KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Świbno)
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File: Kościół_w_Świbnie_wnetrze.jpg |thumb| Wnętrze kościoła św. Wojciecha w Świbnie]] | [[File: Kościół_w_Świbnie_wnetrze.jpg |thumb| Wnętrze kościoła św. Wojciecha w Świbnie]] | ||
[[File: Kościół_w_Świbnie_figura.jpg |thumb| Figura św. Wojciecha w kościele w Świbnie]] | [[File: Kościół_w_Świbnie_figura.jpg |thumb| Figura św. Wojciecha w kościele w Świbnie]] | ||
| − | '''KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA''', [[ŚWIBNO | Świbno]], ul. Boguckiego 52A. Kaplica protestancka, powstała w latach 20. XX wieku. Po II wojnie światowej przejęta przez katolików. Na przełomie lat 1947–1948 poświęcona i przemianowana na św. Wojciecha. Początkowo jako świątynia filialna parafii i [[KOŚCIÓŁ MATKI BOŻEJ SALETYŃSKIEJ | kościoła Matki Bożej Saletyńskiej]], prowadzonej przez księży [[SALETYNI | saletynów]]. Od 1967 | + | '''KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA''', [[ŚWIBNO | Świbno]], ul. Boguckiego 52A. Kaplica protestancka, powstała w latach 20. XX wieku. Po II wojnie światowej przejęta przez katolików. Na przełomie lat 1947–1948 poświęcona i przemianowana na św. Wojciecha. Początkowo jako świątynia filialna parafii i [[KOŚCIÓŁ MATKI BOŻEJ SALETYŃSKIEJ | kościoła Matki Bożej Saletyńskiej]], prowadzonej przez księży [[SALETYNI | saletynów]]. Od 1967 jeden z zakonników zamieszkał na stałe w Świbnie (w mieszkaniu przy ul. Wiosłowej 3). Kaplicę przebudowano w latach 1968–1970 według projektu inż. arch. Włodzimierza Taraszkiewicza: otynkowano ściany, drewnianą podłogę zastąpiono terakotą, stolarkę okienną szybami witrażowymi, tabernakulum z 1966 ozdobiono bursztynem, w ołtarzu głównym umieszczono krzyż z czerwonego kruszywa z cementem. Od 1977 zawieszano zamówione w firmie braci Felczyńskich z Przemyśla dzwony: "św. Wojciech" (93 kg), "św. Piotr" (156 kg) i "Maryja Jasnogórska" (315 kg).<br/><br/> |
W 1974 duszpasterstwo przejęli księża diecezjalni, 2 sierpnia ustanowiono tu tzw. rektorat. 15 V 1981, po latach starań (władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ograniczyły teren kościelnej parceli i blokowały budowę plebanii) ustanowiono w Świbnie parafię św. Wojciecha, obejmującą także [[WIENIEC | Wieniec]], [[ORLINKI | Orlinki]], Rybitwę, [[KOMARY | Komary]] i [[PRZEGALINA | Przegalinę]], czyli wschodnią część [[WYSPA SOBIESZEWSKA | Wyspy Sobieszewskiej]]. <br/><br/> | W 1974 duszpasterstwo przejęli księża diecezjalni, 2 sierpnia ustanowiono tu tzw. rektorat. 15 V 1981, po latach starań (władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ograniczyły teren kościelnej parceli i blokowały budowę plebanii) ustanowiono w Świbnie parafię św. Wojciecha, obejmującą także [[WIENIEC | Wieniec]], [[ORLINKI | Orlinki]], Rybitwę, [[KOMARY | Komary]] i [[PRZEGALINA | Przegalinę]], czyli wschodnią część [[WYSPA SOBIESZEWSKA | Wyspy Sobieszewskiej]]. <br/><br/> | ||
| − | W | + | W 1982 parafia otrzymała nową działkę budowlaną przy ul. Boguckiego, na której w 1983 stanęła tymczasowa kaplica z salą katechetyczną i pomieszczeniami zaplecza. 18 XI 1984 wmurowano kamień węgielny pod budynek plebanii, ukończony w 1986. W latach 1988–2000 według projektu inż. architekta [[BAUM SZCZEPAN KAROL, architekt, profesor Politechniki Gdańskiej | Szczepana Bauma]] i pod nadzorem inż. Łucjana Szczypiora wzniesiono nowy kościół (przejął nazwę parafii), z przyległym od wschodu domem katechetycznym. Stara kaplica otrzymała wówczas nowe wezwanie Najświętszego Serca Pana Jezusa. 20 IV 1997 ustanowiono w parafii Milenijne Sanktuarium Chrzciciela Gdańska św. Wojciecha (w 1994 przywieziono z Gniezna relikwie świętego), kościół otrzymał tytuł: Pomnik Tysiąclecia. 6 VI 1999 o 8.45 świątynię pobłogosławił z helikoptera papież Jan Paweł II ([[PAPIEŻ JAN PAWEŁ II W GDAŃSKU | Papież Jan Paweł II w Gdańsku]]). 11 VI 2000, po ostatecznym zakończeniu budowy, konsekrowany przez [[GOCŁOWSKI TADEUSZ, arcybiskup gdański | abp. Tadeusza Gocłowskiego]].<br/><br/> |
