BURACZEWSKI CZESŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | '''CZESŁAW BURACZEWSKI''' (12 XI 1914 Homel – 16 III 1991 Gdańsk), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Józefa i Marii z domu Ławruszys. Uczył się w Gimnazjum św. Kazimierza OO. Jezuitów w Wilnie, maturę uzyskał w 1933 w Gimnazjum św. Kazimierza w Nowej Wilejce (obecne Wilno). Od 1933 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, jednocześnie od 1933 do 1 IX 1939 pracował w Biurze Konstrukcyjnym Fabryki „Fitzner-Gamper-Zieleniewski” w Warszawie. W 1942 uzyskał półdyplom w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej (2 Sekcja Wydział Maszynowy) w Warszawie, gdzie był wykładowcą do 1 VIII 1944. W latach 1942–1944 żołnierz Armii Krajowej w Warszawie i na terenie ówczesnego województwa warszawskiego. Od 6 X 1944 w Krakowie, od 1 XI 1944 do stycznia 1945 pracował jako robotnik w stolarni. W 1947 dokończył studia, magister inżynier mechanik. W latach 1945–1948 pracował w Jeleniej Górze, gdzie był m.in. nauczycielem w Państwowym Gimnazjum Elektrycznym, Gimnazjum Przemysłowym, Liceum Ogólnokształcącym nr 1, Gimnazjum i Liceum Technologicznym, w latach 1949–1950 w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Cieplicach. <br/><br/> | ||
| + | W Gdańsku od 1950, do emerytury w 1985 był pracownikiem PG. W 1961 obronił doktorat na [[WYDZIAŁ MECHANICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Maszynowym]] (promotor: doc. dr inż. [[MADEJSKI JAN, profesor Politechniki Gdańskiej| Jan Madejski]]), od 1965 doktor habilitowany. Od 1965 docent, od 1973 profesor nadzwyczajny. W latach 1965–1970 kierownik Katedry Techniki Cieplnej, w 1962–1975 Zakładu Teorii Maszyn Cieplnych i Kotłów Parowych na Wydziale Maszynowym (po reorganizacji, od 1965 na Wydziale Budowy Maszyn), w 1966–1968 prodziekan na Wydziale Budowy Maszyn. Jednocześnie od 1 IX 1950 do 31 VII 1951 był nauczycielem w Gimnazjum Elektrycznym w Gdańsku, od 1 IX 1951 w Technikum Elektrycznym, od 1 IX 1950 do 31 VIII 1959 w [[CONRADINUM | Technikum Budowy Okrętów]]. W 1959 pracował w [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN | Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk]].<br/><br/> | ||
| + | Specjalista w dziedzinie termodynamiki i kotłów parowych. Autor m.in. monografii ''Podstawy termodynamiczne procesów nieodwracalnych'' (Gdańsk 1975), dwóch skryptów, w tym ''Termodynamika. Laboratorium I'' (cz. 1, Gdańsk 1979), współtwórca patentu. Odznaczony m.in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), odznaką „Za zasługi dla województwa elbląskiego” (1979). Żonaty był z Wandą Zofią z domu Kużel, ojciec Ewy Grażyny (ur. 10 II 1949). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author:WP}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej, akta osobowe.<br/> | ||
| + | ''Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej w latach 1945–2005. Monografia historyczno-biograficzna'', red. Andrzej Barylski, Gdańsk 2005, s. 240. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
[[Category: Hasła w przygotowaniu]] | [[Category: Hasła w przygotowaniu]] | ||
Wersja z 13:22, 3 wrz 2024
CZESŁAW BURACZEWSKI (12 XI 1914 Homel – 16 III 1991 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Józefa i Marii z domu Ławruszys. Uczył się w Gimnazjum św. Kazimierza OO. Jezuitów w Wilnie, maturę uzyskał w 1933 w Gimnazjum św. Kazimierza w Nowej Wilejce (obecne Wilno). Od 1933 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, jednocześnie od 1933 do 1 IX 1939 pracował w Biurze Konstrukcyjnym Fabryki „Fitzner-Gamper-Zieleniewski” w Warszawie. W 1942 uzyskał półdyplom w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej (2 Sekcja Wydział Maszynowy) w Warszawie, gdzie był wykładowcą do 1 VIII 1944. W latach 1942–1944 żołnierz Armii Krajowej w Warszawie i na terenie ówczesnego województwa warszawskiego. Od 6 X 1944 w Krakowie, od 1 XI 1944 do stycznia 1945 pracował jako robotnik w stolarni. W 1947 dokończył studia, magister inżynier mechanik. W latach 1945–1948 pracował w Jeleniej Górze, gdzie był m.in. nauczycielem w Państwowym Gimnazjum Elektrycznym, Gimnazjum Przemysłowym, Liceum Ogólnokształcącym nr 1, Gimnazjum i Liceum Technologicznym, w latach 1949–1950 w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Cieplicach.
W Gdańsku od 1950, do emerytury w 1985 był pracownikiem PG. W 1961 obronił doktorat na Wydziale Maszynowym (promotor: doc. dr inż. Jan Madejski), od 1965 doktor habilitowany. Od 1965 docent, od 1973 profesor nadzwyczajny. W latach 1965–1970 kierownik Katedry Techniki Cieplnej, w 1962–1975 Zakładu Teorii Maszyn Cieplnych i Kotłów Parowych na Wydziale Maszynowym (po reorganizacji, od 1965 na Wydziale Budowy Maszyn), w 1966–1968 prodziekan na Wydziale Budowy Maszyn. Jednocześnie od 1 IX 1950 do 31 VII 1951 był nauczycielem w Gimnazjum Elektrycznym w Gdańsku, od 1 IX 1951 w Technikum Elektrycznym, od 1 IX 1950 do 31 VIII 1959 w Technikum Budowy Okrętów. W 1959 pracował w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk.
Specjalista w dziedzinie termodynamiki i kotłów parowych. Autor m.in. monografii Podstawy termodynamiczne procesów nieodwracalnych (Gdańsk 1975), dwóch skryptów, w tym Termodynamika. Laboratorium I (cz. 1, Gdańsk 1979), współtwórca patentu. Odznaczony m.in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), odznaką „Za zasługi dla województwa elbląskiego” (1979). Żonaty był z Wandą Zofią z domu Kużel, ojciec Ewy Grażyny (ur. 10 II 1949). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej, akta osobowe.
Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej w latach 1945–2005. Monografia historyczno-biograficzna, red. Andrzej Barylski, Gdańsk 2005, s. 240.
