DAJKOWSKI LEONARD, marynarz, kowal–artysta
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''LEONARD ANDRZEJ DAJKOWSKI''' (1 I 1941 Warszawa – 4 X 2018 Gdańsk), marynarz, kowal–artysta, inicjator Stowarzyszenia Polskich Artystów Kowali. Syn Jadwigi z domu Filleborn (1918–1996) i Leonarda Mauryliusza Dajkowskiego (1897–1968), lekarza ginekologa, doktora wszech nauk lekarskich, | + | '''LEONARD ANDRZEJ DAJKOWSKI''' (1 I 1941 Warszawa – 4 X 2018 Gdańsk), marynarz, kowal–artysta, inicjator Stowarzyszenia Polskich Artystów Kowali. Syn Jadwigi z domu Filleborn (1918–1996) i Leonarda Mauryliusza Dajkowskiego (1897–1968), lekarza ginekologa, doktora wszech nauk lekarskich, więźnia Pawiaka i obozów koncentracyjnych w Buchenwaldzie, Auschwitz i Dachau, po 1945 kierownika pogotowia lekarskiego PCK w Gdyni przy ul. Świętojańskiej 88, lekarza w Piasecznie i w Zalesiu Dolnym koło Warszawy. <br/><br/> |
| − | W 1962 ukończył Wydział Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni i podjął pracę w Polskiej Żegludze Morskiej. W 1972 uzyskał dyplom oficera mechanika okrętowego I klasy. Od 1975 pływał na statkach zagranicznych. Kowalstwa uczył się u kowala-artysty Stanisława Skury (1909–1981) z Sopotu, | + | W 1962 ukończył Wydział Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni i podjął pracę w Polskiej Żegludze Morskiej. W 1972 uzyskał dyplom oficera mechanika okrętowego I klasy. Od 1975 pływał na statkach zagranicznych. Kowalstwa uczył się u kowala-artysty Stanisława Skury (1909–1981) z Sopotu, z którym przez pewien czas mieszkał. Początkowo pracował jako kowal w wynajmowanej kuźni w Gdańsku-[[OLIWA |Oliwie]]. Od 1980 kontynuował działalność kowalską w wybudowanej i wyposażonej przez siebie Pracowni Kowalstwa Artystycznego w Gdańsku przy ul. Malczewskiego 128.<br/><br/> |
| − | Realizował zamówienia publiczne i prywatne z Polski i z zagranicy. Tworzył | + | Realizował zamówienia publiczne i prywatne z Polski i z zagranicy. Tworzył m.in. kute szyldy, kraty, bramy, ogrodzenia, balustrady, stoły, krzesła, świeczniki. W Gdańsku m.in. odtworzył kute [[GDAŃSKIE WZORCE MIAR | wzorce miar]] przy wejściu do [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] (2005), dokonał renowacji kutych elementów balustrady [[MOST WAPIENNICZY | Mostu Wapienniczego]] (2007). Dla uczczenia 1000-lecia miasta Gdańska wystąpił z inicjatywą postawienia na [[TARG WĘGLOWY | Targu Węglowym]] [[DRZEWO MILLENIUM GDAŃSKA| Drzewa Millenium Gdańska]], którego pień wykonano w jego pracowni. Z okazji 23-lecia współpracy Gdańska i Bremy wykonał drzewo ze stali nierdzewnej, które władze Gdańska przekazały Bremie, w zamian Gdańsk otrzymał [[FONTANNA-POIDEŁKO NA PLACU KOBZDEJA | fontannę-poidełko umieszczoną na Placu Kobzdeja]]. W Polsce wykonał m.in. kraty dla klasztoru w Kłodzku, kandelabry dla zamku w Malborku. Zrekonstruował też lampy na moście w Hamburgu.<br/><br/> |
| − | Był inicjatorem powołania Stowarzyszenia Polskich Artystów Kowali (SPAK). Zjazd założycielski odbył się w 1992 w jego gdańskiej pracowni, uczestniczyło w nim 21 kowali z Polski oraz trzech z zagranicy. Był później członkiem honorowym SPAK. Uczestniczył w warsztatach i pokazach kowalstwa artystycznego w Polsce i za granicą, | + | Był inicjatorem powołania Stowarzyszenia Polskich Artystów Kowali (SPAK). Zjazd założycielski odbył się w 1992 w jego gdańskiej pracowni, uczestniczyło w nim 21 kowali z Polski oraz trzech z zagranicy. Był później członkiem honorowym SPAK. Uczestniczył w warsztatach i pokazach kowalstwa artystycznego w Polsce i za granicą, m.in. w Moskwie (ZSRR), Helsztynie (Czechy), Oldenburgu (Niemcy), w Kalmarze (Szwecja). W 1991 uczestniczył w II Światowym Kongresie Kowalstwa Artystycznego (Zweiter Weltkongreß der Schmiede) w Aachen (Niemcy). <br/><br/> |
