KACZOROWSKI MICHAŁ, działacz opozycji demokratycznej, radny
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''MICHAŁ KACZOROWSKI''' (1 I 1935 Kurowo koło Puław – 3 XI 2012 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, [[RADA MIEJSKA| radny miasta Gdańska]]. W 1959 ukończył Wydział Łączności (sekcja radiotechniki nadawczej) na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechnice Gdańskiej (PG)]]. W czasie studiów w 1956 uczestniczył w wiecach studenckich na PG. <br/><br/> | + | '''MICHAŁ KACZOROWSKI''' (1 I 1935 Kurowo koło Puław – 3 XI 2012 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, [[RADA MIEJSKA, po 1945| radny miasta Gdańska]]. W 1959 ukończył Wydział Łączności (sekcja radiotechniki nadawczej) na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechnice Gdańskiej (PG)]]. W czasie studiów w 1956 uczestniczył w wiecach studenckich na PG. <br/><br/> |
W latach 1958–1961 był pracownikiem Przemysłowego Instytutu Telekomunikacyjnego i Telewizyjnego Ośrodka Nadawczego w Gdańsku. Od 1961 do 1962 kierował Ośrodkiem Telewizyjnym w Lublinie. Przyczynił się do uruchomienia Ośrodka Telewizyjnego w Koszalinie, którego kierownikiem został w 1962. W latach 1962–1964 pracował w Telewizyjnym Ośrodku Nadawczym w Gdańsku i równocześnie w Instytucie Łączności. <br/><br/> | W latach 1958–1961 był pracownikiem Przemysłowego Instytutu Telekomunikacyjnego i Telewizyjnego Ośrodka Nadawczego w Gdańsku. Od 1961 do 1962 kierował Ośrodkiem Telewizyjnym w Lublinie. Przyczynił się do uruchomienia Ośrodka Telewizyjnego w Koszalinie, którego kierownikiem został w 1962. W latach 1962–1964 pracował w Telewizyjnym Ośrodku Nadawczym w Gdańsku i równocześnie w Instytucie Łączności. <br/><br/> | ||
W grudniu 1970 brał udział w demonstracjach ulicznych w Gdańsku. Pod koniec lat 70. uczestniczył w manifestacjach w rocznicę [[GRUDZIEŃ 1970| Grudnia ’70]] pod bramą nr 2 [[STOCZNIA GDAŃSKA| Stoczni Gdańskiej]], w sierpniu 1980 w strajku w Instytucie Łączności. Od września 1980 działał w [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI| Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność”]] jako wiceprzewodniczący i sekretarz Komisji Zakładowej (KZ). W latach 1982–1989 należał do tajnych struktur Solidarności w Instytucie Łączności, w ramach których zajmował się między innymi zbiórką składek związkowych na pomoc dla represjonowanych. W 1983 ze względów politycznych został przeniesiony ze stanowiska kierownika pracowni na niższą pozycję. Był współpracownikiem Diecezjalnej Komisji Charytatywnej przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy w Gdańsku]]. Od 1989 należał do tajnych struktur Solidarności w KZ. W 1989 sprawował funkcję sekretarza Wrzeszczańskiego Komitetu Obywatelskiego, organizując spotkania przedwyborcze. W czerwcu 1989 został członkiem Komisji Wyborczej w Dzielnicy Dolny Wrzeszcz. W latach 1990–1999 był działaczem partii Porozumienie Centrum, a następnie Prawa i Sprawiedliwości. Od 1994 należał do Stowarzyszenia Godność. <br/><br/> | W grudniu 1970 brał udział w demonstracjach ulicznych w Gdańsku. Pod koniec lat 70. uczestniczył w manifestacjach w rocznicę [[GRUDZIEŃ 1970| Grudnia ’70]] pod bramą nr 2 [[STOCZNIA GDAŃSKA| Stoczni Gdańskiej]], w sierpniu 1980 w strajku w Instytucie Łączności. Od września 1980 działał w [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI| Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność”]] jako wiceprzewodniczący i sekretarz Komisji Zakładowej (KZ). W latach 1982–1989 