzewodniczący Unii Demokratycznej, 1992–1997 przewodniczący Partii Konserwatywnej, 1997–2002 w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W latach 1991–1993 poseł na Sejm z listy Unii Demokratycznej, od 1996 nauczyciel w [[GDAŃSKIE LICEUM AUTONOMICZNE| Gdańskim Liceum Autonomicznym]], w latach 1997–2001 poseł na Sejm z listy Akcji Wyborczej | + | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981 ukrywał się, w latach 1982–1984 był członkiem tajnej RKK „Solidarność” Gdańsk. W latach 1984–1989 członek Klubu Myśli Politycznej „Dziekania”, 1986–1989 w składzie Społecznej Rady Prymasowskiej. Od 18 XII 1988 w Komitecie Obywatelskim (KO) przy przewodniczącym „Solidarności” [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lechu Wałęsie]], w 1989 uczestnik obrad okrągłego stołu w zespole do spraw reform politycznych. W wyborach do sejmu 4 VI 1989 nie kandydował, protestując przeciwko metodzie tworzenia list wyborczych KO. W latach 1989–1991 minister – członek Rady Ministrów do spraw współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, 1990–1991 przewodniczący Forum Prawicy Demokratycznej, 1991–1992 wiceprzewodniczący Unii Demokratycznej, 1992–1997 przewodniczący Partii Konserwatywnej, 1997–2002 w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W latach 1991–1993 poseł na Sejm z listy Unii Demokratycznej, od 1996 nauczyciel w [[GDAŃSKIE LICEUM AUTONOMICZNE| Gdańskim Liceum Autonomicznym]], w latach 1997–2001 poseł na Sejm z listy Akcji Wyborczej „Solidarność”. W wyborach parlamentarnych w 2001 nie dostał się do Sejmu z listy Platformy Obywatelskiej (PO – otrzymał 3944 głosy) i wycofał się z czynnego uprawiania polityki. W 2004 odmówił przyjęcia mandatu posła po wybranym do Parlamentu Europejskiego pośle PO.<br/><br/> |
Od 2002 pracownik naukowy Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Autor między innymi monografii ''Spór o Polskę'' (1993), ''Polskie patriotyzmy'' (1997), ''Pierwsza taka dekada'' (2000) oraz ''Charles de Gaulle'' (2002). W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, 10 XI 2010 – Orderem Orła Białego. 25 II 2011 powołany w skład kapituły tego orderu, zrezygnował 23 XI 2015 w proteście przeciwko ułaskawieniu ministra Mariusza Kamińskiego przez prezydenta RP Andrzeja Dudę. W 2013 otrzymał tytuły Radiowej Osobowości Roku, przyznawana przez [[RADIO GDAŃSK | Radio Gdańsk]]. W 2023 uhonorowany [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]]. Członek Kolegium Historyczno-Programowego [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS)| Europejskiego Centrum Solidarności]] w kadencji 2021—2025.<br/><br/> | Od 2002 pracownik naukowy Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Autor między innymi monografii ''Spór o Polskę'' (1993), ''Polskie patriotyzmy'' (1997), ''Pierwsza taka dekada'' (2000) oraz ''Charles de Gaulle'' (2002). W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, 10 XI 2010 – Orderem Orła Białego. 25 II 2011 powołany w skład kapituły tego orderu, zrezygnował 23 XI 2015 w proteście przeciwko ułaskawieniu ministra Mariusza Kamińskiego przez prezydenta RP Andrzeja Dudę. W 2013 otrzymał tytuły Radiowej Osobowości Roku, przyznawana przez [[RADIO GDAŃSK | Radio Gdańsk]]. W 2023 uhonorowany [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]]. Członek Kolegium Historyczno-Programowego [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS)| Europejskiego Centrum Solidarności]] w kadencji 2021—2025.<br/><br/> | ||
Od 1996 mąż [[HALL KATARZYNA, wiceprezydent Gdańska, minister | Katarzyny Hall]]. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 1996 mąż [[HALL KATARZYNA, wiceprezydent Gdańska, minister | Katarzyny Hall]]. {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:15, 28 paź 2024
ALEKSANDER JAN HALL (ur. 20 V 1953 Gdańsk), działacz opozycji w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, historyk, polityk. Syn Jana i Janiny, brat Jerzego (ur. 25 V 1956). W 1971 ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku, w 1977 historię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego, w 2002 doktorat w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 2011 habilitacja w Instytucie Studiów Politycznych PAN.
Po studiach przez sześć miesięcy uczył historii w VI Liceum Ogólnokształcącym (nie przedłużono mu umowy o pracę). W tym czasie (do 1979) działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, w latach 1978–1979 w Zespole Inicjatywy Obywatelskiej, w 1979 był jednym z założycieli Ruchu Młodej Polski i jej przewodniczący. W okresie 1977–1981 redaktor niezależnego pisma „Bratniak”. Od 7 do 17 V 1980 w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej brał udział w głodówce, solidaryzując się z głodującymi w więzieniu Mirosławem Chojeckim i Dariuszem Kobzdejem. W sierpniu 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, po powstaniu NSZZ „Solidarność” przez miesiąc szef sekretariatu Krajowej Komisji Porozumiewawczej „Solidarności”.
Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 XII 1981 ukrywał się, w latach 1982–1984 był członkiem tajnej RKK „Solidarność” Gdańsk. W latach 1984–1989 członek Klubu Myśli Politycznej „Dziekania”, 1986–1989 w składzie Społecznej Rady Prymasowskiej. Od 18 XII 1988 w Komitecie Obywatelskim (KO) przy przewodniczącym „Solidarności” Lechu Wałęsie, w 1989 uczestnik obrad okrągłego stołu w zespole do spraw reform politycznych. W wyborach do sejmu 4 VI 1989 nie kandydował, protestując przeciwko metodzie tworzenia list wyborczych KO. W latach 1989–1991 minister – członek Rady Ministrów do spraw współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, 1990–1991 przewodniczący Forum Prawicy Demokratycznej, 1991–1992 wiceprzewodniczący Unii Demokratycznej, 1992–1997 przewodniczący Partii Konserwatywnej, 1997–2002 w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W latach 1991–1993 poseł na Sejm z listy Unii Demokratycznej, od 1996 nauczyciel w Gdańskim Liceum Autonomicznym, w latach 1997–2001 poseł na Sejm z listy Akcji Wyborczej „Solidarność”. W wyborach parlamentarnych w 2001 nie dostał się do Sejmu z listy Platformy Obywatelskiej (PO – otrzymał 3944 głosy) i wycofał się z czynnego uprawiania polityki. W 2004 odmówił przyjęcia mandatu posła po wybranym do Parlamentu Europejskiego pośle PO.
Od 2002 pracownik naukowy Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Autor między innymi monografii Spór o Polskę (1993), Polskie patriotyzmy (1997), Pierwsza taka dekada (2000) oraz Charles de Gaulle (2002). W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, 10 XI 2010 – Orderem Orła Białego. 25 II 2011 powołany w skład kapituły tego orderu, zrezygnował 23 XI 2015 w proteście przeciwko ułaskawieniu ministra Mariusza Kamińskiego przez prezydenta RP Andrzeja Dudę. W 2013 otrzymał tytuły Radiowej Osobowości Roku, przyznawana przez Radio Gdańsk. W 2023 uhonorowany Medalem św. Wojciecha. Członek Kolegium Historyczno-Programowego Europejskiego Centrum Solidarności w kadencji 2021—2025.
Od 1996 mąż Katarzyny Hall.
