SZYMAŃSKI KAZIMIERZ, działacz gdańskiej Polonii
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''KAZIMIERZ SZYMAŃSKI''' (9 II 1875 Limanowa – 9 III 1953 Gdańsk), inspektor celny, literat, działacz społeczno-polityczny. W młodości pracował jako celnik na granicy austriacko-rosyjskiej. W 1920 znalazł się w gronie pierwszych urzędników Delegatury Ministerstwa Skarbu RP do Spraw Celnych w Gdańsku, następnie pracował (po przemianowaniu tej instytucji) w polskim Inspektoracie Ceł dla obszaru [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (z kolejnymi siedzibami przy [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariacie Generalnym RP]]. Aktywny w życiu gdańskiej Polonii, członek Towarzystwa Śpiewu Moniuszko, Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku, Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku, prezes VI Okręgu Gdańskiego Pomorskiego Związku Śpiewaczego. Od 1921 wiceprezes Koła Miłośników Sceny przy [[GMINA POLSKA | Gminie Polskiej]]. Od jesieni 1923 skarbnik i członek zarządu [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]], 1925–1928 jego sekretarz generalny. W 1929 członek komitetu budowy [[KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA KRÓLA | kościoła Chrystusa Króla]].<br/><br/> | '''KAZIMIERZ SZYMAŃSKI''' (9 II 1875 Limanowa – 9 III 1953 Gdańsk), inspektor celny, literat, działacz społeczno-polityczny. W młodości pracował jako celnik na granicy austriacko-rosyjskiej. W 1920 znalazł się w gronie pierwszych urzędników Delegatury Ministerstwa Skarbu RP do Spraw Celnych w Gdańsku, następnie pracował (po przemianowaniu tej instytucji) w polskim Inspektoracie Ceł dla obszaru [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (z kolejnymi siedzibami przy [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariacie Generalnym RP]]. Aktywny w życiu gdańskiej Polonii, członek Towarzystwa Śpiewu Moniuszko, Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku, Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku, prezes VI Okręgu Gdańskiego Pomorskiego Związku Śpiewaczego. Od 1921 wiceprezes Koła Miłośników Sceny przy [[GMINA POLSKA | Gminie Polskiej]]. Od jesieni 1923 skarbnik i członek zarządu [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]], 1925–1928 jego sekretarz generalny. W 1929 członek komitetu budowy [[KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA KRÓLA | kościoła Chrystusa Króla]].<br/><br/> | ||
| − | Zasłużony dla gdańskiego harcerstwa, m.in. autor ''Hymnu gdańskich harcerzy''; sztuki o głównym harcerskim motywie ''Myśmy przyszłością narodu'' (premiera 6 XI 1938 w [[HALA WIDOWISKOWO-SPORTOWA | + | Zasłużony dla gdańskiego harcerstwa, m.in. autor ''Hymnu gdańskich harcerzy''; sztuki o głównym harcerskim motywie ''Myśmy przyszłością narodu'' (premiera 6 XI 1938 w [[HALA WIDOWISKOWO-SPORTOWA | hali Stoczni Gdańskiej]] przy Fuchswall 6 (ul. Lisia Grobla)), w 1938 otrzymał od Chorągwi Gdańska tytuł Harcerza Rzeczypospolitej. W 1927 mieszkał przy Wallgasse 15/16 (ul. Wałowa). Opuścił Gdańsk 24 VIII 1939, okres II wojny światowej spędził na Wileńszczyźnie, od 1945 ponownie w Gdańsku. <br/><br/> |