Świątynia dwunawowa z wieżą i dwuspadowym dachem, doświetlona świetlikami dachowymi umieszczonymi w kalenicy nawy głównej i bocznej. Wieża kwadratowa, przykryta hełmem zwieńczonym stalowym krzyżem św. Wojciecha na poczwórnej literze „M”, symbolizującej milenium Gdańska, umieszczona w północno-zachodnim narożniku kościoła, w części chórowej. Ołtarz główny z przeciętego na pół głazu przywiezionego z gdańskich [[SPICHLERZE | Spichlerzy]]. W ścianie prezbiterium, nad tabernakulum krzyż ścienny z kamieniami i czerwonym światłem, symbolizujący męczeństwo św. Szczepana, po prawej stronie mensy ołtarzowej figura patrona świątyni naturalnej wielkości, wykonana przez A. Kamińską z tworzyw sztucznych powlekanych żywicami, pierwotnie przeznaczona dla kościoła św. Jerzego w Sopocie, w 1993 przekazana do Świbna. W nawie bocznej dwie kaplice: Matki Bożej Nieustającej Pomocy z kopią obrazu (wykonaną przez Gerarda Drawza) oraz Matki Bożej z Fatimy (z jej figurą). Przy parafii obok tradycyjnych grup duszpasterskich działa między innymi Bractwo św. Wojciecha Chrzciciela Gdańska. {{author: SK}} <br /><br /> | Świątynia dwunawowa z wieżą i dwuspadowym dachem, doświetlona świetlikami dachowymi umieszczonymi w kalenicy nawy głównej i bocznej. Wieża kwadratowa, przykryta hełmem zwieńczonym stalowym krzyżem św. Wojciecha na poczwórnej literze „M”, symbolizującej milenium Gdańska, umieszczona w północno-zachodnim narożniku kościoła, w części chórowej. Ołtarz główny z przeciętego na pół głazu przywiezionego z gdańskich [[SPICHLERZE | Spichlerzy]]. W ścianie prezbiterium, nad tabernakulum krzyż ścienny z kamieniami i czerwonym światłem, symbolizujący męczeństwo św. Szczepana, po prawej stronie mensy ołtarzowej figura patrona świątyni naturalnej wielkości, wykonana przez A. Kamińską z tworzyw sztucznych powlekanych żywicami, pierwotnie przeznaczona dla kościoła św. Jerzego w Sopocie, w 1993 przekazana do Świbna. W nawie bocznej dwie kaplice: Matki Bożej Nieustającej Pomocy z kopią obrazu (wykonaną przez Gerarda Drawza) oraz Matki Bożej z Fatimy (z jej figurą). Przy parafii obok tradycyjnych grup duszpasterskich działa między innymi Bractwo św. Wojciecha Chrzciciela Gdańska. {{author: SK}} <br /><br /> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
Aktualna wersja na dzień 13:56, 3 mar 2024
.jpeg)
KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA, Świbno, ul. Boguckiego 52A. Kaplica protestancka, powstała w latach 20. XX wieku. Po II wojnie światowej przejęta przez katolików. Na przełomie lat 1947–1948 poświęcona i przemianowana na św. Wojciecha. Początkowo jako świątynia filialna parafii i kościoła Matki Bożej Saletyńskiej, prowadzonej przez księży saletynów. Od 1967 jeden z zakonników zamieszkał na stałe w Świbnie (w mieszkaniu przy ul. Wiosłowej 3). Kaplicę przebudowano w latach 1968–1970 według projektu inż. arch. Włodzimierza Taraszkiewicza: otynkowano ściany, drewnianą podłogę zastąpiono terakotą, stolarkę okienną szybami witrażowymi, tabernakulum z 1966 ozdobiono bursztynem, w ołtarzu głównym umieszczono krzyż z czerwonego kruszywa z cementem. Od 1977 zawieszano zamówione w firmie braci Felczyńskich z Przemyśla dzwony: "św. Wojciech" (93 kg), "św. Piotr" (156 kg) i "Maryja Jasnogórska" (315 kg).
