DOMANSKY MAX ERNST, fabrykant
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''MAX ERNST DOMANSKY''' (5 V 1849 Gdańsk – 19 II 1925 Berlin-Friedenau), kupiec. Syn Johanna Gottlieba, kapitana statku żaglowego (ochrzczony 2 IX 1798 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] – pochowany 5 VII 1852 na cmentarzu Bożego Ciała) i Caroliny Henrietty z domu Bünsow. W 1866 ukończył maturą [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | średnią szkołę realną św. Piotra i Pawła]]. Od 1 I 1874 do 1892 z Heinrichem Juliusem Schönbergiem współwłaściciel firmy eksportu drewna | + | '''MAX ERNST DOMANSKY''' (5 V 1849 Gdańsk – 19 II 1925 Berlin-Friedenau), kupiec. Syn Johanna Gottlieba, kapitana statku żaglowego (ochrzczony 2 IX 1798 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]] – pochowany 5 VII 1852 na cmentarzu Bożego Ciała) i Caroliny Henrietty z domu Bünsow. W 1866 ukończył maturą [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | średnią szkołę realną św. Piotra i Pawła]]. Od 1 I 1874 do 1892 z Heinrichem Juliusem Schönbergiem współwłaściciel firmy eksportu drewna „Schönberg-Domansky”. Mieszkał początkowo w wynajmowanym mieszkaniu przy Langer Markt 28 (Długi Targ), w latach 1890–1906 właściciel kamienicy przy Brotbänkengasse 28 (ul. Chlebnicka), gdzie przeniósł także kantor firmy. Firma dysponowała m.in. w latach 1888–1899 statkiem żaglowym [[DANZIG, statek żaglowy (1846) | „Danzig”]]. Od 1899 współwłaściciel fabryki parkietu „Schönicke & Co.” przy Schellmühler Weg (ul. Kliniczna). Współwłaścicielami byli [[SCHÖNICKE JOHANN AUGUST, mistrz stolarski, radny | Johann August Schönicke]], następnie jego syn [[SCHÖNICKE BERNHARD GEORG, architekt | Bernhard Georg Schönicke]]. Od kwietnia 1877 członek loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Po 1906 działał poza Gdańskiem. <br/><br/> |
| − | Od 2 V 1878 żonaty był z Julią Idą Marią (15 IV 1858 Gdańsk – 2 V 1938 Eberswalde koło Berlina), córką właściciela stoczni [[KLAWITTER JULIUS WILHELM, właściciel stoczni, radny | Juliusa Wilhelma Klawittera]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/> <br/><br/> <br/><br/> <br/><br/> | + | Od 2 V 1878 żonaty był z Julią Idą Marią (15 IV 1858 Gdańsk – 2 V 1938 Eberswalde koło Berlina), córką właściciela stoczni [[KLAWITTER JULIUS WILHELM, właściciel stoczni, radny | Juliusa Wilhelma Klawittera]]. Ojciec Heinricha Kurta (13 VI 1892 Gdańsk–Nowy Port – 28 IV 1945 Stutthof (Sztutowo)), od 14 III 1911 ochotnika w armii cesarskiej, uczestnika I wojny światowej w 79. pułku artylerii polowej, po zwolnieniu z wojska w 1920 przez kilka miesięcy w służbie policji, ponownie w armii od 1 X 1933, oficera sztabowego w Malborku, od 1 V 1934 awansującego jako dowódca formacji artyleryjskich, w kwietniu 1943 i w sierpniu/październiku 1944 członka rezerwy kadrowej OKH (Oberkommando des Heeres, Naczelne Dowództwo Wojsk Lądowych), śmiertelnie rannego 26 IV 1945 pod Sztutowem dowódcy 50. dywizji piechoty Wehrmachtu w stopniu generała–majora, zmarłego w lazarecie polowym, wielokrotnie odznaczonego Żelaznym Krzyżem za zasługi w I i II wojnie światowej, od 29 IX 1920 męża Herthy z domu Zimmermann (ur. 30 IV 1900), ojca Heinza–Hubertusa (9 I 1934 Królewiec – 26 VI 2021 Brema), emerytowanego podpułkownika Bundeswehry. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/> <br/><br/> <br/><br/> <br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/75, nr 251. | Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/75, nr 251. | ||
| + | https://menofwehrmacht.blogspot.com/2021/01/bio-of-generalmajor-heinrich-domansky.html.<br/> | ||
| + | https://trauer.weser-kurier.de/traueranzeige/heinz-hubertus-domansky. | ||
Aktualna wersja na dzień 08:12, 25 kwi 2024
MAX ERNST DOMANSKY (5 V 1849 Gdańsk – 19 II 1925 Berlin-Friedenau), kupiec. Syn Johanna Gottlieba, kapitana statku żaglowego (ochrzczony 2 IX 1798 w kościele św. Jana – pochowany 5 VII 1852 na cmentarzu Bożego Ciała) i Caroliny Henrietty z domu Bünsow. W 1866 ukończył maturą średnią szkołę realną św. Piotra i Pawła. Od 1 I 1874 do 1892 z Heinrichem Juliusem Schönbergiem współwłaściciel firmy eksportu drewna „Schönberg-Domansky”. Mieszkał początkowo w wynajmowanym mieszkaniu przy Langer Markt 28 (Długi Targ), w latach 1890–1906 właściciel kamienicy przy Brotbänkengasse 28 (ul. Chlebnicka), gdzie przeniósł także kantor firmy. Firma dysponowała m.in. w latach 1888–1899 statkiem żaglowym „Danzig”. Od 1899 współwłaściciel fabryki parkietu „Schönicke & Co.” przy Schellmühler Weg (ul. Kliniczna). Współwłaścicielami byli Johann August Schönicke, następnie jego syn Bernhard Georg Schönicke. Od kwietnia 1877 członek loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo). Po 1906 działał poza Gdańskiem.
Od 2 V 1878 żonaty był z Julią Idą Marią (15 IV 1858 Gdańsk – 2 V 1938 Eberswalde koło Berlina), córką właściciela stoczni Juliusa Wilhelma Klawittera. Ojciec Heinricha Kurta (13 VI 1892 Gdańsk–Nowy Port – 28 IV 1945 Stutthof (Sztutowo)), od 14 III 1911 ochotnika w armii cesarskiej, uczestnika I wojny światowej w 79. pułku artylerii polowej, po zwolnieniu z wojska w 1920 przez kilka miesięcy w służbie policji, ponownie w armii od 1 X 1933, oficera sztabowego w Malborku, od 1 V 1934 awansującego jako dowódca formacji artyleryjskich, w kwietniu 1943 i w sierpniu/październiku 1944 członka rezerwy kadrowej OKH (Oberkommando des Heeres, Naczelne Dowództwo Wojsk Lądowych), śmiertelnie rannego 26 IV 1945 pod Sztutowem dowódcy 50. dywizji piechoty Wehrmachtu w stopniu generała–majora, zmarłego w lazarecie polowym, wielokrotnie odznaczonego Żelaznym Krzyżem za zasługi w I i II wojnie światowej, od 29 IX 1920 męża Herthy z domu Zimmermann (ur. 30 IV 1900), ojca Heinza–Hubertusa (9 I 1934 Królewiec – 26 VI 2021 Brema), emerytowanego podpułkownika Bundeswehry.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/75, nr 251.
https://menofwehrmacht.blogspot.com/2021/01/bio-of-generalmajor-heinrich-domansky.html.
https://trauer.weser-kurier.de/traueranzeige/heinz-hubertus-domansky.