Żonaty był z Heleną z domu Przedpełską (1881 – 20 VIII 1971), działającą w okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] w Kole Polek i Kole Przyjaciół Harcerstwa w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]] Macierzy Szkolnej. Ojciec ks. [[SZYMAŃSKI STEFAN, ksiądz, administrator kościoła św. Apostołów Piotra i Pawła | Stefana]], [[SZYMAŃSKI STANISŁAW, działacz gdańskiej Polonii, okrętowiec | Stanisława]], Edwarda (1904–1966), Marii primo voto Jankowskiej, secundo voto Narewskiej (1908–1995), Tadeusza (19 XI 1912 Nisko nad Sanem – 1 II 1979 Gdańsk), Janiny po mężu Rozum (1917–1988), Mieczysławy po mężu Francuzowicz (1918–1999). Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Jego imię nosi jedna z gdańskich drużyn harcerskich. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty był z Heleną z domu Przedpełską (1881 – 20 VIII 1971), działającą w okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] w Kole Polek i Kole Przyjaciół Harcerstwa w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]] Macierzy Szkolnej. Ojciec ks. [[SZYMAŃSKI STEFAN, ksiądz, administrator kościoła św. Apostołów Piotra i Pawła | Stefana]], [[SZYMAŃSKI STANISŁAW, działacz gdańskiej Polonii, okrętowiec | Stanisława]], Edwarda (1904–1966), Marii primo voto Jankowskiej, secundo voto Narewskiej (1908–1995), Tadeusza (19 XI 1912 Nisko nad Sanem – 1 II 1979 Gdańsk), Janiny po mężu Rozum (1917–1988), Mieczysławy po mężu Francuzowicz (1918–1999). Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Jego imię nosi jedna z gdańskich drużyn harcerskich. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:57, 14 kwi 2023
KAZIMIERZ SZYMAŃSKI (9 II 1875 Limanowa – 9 III 1953 Gdańsk), inspektor celny, literat, działacz społeczno-polityczny. W młodości pracował jako celnik na granicy austriacko-rosyjskiej. W 1920 znalazł się w gronie pierwszych urzędników Delegatury Ministerstwa Skarbu RP do Spraw Celnych w Gdańsku, następnie pracował (po przemianowaniu tej instytucji) w polskim Inspektoracie Ceł dla obszaru II Wolnego Miasta Gdańska (z kolejnymi siedzibami przy Komisariacie Generalnym RP. Aktywny w życiu gdańskiej Polonii, członek Towarzystwa Śpiewu Moniuszko, Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku, Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku, prezes VI Okręgu Gdańskiego Pomorskiego Związku Śpiewaczego. Od 1921 wiceprezes Koła Miłośników Sceny przy Gminie Polskiej. Od jesieni 1923 skarbnik i członek zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, 1925–1928 jego sekretarz generalny. W 1929 członek komitetu budowy kościoła Chrystusa Króla.
Zasłużony dla gdańskiego harcerstwa, m.in. autor Hymnu gdańskich harcerzy; sztuki o głównym harcerskim motywie Myśmy przyszłością narodu (premiera 6 XI 1938 w hali Stoczni Gdańskiej przy Fuchswall 6 (ul. Lisia Grobla)), w 1938 otrzymał od Chorągwi Gdańska tytuł Harcerza Rzeczypospolitej. W 1927 mieszkał przy Wallgasse 15/16 (ul. Wałowa). Opuścił Gdańsk 24 VIII 1939, okres II wojny światowej spędził na Wileńszczyźnie, od 1945 ponownie w Gdańsku.
Żonaty był z Heleną z domu Przedpełską (1881 – 20 VIII 1971), działającą w okresie II Wolnego Miasta Gdańska w Kole Polek i Kole Przyjaciół Harcerstwa w Gimnazjum Polskim Macierzy Szkolnej. Ojciec ks. Stefana, Stanisława, Edwarda (1904–1966), Marii primo voto Jankowskiej, secundo voto Narewskiej (1908–1995), Tadeusza (19 XI 1912 Nisko nad Sanem – 1 II 1979 Gdańsk), Janiny po mężu Rozum (1917–1988), Mieczysławy po mężu Francuzowicz (1918–1999). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Jego imię nosi jedna z gdańskich drużyn harcerskich.
