BUKOWSKI ROMUALD, artysta plastyk, poseł
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''ROMUALD BUKOWSKI''' (19 IV 1928 Wilno – 18 X 1992 Gdańsk), artysta plastyk, poseł. W latach 1944–1945 był rysownikiem plakacistą w Zarządzie Republikańskim oddziału Związku Patriotów Polskich w Wilnie. W 1948 zdał maturę w liceum w Olsztynie, 1948–1950 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP, [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]), którą ukończył w 1955.<br/><br/> Nauczyciel estetyki i rysunku w szkołach średnich, między innymi w latach 1959–1965 w Technikum Hotelarskim w Sopocie. Grafik i rysownik [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Zaliczany do grupy malarzy realistów, tworzył pejzaże, weduty. Badał wpływ sztuki na odbiorców, autor między innymi prac ''Rysunek i estetyka'' (1965), ''Amatorskie uprawianie plastyki'' (1974), ''Rysunek dekoracyjny'' (1971 i 1977). | '''ROMUALD BUKOWSKI''' (19 IV 1928 Wilno – 18 X 1992 Gdańsk), artysta plastyk, poseł. W latach 1944–1945 był rysownikiem plakacistą w Zarządzie Republikańskim oddziału Związku Patriotów Polskich w Wilnie. W 1948 zdał maturę w liceum w Olsztynie, 1948–1950 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP, [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]), którą ukończył w 1955.<br/><br/> Nauczyciel estetyki i rysunku w szkołach średnich, między innymi w latach 1959–1965 w Technikum Hotelarskim w Sopocie. Grafik i rysownik [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]. Zaliczany do grupy malarzy realistów, tworzył pejzaże, weduty. Badał wpływ sztuki na odbiorców, autor między innymi prac ''Rysunek i estetyka'' (1965), ''Amatorskie uprawianie plastyki'' (1974), ''Rysunek dekoracyjny'' (1971 i 1977). | ||
W 1971 razem ze [[ŻUKOWSKI STANISŁAW, artysta plastyk | Stanisławem Żukowskim]] założył Gdańską Doświadczalną Pracownię Graficzną "Oficyna" (ul. Piwna 27/29), współdziałającą z PWSSP, a po przejęciu jej finansowania przez uczelnię w 1973, kształcącą studentów, jednocześnie obsługując środowisko grafików Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP). W 1975 autor oprawy plastycznej wystawy w Muzeum Stutthof w Sztutowie ([[OBÓZ STUTTHOF | obóz Stutthof]]) ''Pomorze w latach okupacji w świetle hitlerowskich plakatów i obwieszczeń''. W 1956 współzałożyciel dwutygodnika studentów i młodej inteligencji Wybrzeża [[KONTRASTY | „Kontrasty”]] , redaktor siedmiu numerów (5 VI – 25 XII).<br/><br/> | W 1971 razem ze [[ŻUKOWSKI STANISŁAW, artysta plastyk | Stanisławem Żukowskim]] założył Gdańską Doświadczalną Pracownię Graficzną "Oficyna" (ul. Piwna 27/29), współdziałającą z PWSSP, a po przejęciu jej finansowania przez uczelnię w 1973, kształcącą studentów, jednocześnie obsługując środowisko grafików Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP). W 1975 autor oprawy plastycznej wystawy w Muzeum Stutthof w Sztutowie ([[OBÓZ STUTTHOF | obóz Stutthof]]) ''Pomorze w latach okupacji w świetle hitlerowskich plakatów i obwieszczeń''. W 1956 współzałożyciel dwutygodnika studentów i młodej inteligencji Wybrzeża [[KONTRASTY | „Kontrasty”]] , redaktor siedmiu numerów (5 VI – 25 XII).<br/><br/> | ||
| − | Od lutego 1970 do maja 1972 i od 1990 do 18 X 1992 prezes Zarządu Gdańskiego Okręgu ZPAP, w latach 1974–1981 dyrektor sopockiego Biura Wystaw Artystycznych. Bezpartyjny radny Wojewódzkiej Rady Narodowej od 1973, poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji (23 III 1980 – 31 VIII 1985), jedyny z posłów, który 25 I 1982 głosował przeciw ustawie zatwierdzającej dekret Rady Państwa z 12 XII 1981 o wprowadzeniu w Polsce [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]]. Po 1981 organizował pomoc dla pozbawionych pracy plastyków i internowanych członków [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]]. W latach 1982–1989 związany z ukazującą się w regionie prasą podziemną. Mieszkał i miał pracownię przy ul. Zbyszka z Bogdańca 85 we Wrzeszczu.