OMUTH CHRISTIAN, pastor kościoła św. Jana
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Na polecenie [[LUTERANIE | Ministerium Duchownego]], wraz z pastorem [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP), [[DILGER NATHANAEL, pastor kościoła NMP | Nathanaelem Dilgerem]], i kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], Michaelem Bürichem, pełnił w latach 1673–1675 rolę negocjatora w sporach teologicznych i konfliktach społecznych, do których doprowadzała działalność pastora [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]] [[STRAUCH AEGIDIUS, rektor Gimnazjum Akademickiego | Aegidiusa Straucha]]. W efekcie przedstawiciele opowiadających się za Strauchem gdańskich cechów blokowali mu dostęp do ambony, uniemożliwiając wygłaszanie kazań. 16 III 1676 skierowano pozew przeciwko niemu do króla Jana III Sobieskiego, żądając pozbawienia go stanowiska, sprawę podniesiono także w rok później, kiedy spodziewano się przyjazdu króla do Gdańska. Spory rozwiązał powrót Aegidiusa Straucha w 1678 do Gdańska. <br/><br/> | Na polecenie [[LUTERANIE | Ministerium Duchownego]], wraz z pastorem [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP), [[DILGER NATHANAEL, pastor kościoła NMP | Nathanaelem Dilgerem]], i kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], Michaelem Bürichem, pełnił w latach 1673–1675 rolę negocjatora w sporach teologicznych i konfliktach społecznych, do których doprowadzała działalność pastora [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]] [[STRAUCH AEGIDIUS, rektor Gimnazjum Akademickiego | Aegidiusa Straucha]]. W efekcie przedstawiciele opowiadających się za Strauchem gdańskich cechów blokowali mu dostęp do ambony, uniemożliwiając wygłaszanie kazań. 16 III 1676 skierowano pozew przeciwko niemu do króla Jana III Sobieskiego, żądając pozbawienia go stanowiska, sprawę podniesiono także w rok później, kiedy spodziewano się przyjazdu króla do Gdańska. Spory rozwiązał powrót Aegidiusa Straucha w 1678 do Gdańska. <br/><br/> | ||
Wraz z [[NICOLAI HEINRICH, profesor Gimnazjum Akademickiego | Heinrichem Nicolaim]] był autorem ćwiczeń do etyki dla Gimnazjum Akademickiego (''Gymnasii Ethici Exercitatio XV: De Amicitia'', Dantisci 1649). Był autorem rozprawy teologicznej poświęconej kwestii wskrzeszenia niewiernych po końcu świata (''Disputatio theologica de resurrectione impiorum, quam annuente eo, qui est ressurectio et vita ...'', Wittenbergae 1677). Autor wielu mów pogrzebowych, między innymi na pogrzebie pastora kościoła NMP [[BOTSACK JOHANN, pastor kościoła NMP, rektor| Johanna Botsacka]] (''Christlicher Leich-Sermon, bey ... Leich-Begängnis des … H. Johannis Botsacci, der Heil. Schrift weitberühmten Doct. ...'', Dantzig [1674]). <br/><br/> | Wraz z [[NICOLAI HEINRICH, profesor Gimnazjum Akademickiego | Heinrichem Nicolaim]] był autorem ćwiczeń do etyki dla Gimnazjum Akademickiego (''Gymnasii Ethici Exercitatio XV: De Amicitia'', Dantisci 1649). Był autorem rozprawy teologicznej poświęconej kwestii wskrzeszenia niewiernych po końcu świata (''Disputatio theologica de resurrectione impiorum, quam annuente eo, qui est ressurectio et vita ...'', Wittenbergae 1677). Autor wielu mów pogrzebowych, między innymi na pogrzebie pastora kościoła NMP [[BOTSACK JOHANN, pastor kościoła NMP, rektor| Johanna Botsacka]] (''Christlicher Leich-Sermon, bey ... Leich-Begängnis des … H. Johannis Botsacci, der Heil. Schrift weitberühmten Doct. ...'', Dantzig [1674]). <br/><br/> | ||
| − | Do 1945 na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, na lewo od drzwi wejściowych do [[ZAPPIO ZACHARIAS | Biblioteki Zappia]] wisiał jego portret namalowany w 1667, zaginiony podczas działań wojennych. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Do 1945 na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, na lewo od drzwi wejściowych do [[ZAPPIO ZACHARIAS, kupiec, filantrop | Biblioteki Zappia]] wisiał jego portret namalowany w 1667, zaginiony podczas działań wojennych. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:50, 17 gru 2022
CHRISTIAN OMUTH (1631 Gdańsk – 29 V 1680 Gdańsk), teolog, pastor kościoła św. Jana. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Od 1644 uczeń Gimnazjum Akademickiego. W latach 1657–1667 był pastorem w Stegnie (Kobbelgrube, Steegen). 26 VIII 1667 utracił nagle głos, po krótkiej poprawie dolegliwość nasiliła się, po kilku dniach – bez stosowania lekarstw – głos ostatecznie powrócił. Uznano to za skutek jego szczególnie żarliwych modlitw. Od 1667 diakon, od 1672 do śmierci pastor w kościele św. Jana w Gdańsku.
Na polecenie Ministerium Duchownego, wraz z pastorem kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP), Nathanaelem Dilgerem, i kaznodzieją kościoła św. Katarzyny, Michaelem Bürichem, pełnił w latach 1673–1675 rolę negocjatora w sporach teologicznych i konfliktach społecznych, do których doprowadzała działalność pastora kościoła św. Trójcy Aegidiusa Straucha. W efekcie przedstawiciele opowiadających się za Strauchem gdańskich cechów blokowali mu dostęp do ambony, uniemożliwiając wygłaszanie kazań. 16 III 1676 skierowano pozew przeciwko niemu do króla Jana III Sobieskiego, żądając pozbawienia go stanowiska, sprawę podniesiono także w rok później, kiedy spodziewano się przyjazdu króla do Gdańska. Spory rozwiązał powrót Aegidiusa Straucha w 1678 do Gdańska.
Wraz z Heinrichem Nicolaim był autorem ćwiczeń do etyki dla Gimnazjum Akademickiego (Gymnasii Ethici Exercitatio XV: De Amicitia, Dantisci 1649). Był autorem rozprawy teologicznej poświęconej kwestii wskrzeszenia niewiernych po końcu świata (Disputatio theologica de resurrectione impiorum, quam annuente eo, qui est ressurectio et vita ..., Wittenbergae 1677). Autor wielu mów pogrzebowych, między innymi na pogrzebie pastora kościoła NMP Johanna Botsacka (Christlicher Leich-Sermon, bey ... Leich-Begängnis des … H. Johannis Botsacci, der Heil. Schrift weitberühmten Doct. ..., Dantzig [1674]).
Do 1945 na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, na lewo od drzwi wejściowych do Biblioteki Zappia wisiał jego portret namalowany w 1667, zaginiony podczas działań wojennych.
