PESTKA STANISŁAW, dziennikarz, publicysta, poeta
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Okładka książki „Południca" Stanisława Pestki.JPG|thumb|Okładka książki Stanisława Pestki]] | [[File:Okładka książki „Południca" Stanisława Pestki.JPG|thumb|Okładka książki Stanisława Pestki]] | ||
| − | '''STANISŁAW PESTKA''' (8 IV 1929 Rolbik nad Zbrzycą, gmina Brusy – 2 IV 2015 Gdańsk), dziennikarz i publicysta, poeta i działacz kaszubsko-pomorski, pseudonim poetycki Jan Zbrzyca. | + | '''STANISŁAW PESTKA''' (8 IV 1929 Rolbik nad Zbrzycą, gmina Brusy – 2 IV 2015 Gdańsk), dziennikarz i publicysta, poeta i działacz kaszubsko-pomorski, pseudonim poetycki Jan Zbrzyca. Syn nauczyciela w szkole w Rolbiku, od 1945 do 1950 uczeń Liceum Ogólnokształcącego im. J. Wybickiego w Kościerzynie, w latach 1953–1953 odbył studia polonistyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1953 nakazem pracy skierowany do Technikum Rolno-Łąkarskiego w Lidzbarku Warmińskim, od 1955 do 1958 nauczyciel w liceum ogólnokształcącym w Sławnie.<br/><br/> |
Od 1958 w Gdańsku, gdzie był współpracownikiem dwutygodnika [[KASZËBE, pismo | „Kaszëbe”]], został członkiem Zrzeszenia Kaszubskiego ([[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie]]). Po likwidacji „Kaszëbe”, w 1968 podjął pracę w Bydgoszczy (skąd pochodziła jego żona), w redakcji „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. W 1966 przeszedł do Rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie, w 1968 powrócił do Bydgoszczy, do redakcji „Faktów i Myśli”. W Gdańsku ponownie od 1968, pracował (do 1974) w redakcji miesięcznika [[LITERY, pismo | „Litery”]], krótko w [[TYGODNIK MORSKI | „Tygodniku Morskim”]], w latach 1975–1981 w tygodniku [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]]. Do 1990 w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Gdańsku, od 1990 był redaktorem naczelnym „Pomeranii”, od 1994 na emeryturze.<br/><br/> | Od 1958 w Gdańsku, gdzie był współpracownikiem dwutygodnika [[KASZËBE, pismo | „Kaszëbe”]], został członkiem Zrzeszenia Kaszubskiego ([[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie]]). Po likwidacji „Kaszëbe”, w 1968 podjął pracę w Bydgoszczy (skąd pochodziła jego żona), w redakcji „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. W 1966 przeszedł do Rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie, w 1968 powrócił do Bydgoszczy, do redakcji „Faktów i Myśli”. W Gdańsku ponownie od 1968, pracował (do 1974) w redakcji miesięcznika [[LITERY, pismo | „Litery”]], krótko w [[TYGODNIK MORSKI | „Tygodniku Morskim”]], w latach 1975–1981 w tygodniku [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]]. Do 1990 w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Gdańsku, od 1990 był redaktorem naczelnym „Pomeranii”, od 1994 na emeryturze.<br/><br/> | ||
Przez dwie kadencje (1976–1980 i 1992–1994) prezes Zarządu Głównego Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (ZKP). Jako poeta debiutował w 1963 na łamach „Pomeranii”. Jego wiersze ukazywały się w prasie, później były publikowane w antologiach poezji kaszubskiej. Autor tomików wierszy: ''Południca'' (1976), ''Wizrë ë dëchë'' (1986) i ''Wieczòrny widnik'' (2002). Uznawany za najwybitniejszego współcześnie poetę kaszubskiego. Wydał tom prozy kaszubskiej ''W krainie chmurników'' (2011), publikacje historyczno-publicystyczne poświęcone Józefowi Wybickiemu: ''Piórem i szablą'' (1961) i ''Emisariusz niepodległości'' (1972). Należał do grona założycieli Instytutu Kaszubskiego w Gdańsku (1996).<br/><br/> | Przez dwie kadencje (1976–1980 i 1992–1994) prezes Zarządu Głównego Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (ZKP). Jako poeta debiutował w 1963 na łamach „Pomeranii”. Jego wiersze ukazywały się w prasie, później były publikowane w antologiach poezji kaszubskiej. Autor tomików wierszy: ''Południca'' (1976), ''Wizrë ë dëchë'' (1986) i ''Wieczòrny widnik'' (2002). Uznawany za najwybitniejszego współcześnie poetę kaszubskiego. Wydał tom prozy kaszubskiej ''W krainie chmurników'' (2011), publikacje historyczno-publicystyczne poświęcone Józefowi Wybickiemu: ''Piórem i szablą'' (1961) i ''Emisariusz niepodległości'' (1972). Należał do grona założycieli Instytutu Kaszubskiego w Gdańsku (1996).<br/><br/> | ||