<br/><br/> | + | Od lutego 1970 do maja 1972 i od 1990 do 18 X 1992 prezes Zarządu Gdańskiego Okręgu ZPAP, w latach 1974–1981 dyrektor sopockiego Biura Wystaw Artystycznych. Bezpartyjny radny Wojewódzkiej Rady Narodowej od 1973, poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji (23 III 1980 – 31 VIII 1985), jedyny z posłów, który 25 I 1982 głosował przeciw ustawie zatwierdzającej dekret Rady Państwa z 12 XII 1981 o wprowadzeniu w Polsce [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]]. Po 1981 organizował pomoc dla pozbawionych pracy plastyków i internowanych członków [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]]. W latach 1982–1989 związany z ukazującą się w regionie prasą podziemną. Mieszkał i miał pracownię przy ul. Zbyszka z Bogdańca 85 we Wrzeszczu. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978). <br/><br/> |
Żonaty z Barbarą (29 XII 1932 – 24 XI 1997 Gdańsk). Zmarł nagle; pochowany z żoną na cmentarzu w Oliwie ([[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarze w Oliwie]]). Zachowane prace w zbiorach prywatnych i nielicznych muzeów polskich, sporadycznie oferowane przez domy aukcyjne (np. ''Pejzaż miejski'' z 1972). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Żonaty z Barbarą (29 XII 1932 – 24 XI 1997 Gdańsk). Zmarł nagle; pochowany z żoną na cmentarzu w Oliwie ([[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarze w Oliwie]]). Zachowane prace w zbiorach prywatnych i nielicznych muzeów polskich, sporadycznie oferowane przez domy aukcyjne (np. ''Pejzaż miejski'' z 1972). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:17, 14 kwi 2023
ROMUALD BUKOWSKI (19 IV 1928 Wilno – 18 X 1992 Gdańsk), artysta plastyk, poseł. W latach 1944–1945 był rysownikiem plakacistą w Zarządzie Republikańskim oddziału Związku Patriotów Polskich w Wilnie. W 1948 zdał maturę w liceum w Olsztynie, 1948–1950 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP, Akademia Sztuk Pięknych), którą ukończył w 1955.
Nauczyciel estetyki i rysunku w szkołach średnich, między innymi w latach 1959–1965 w Technikum Hotelarskim w Sopocie. Grafik i rysownik „Dziennika Bałtyckiego”. Zaliczany do grupy malarzy realistów, tworzył pejzaże, weduty. Badał wpływ sztuki na odbiorców, autor między innymi prac Rysunek i estetyka (1965), Amatorskie uprawianie plastyki (1974), Rysunek dekoracyjny (1971 i 1977).
W 1971 razem ze Stanisławem Żukowskim założył Gdańską Doświadczalną Pracownię Graficzną "Oficyna" (ul. Piwna 27/29), współdziałającą z PWSSP, a po przejęciu jej finansowania przez uczelnię w 1973, kształcącą studentów, jednocześnie obsługując środowisko grafików Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP). W 1975 autor oprawy plastycznej wystawy w Muzeum Stutthof w Sztutowie ( obóz Stutthof) Pomorze w latach okupacji w świetle hitlerowskich plakatów i obwieszczeń. W 1956 współzałożyciel dwutygodnika studentów i młodej inteligencji Wybrzeża „Kontrasty” , redaktor siedmiu numerów (5 VI – 25 XII).
Od lutego 1970 do maja 1972 i od 1990 do 18 X 1992 prezes Zarządu Gdańskiego Okręgu ZPAP, w latach 1974–1981 dyrektor sopockiego Biura Wystaw Artystycznych. Bezpartyjny radny Wojewódzkiej Rady Narodowej od 1973, poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji (23 III 1980 – 31 VIII 1985), jedyny z posłów, który 25 I 1982 głosował przeciw ustawie zatwierdzającej dekret Rady Państwa z 12 XII 1981 o wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego. Po 1981 organizował pomoc dla pozbawionych pracy plastyków i internowanych członków Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W latach 1982–1989 związany z ukazującą się w regionie prasą podziemną. Mieszkał i miał pracownię przy ul. Zbyszka z Bogdańca 85 we Wrzeszczu. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978).
Żonaty z Barbarą (29 XII 1932 – 24 XI 1997 Gdańsk). Zmarł nagle; pochowany z żoną na cmentarzu w Oliwie ( cmentarze w Oliwie). Zachowane prace w zbiorach prywatnych i nielicznych muzeów polskich, sporadycznie oferowane przez domy aukcyjne (np. Pejzaż miejski z 1972).
