BASNER FRIEDRICH ARTUR GUSTAV, kupiec, kolekcjoner
| Linia 6: | Linia 6: | ||
[[File:4_Friedrich_August_Basner.jpg|thumb|Zbiory Friedricha Artura Basnera w jego willi w Sopocie, 1925]] | [[File:4_Friedrich_August_Basner.jpg|thumb|Zbiory Friedricha Artura Basnera w jego willi w Sopocie, 1925]] | ||
| − | '''FRIEDRICH ARTUR GUSTAV BASNER''' (11 IX 1869 Gdańsk – 12 X 1936 Gdańsk), kupiec. Syn urzędnika państwowego (Königlicher Regierungs-Kanzlei-Sekretär) Friedricha Traugotta Basnera (około 1824 Susz, powiat iławski – 2 IV 1896 Gdańsk) i Wilhelminy z domu Prohl. W latach 1878–1889 uczeń [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]]. Po 1900 właściciel firmy handlu zbożem, kolekcjoner dzieł sztuki. Jego kolekcja uchodziła za największą w państwie niemieckim na wschód od Berlina. W 1896 mieszkał z ojcem przy Langgarten 115 (ul. Długie Ogrody), w 1907 przy Reitbahn 3 (ul. Bogusławskiego).<br/><br/> | + | '''FRIEDRICH ARTUR GUSTAV BASNER''' (11 IX 1869 Gdańsk – 12 X 1936 Gdańsk), kupiec. Syn urzędnika państwowego (Königlicher Regierungs-Kanzlei-Sekretär; sekretarz Kancelarii Rządu Królestwa (Prus)) Friedricha Traugotta Basnera (około 1824 Susz, powiat iławski – 2 IV 1896 Gdańsk) i Wilhelminy z domu Prohl. W latach 1878–1889 uczeń [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]]. Po 1900 właściciel firmy handlu zbożem, kolekcjoner dzieł sztuki. Jego kolekcja uchodziła za największą w państwie niemieckim na wschód od Berlina. W 1896 mieszkał z ojcem przy Langgarten 115 (ul. Długie Ogrody), w 1907 przy Reitbahn 3 (ul. Bogusławskiego).<br/><br/> |
Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. Posiadał duży zbiór malarstwa, mebli, złotnictwa, porcelany. Po 1910 dzieła gromadził w swojej nadmorskiej willi w Sopocie przy Wäldchenstraße 48 (ul. Chrobrego). Popadł w kłopoty finansowe, w listopadzie 1929 w domu aukcyjnym Lepkego w Berlinie miała miejsce największa wyprzedaż jego zbiorów. Willę w Sopocie sprzedał [[BEHREND GERHARD, prawnik, właściciel ziemski | Gerhardowi Behrendowi]]. W 1936 mieszkał w Gdańsku przy Brotbänkengasse 16 (ul. Chlebnicka), zmarł w biedzie. <br/><br/> 22 I 1904 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Emmą Klarą (5 I 1883 Gdańsk – po 1939), córką kupca i armatora [[HABERMANN FRIEDRICH AUGUST i OTTO EDUARD, kupcy, armatorzy | Ottona Eduarda Habermanna]]. Córka Ilse w 1936 była żoną dyplomowanego inżyniera Helmuta Fritzlera i mieszkała w Sopocie. Syn Fritz Basner, inżynier, mieszkał w Karlsruhe.<br/><br/> | Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. Posiadał duży zbiór malarstwa, mebli, złotnictwa, porcelany. Po 1910 dzieła gromadził w swojej nadmorskiej willi w Sopocie przy Wäldchenstraße 48 (ul. Chrobrego). Popadł w kłopoty finansowe, w listopadzie 1929 w domu aukcyjnym Lepkego w Berlinie miała miejsce największa wyprzedaż jego zbiorów. Willę w Sopocie sprzedał [[BEHREND GERHARD, prawnik, właściciel ziemski | Gerhardowi Behrendowi]]. W 1936 mieszkał w Gdańsku przy Brotbänkengasse 16 (ul. Chlebnicka), zmarł w biedzie. <br/><br/> 22 I 1904 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Emmą Klarą (5 I 1883 Gdańsk – po 1939), córką kupca i armatora [[HABERMANN FRIEDRICH AUGUST i OTTO EDUARD, kupcy, armatorzy | Ottona Eduarda Habermanna]]. Córka Ilse w 1936 była żoną dyplomowanego inżyniera Helmuta Fritzlera i mieszkała w Sopocie. Syn Fritz Basner, inżynier, mieszkał w Karlsruhe.<br/><br/> | ||
W Muzeum Sopotu od 2010 znajduje się jego pamiętnik, w którym spisał wydarzenia z 2 połowy 1914 (początku I wojny światowej), podarowany przez wnuczkę. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | W Muzeum Sopotu od 2010 znajduje się jego pamiętnik, w którym spisał wydarzenia z 2 połowy 1914 (początku I wojny światowej), podarowany przez wnuczkę. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/537, nr 710 (rodzice). | Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/537, nr 710 (rodzice). | ||
Wersja z 08:43, 2 kwi 2023
FRIEDRICH ARTUR GUSTAV BASNER (11 IX 1869 Gdańsk – 12 X 1936 Gdańsk), kupiec. Syn urzędnika państwowego (Königlicher Regierungs-Kanzlei-Sekretär; sekretarz Kancelarii Rządu Królestwa (Prus)) Friedricha Traugotta Basnera (około 1824 Susz, powiat iławski – 2 IV 1896 Gdańsk) i Wilhelminy z domu Prohl. W latach 1878–1889 uczeń szkoły św. Jana. Po 1900 właściciel firmy handlu zbożem, kolekcjoner dzieł sztuki. Jego kolekcja uchodziła za największą w państwie niemieckim na wschód od Berlina. W 1896 mieszkał z ojcem przy Langgarten 115 (ul. Długie Ogrody), w 1907 przy Reitbahn 3 (ul. Bogusławskiego).
Należał do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. Posiadał duży zbiór malarstwa, mebli, złotnictwa, porcelany. Po 1910 dzieła gromadził w swojej nadmorskiej willi w Sopocie przy Wäldchenstraße 48 (ul. Chrobrego). Popadł w kłopoty finansowe, w listopadzie 1929 w domu aukcyjnym Lepkego w Berlinie miała miejsce największa wyprzedaż jego zbiorów. Willę w Sopocie sprzedał Gerhardowi Behrendowi. W 1936 mieszkał w Gdańsku przy Brotbänkengasse 16 (ul. Chlebnicka), zmarł w biedzie.
22 I 1904 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Emmą Klarą (5 I 1883 Gdańsk – po 1939), córką kupca i armatora Ottona Eduarda Habermanna. Córka Ilse w 1936 była żoną dyplomowanego inżyniera Helmuta Fritzlera i mieszkała w Sopocie. Syn Fritz Basner, inżynier, mieszkał w Karlsruhe.
W Muzeum Sopotu od 2010 znajduje się jego pamiętnik, w którym spisał wydarzenia z 2 połowy 1914 (początku I wojny światowej), podarowany przez wnuczkę.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/537, nr 710 (rodzice).