W 1974 duszpasterstwo przejęli księża diecezjalni, 2 sierpnia ustanowiono tu tzw. rektorat. 15 V 1981, po latach starań (władze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ograniczyły teren kościelnej parceli i blokowały budowę plebanii) ustanowiono w Świbnie parafię św. Wojciecha, obejmującą także Wieniec, Orlinki, Rybitwę, Komary i Przegalinę, czyli wschodnią część Wyspy Sobieszewskiej.
W 1982 parafia otrzymała nową działkę budowlaną przy ul. Boguckiego, na której w 1983 stanęła tymczasowa kaplica z salą katechetyczną i pomieszczeniami zaplecza. 18 XI 1984 wmurowano kamień węgielny pod budynek plebanii, ukończony w 1986. W latach 1988–2000 według projektu inż. architekta Szczepana Bauma i pod nadzorem inż. Łucjana Szczypiora wzniesiono nowy kościół (przejął nazwę parafii), z przyległym od wschodu domem katechetycznym. Stara kaplica otrzymała wówczas nowe wezwanie Najświętszego Serca Pana Jezusa. 20 IV 1997 ustanowiono w parafii Milenijne Sanktuarium Chrzciciela Gdańska św. Wojciecha (w 1994 przywieziono z Gniezna relikwie świętego), kościół otrzymał tytuł: Pomnik Tysiąclecia. 6 VI 1999 o 8.45 świątynię pobłogosławił z helikoptera papież Jan Paweł II ( Papież Jan Paweł II w Gdańsku). 11 VI 2000, po ostatecznym zakończeniu budowy, konsekrowany przez abp. Tadeusza Gocłowskiego.
Świątynia dwunawowa z wieżą i dwuspadowym dachem, doświetlona świetlikami dachowymi umieszczonymi w kalenicy nawy głównej i bocznej. Wieża kwadratowa, przykryta hełmem zwieńczonym stalowym krzyżem św. Wojciecha na poczwórnej literze „M”, symbolizującej milenium Gdańska, umieszczona w północno-zachodnim narożniku kościoła, w części chórowej. Ołtarz główny z przeciętego na pół głazu przywiezionego z gdańskich Spichlerzy. W ścianie prezbiterium, nad tabernakulum krzyż ścienny z kamieniami i czerwonym światłem, symbolizujący męczeństwo św. Szczepana, po prawej stronie mensy ołtarzowej figura patrona świątyni naturalnej wielkości, wykonana przez A. Kamińską z tworzyw sztucznych powlekanych żywicami, pierwotnie przeznaczona dla kościoła św. Jerzego w Sopocie, w 1993 przekazana do Świbna. W nawie bocznej dwie kaplice: Matki Bożej Nieustającej Pomocy z kopią obrazu (wykonaną przez Gerarda Drawza) oraz Matki Bożej z Fatimy (z jej figurą). Przy parafii obok tradycyjnych grup duszpasterskich działa między innymi Bractwo św. Wojciecha Chrzciciela Gdańska.
| 1966–1967 | Leon Mikuła |
| 1967 | Marian Wojtunik MS (administrator) |
| 1967–1971 | Czesław Hałgas MS (administrator) |
| 1971–1974 | Józef Haraczewski MS (administrator) |
| 1974–2004 | ks. Ryszard Wołos (do 1981 rektor) |
| 2004 – 30 VI 2023 | ks. Krzysztof Gnich (proboszcz) |
| 1 VII 2023– | ks. Wojciech Gruchała (proboszcz) |