W 1975 otrzymał [[MEDAL STOLEMA | Medal Stolema]], w 2003 laureat [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]]. W | W 1975 otrzymał [[MEDAL STOLEMA | Medal Stolema]], w 2003 laureat [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]]. W | ||
2006, z okazji jubileuszu 50-lecia ZKP oraz 77. urodzin poety, [[INSTYTUT KASZUBSKI | Instytut Kaszubski]] i Oddział Gdański ZKP zorganizowały sympozjum poświęcone jego twórczości (''Z zaborskiego matecznika. O Stanisławie Pestce – Janie Zbrzycy'', 2008). W 2013 uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JMB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | 2006, z okazji jubileuszu 50-lecia ZKP oraz 77. urodzin poety, [[INSTYTUT KASZUBSKI | Instytut Kaszubski]] i Oddział Gdański ZKP zorganizowały sympozjum poświęcone jego twórczości (''Z zaborskiego matecznika. O Stanisławie Pestce – Janie Zbrzycy'', 2008). W 2013 uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: JMB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:21, 5 gru 2023
STANISŁAW PESTKA (8 IV 1929 Rolbik nad Zbrzycą, gmina Brusy – 2 IV 2015 Gdańsk), dziennikarz i publicysta, poeta i działacz kaszubsko-pomorski, pseudonim poetycki Jan Zbrzyca. Syn nauczyciela w szkole w Rolbiku, od 1945 do 1950 uczeń Liceum Ogólnokształcącego im. J. Wybickiego w Kościerzynie, w latach 1953–1953 odbył studia polonistyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1953 nakazem pracy skierowany do Technikum Rolno-Łąkarskiego w Lidzbarku Warmińskim, od 1955 do 1958 nauczyciel w liceum ogólnokształcącym w Sławnie.
Od 1958 w Gdańsku, gdzie był współpracownikiem dwutygodnika „Kaszëbe”, został członkiem Zrzeszenia Kaszubskiego ( Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie). Po likwidacji „Kaszëbe”, w 1968 podjął pracę w Bydgoszczy (skąd pochodziła jego żona), w redakcji „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. W 1966 przeszedł do Rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie, w 1968 powrócił do Bydgoszczy, do redakcji „Faktów i Myśli”. W Gdańsku ponownie od 1968, pracował (do 1974) w redakcji miesięcznika „Litery”, krótko w „Tygodniku Morskim”, w latach 1975–1981 w tygodniku „Czas”. Do 1990 w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Gdańsku, od 1990 był redaktorem naczelnym „Pomeranii”, od 1994 na emeryturze.
Przez dwie kadencje (1976–1980 i 1992–1994) prezes Zarządu Głównego Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (ZKP). Jako poeta debiutował w 1963 na łamach „Pomeranii”. Jego wiersze ukazywały się w prasie, później były publikowane w antologiach poezji kaszubskiej. Autor tomików wierszy: Południca (1976), Wizrë ë dëchë (1986) i Wieczòrny widnik (2002). Uznawany za najwybitniejszego współcześnie poetę kaszubskiego. Wydał tom prozy kaszubskiej W krainie chmurników (2011), publikacje historyczno-publicystyczne poświęcone Józefowi Wybickiemu: Piórem i szablą (1961) i Emisariusz niepodległości (1972). Należał do grona założycieli Instytutu Kaszubskiego w Gdańsku (1996).
W 1975 otrzymał Medal Stolema, w 2003 laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. W
2006, z okazji jubileuszu 50-lecia ZKP oraz 77. urodzin poety, Instytut Kaszubski i Oddział Gdański ZKP zorganizowały sympozjum poświęcone jego twórczości (Z zaborskiego matecznika. O Stanisławie Pestce – Janie Zbrzycy, 2008). W 2013 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