należał do tajnych struktur Solidarności w Instytucie Łączności, w ramach których zajmował się między innymi zbiórką składek związkowych na pomoc dla represjonowanych. W 1983 ze względów politycznych został przeniesiony ze stanowiska kierownika pracowni na niższą pozycję. Był współpracownikiem Diecezjalnej Komisji Charytatywnej przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy w Gdańsku]]. Od 1989 należał do tajnych struktur Solidarności w KZ. W 1989 sprawował funkcję sekretarza Wrzeszczańskiego Komitetu Obywatelskiego, organizując spotkania przedwyborcze. W czerwcu 1989 został członkiem Komisji Wyborczej w Dzielnicy Dolny Wrzeszcz. W latach 1990–1999 był działaczem partii Porozumienie Centrum, a następnie Prawa i Sprawiedliwości. Od 1994 należał do Stowarzyszenia Godność. <br/><br/> | ||
Wersja z 11:16, 25 sie 2023
MICHAŁ KACZOROWSKI (1 I 1935 Kurowo koło Puław – 3 XI 2012 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, radny miasta Gdańska. W 1959 ukończył Wydział Łączności (sekcja radiotechniki nadawczej) na Politechnice Gdańskiej (PG). W czasie studiów w 1956 uczestniczył w wiecach studenckich na PG.
W latach 1958–1961 był pracownikiem Przemysłowego Instytutu Telekomunikacyjnego i Telewizyjnego Ośrodka Nadawczego w Gdańsku. Od 1961 do 1962 kierował Ośrodkiem Telewizyjnym w Lublinie. Przyczynił się do uruchomienia Ośrodka Telewizyjnego w Koszalinie, którego kierownikiem został w 1962. W latach 1962–1964 pracował w Telewizyjnym Ośrodku Nadawczym w Gdańsku i równocześnie w Instytucie Łączności.
W grudniu 1970 brał udział w demonstracjach ulicznych w Gdańsku. Pod koniec lat 70. uczestniczył w manifestacjach w rocznicę Grudnia ’70 pod bramą nr 2 Stoczni Gdańskiej, w sierpniu 1980 w strajku w Instytucie Łączności. Od września 1980 działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” jako wiceprzewodniczący i sekretarz Komisji Zakładowej (KZ). W latach 1982–1989 należał do tajnych struktur Solidarności w Instytucie Łączności, w ramach których zajmował się między innymi zbiórką składek związkowych na pomoc dla represjonowanych. W 1983 ze względów politycznych został przeniesiony ze stanowiska kierownika pracowni na niższą pozycję. Był współpracownikiem Diecezjalnej Komisji Charytatywnej przy kościele św. Brygidy w Gdańsku. Od 1989 należał do tajnych struktur Solidarności w KZ. W 1989 sprawował funkcję sekretarza Wrzeszczańskiego Komitetu Obywatelskiego, organizując spotkania przedwyborcze. W czerwcu 1989 został członkiem Komisji Wyborczej w Dzielnicy Dolny Wrzeszcz. W latach 1990–1999 był działaczem partii Porozumienie Centrum, a następnie Prawa i Sprawiedliwości. Od 1994 należał do Stowarzyszenia Godność.
W 1990 kandydował do Rady Miasta Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Osiedle Kochanowskiego, został wówczas radnym I kadencji. Zasiadał w stałych komisjach rady: Komisji Funkcjonowania Miasta oraz Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej. Działał również w komisji do spraw opiniowania wniosków o przydział działek budowlanych. Był kandydatem na delegata do Sejmiku Samorządowego Województwa Gdańskiego. Od 2001 na emeryturze.
Należał do Naczelnej Organizacji Technicznej, Stowarzyszenia Elektryków Polskich (od 1960) i Centralnego Kolegium Radiotechników (od 1995). Autor i współautor artykułów w prasie specjalistycznej, współtwórca patentu w dziedzinie radiokomunikacji (1972).
Został wyróżniony honorową odznaką „Zasłużony dla Łączności” (1997). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