Żonaty był z Hanną z domu Rogoza, ojciec Jakuba i Doroty (między innymi żeglarki, [[RADA DZIELNICY STRZYŻA | radnej dzielnicy Strzyża]]). Pochowany 9 X 2018 na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA (Z ANIOŁKAMI). ZESPÓŁ PRZY GRODZISKU | Cmentarzu Garnizonowym]] w Gdańsku. 23 XI 2020 decyzją Hanny Dajkowskiej wyposażenie jego Pracowni Kowalstwa Artystycznego (około 140 obiektów) zostało przekazane w formie darowizny [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]] i stanowi część wystawy stałej prezentowanej w [[KUŹNIA WODNA | Kuźni Wodnej]] w [[DOLINA POWAGI | Dolinie Powagi]] w Oliwie. {{author: SR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty był z Hanną z domu Rogoza, ojciec Jakuba i Doroty (między innymi żeglarki, [[RADA DZIELNICY STRZYŻA | radnej dzielnicy Strzyża]]). Pochowany 9 X 2018 na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA (Z ANIOŁKAMI). ZESPÓŁ PRZY GRODZISKU | Cmentarzu Garnizonowym]] w Gdańsku. 23 XI 2020 decyzją Hanny Dajkowskiej wyposażenie jego Pracowni Kowalstwa Artystycznego (około 140 obiektów) zostało przekazane w formie darowizny [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]] i stanowi część wystawy stałej prezentowanej w [[KUŹNIA WODNA | Kuźni Wodnej]] w [[DOLINA POWAGI | Dolinie Powagi]] w Oliwie. {{author: SR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 07:48, 8 kwi 2024
LEONARD ANDRZEJ DAJKOWSKI (1 I 1941 Warszawa – 4 X 2018 Gdańsk), marynarz, kowal–artysta, inicjator Stowarzyszenia Polskich Artystów Kowali. Syn Jadwigi z domu Filleborn (1918–1996) i Leonarda Mauryliusza Dajkowskiego (1897–1968), lekarza ginekologa, doktora wszech nauk lekarskich, więźnia Pawiaka i obozów koncentracyjnych w Buchenwaldzie, Auschwitz i Dachau, po 1945 kierownika pogotowia lekarskiego PCK w Gdyni przy ul. Świętojańskiej 88, lekarza w Piasecznie i w Zalesiu Dolnym koło Warszawy.
W 1962 ukończył Wydział Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni i podjął pracę w Polskiej Żegludze Morskiej. W 1972 uzyskał dyplom oficera mechanika okrętowego I klasy. Od 1975 pływał na statkach zagranicznych. Kowalstwa uczył się u kowala-artysty Stanisława Skury (1909–1981) z Sopotu, z którym przez pewien czas mieszkał. Początkowo pracował jako kowal w wynajmowanej kuźni w Gdańsku-Oliwie. Od 1980 kontynuował działalność kowalską w wybudowanej i wyposażonej przez siebie Pracowni Kowalstwa Artystycznego w Gdańsku przy ul. Malczewskiego 128.
Realizował zamówienia publiczne i prywatne z Polski i z zagranicy. Tworzył m.in. kute szyldy, kraty, bramy, ogrodzenia, balustrady, stoły, krzesła, świeczniki. W Gdańsku m.in. odtworzył kute wzorce miar przy wejściu do Ratusza Głównego Miasta (2005), dokonał renowacji kutych elementów balustrady Mostu Wapienniczego (2007). Dla uczczenia 1000-lecia miasta Gdańska wystąpił z inicjatywą postawienia na Targu Węglowym Drzewa Millenium Gdańska, którego pień wykonano w jego pracowni. Z okazji 23-lecia współpracy Gdańska i Bremy wykonał drzewo ze stali nierdzewnej, które władze Gdańska przekazały Bremie, w zamian Gdańsk otrzymał fontannę-poidełko umieszczoną na Placu Kobzdeja. W Polsce wykonał m.in. kraty dla klasztoru w Kłodzku, kandelabry dla zamku w Malborku. Zrekonstruował też lampy na moście w Hamburgu.
Był inicjatorem powołania Stowarzyszenia Polskich Artystów Kowali (SPAK). Zjazd założycielski odbył się w 1992 w jego gdańskiej pracowni, uczestniczyło w nim 21 kowali z Polski oraz trzech z zagranicy. Był później członkiem honorowym SPAK. Uczestniczył w warsztatach i pokazach kowalstwa artystycznego w Polsce i za granicą, m.in. w Moskwie (ZSRR), Helsztynie (Czechy), Oldenburgu (Niemcy), w Kalmarze (Szwecja). W 1991 uczestniczył w II Światowym Kongresie Kowalstwa Artystycznego (Zweiter Weltkongreß der Schmiede) w Aachen (Niemcy).
Żonaty był z Hanną z domu Rogoza, ojciec Jakuba i Doroty (między innymi żeglarki, radnej dzielnicy Strzyża). Pochowany 9 X 2018 na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku. 23 XI 2020 decyzją Hanny Dajkowskiej wyposażenie jego Pracowni Kowalstwa Artystycznego (około 140 obiektów) zostało przekazane w formie darowizny Muzeum Gdańska i stanowi część wystawy stałej prezentowanej w Kuźni Wodnej w Dolinie Powagi w Oliwie.
