DEISCH MATTHAEUS, rytownik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Deisch Matthaeus.JPG|thumb|Matthaeus Deisch według [[WESSEL JACOB, artysta malarz| Jacoba Wessela]], około 1760]] | [[File:Deisch Matthaeus.JPG|thumb|Matthaeus Deisch według [[WESSEL JACOB, artysta malarz| Jacoba Wessela]], około 1760]] | ||
[[File:2_Matthaeus_Deisch.jpg|thumb|Matthaeus Deisch z żoną, 1773, rysunek [[CHODOWIECKI DANIEL, malarz, rysownik, patron gdańskiej ulicy | Daniela Chodowieckiego]], który określał portretowanego jako „partacza”, autora „niedobrych rycin”]] | [[File:2_Matthaeus_Deisch.jpg|thumb|Matthaeus Deisch z żoną, 1773, rysunek [[CHODOWIECKI DANIEL, malarz, rysownik, patron gdańskiej ulicy | Daniela Chodowieckiego]], który określał portretowanego jako „partacza”, autora „niedobrych rycin”]] | ||
| + | [[File: Johann_Jacob_Everth.jpg |thumb| Matthaeus Deisch, zaginiona w 1945 rycina z przedstawieniem kaleki Johanna Jacoba Evertha]] | ||
[[File:3_Matthaus_Deisch.jpg|thumb|Frontyspis cyklu rycin 50 widoków Gdańska (''50 Prospekte von Danzig'')]] | [[File:3_Matthaus_Deisch.jpg|thumb|Frontyspis cyklu rycin 50 widoków Gdańska (''50 Prospekte von Danzig'')]] | ||
[[File:Gdańsk w połowie XVIII wieku na rycinie Matthaeusa Deischa.JPG|thumb|Matthaeus Deisch (siedzi pośrodku ze szkicownikiem) ''Gdańsk w połowie XVIII wieku'', 1761–1765, widok od strony obecnej ul. Chodowieckiego]] | [[File:Gdańsk w połowie XVIII wieku na rycinie Matthaeusa Deischa.JPG|thumb|Matthaeus Deisch (siedzi pośrodku ze szkicownikiem) ''Gdańsk w połowie XVIII wieku'', 1761–1765, widok od strony obecnej ul. Chodowieckiego]] | ||
Wersja z 16:17, 16 lis 2022
przy Przedbramiu ul. Długiej, 1761–1765
.jpg)
,_1761%E2%80%931765.jpg)
św. Jakuba od strony fosy
i przedpola, 1761–1765
św. Jakuba od strony miasta, 1761–1765
św. Barbary, 1761–1765
_na_Anio%C5%82kach,_Matthaeus_Deisch,_1761%E2%80%931765.JPG)
św. Michała (Wszystkich Bożych Aniołów) na Aniołkach, 1761–1765
w stronę Targu Rybnego, 1761–1765
w Strzyży w Gdańsku, 1761–1765
MATTHAEUS DEISCH (Matthäus Deusch) (18 VII 1724 Augsburg – 28 I 1789 Gdańsk), rytownik, posługiwał się technikami akwaforty i mezzotinty. Nauki w zakresie malarstwa i rytownictwa pobierał w rodzinnym mieście u Georga Philippa Rugendasa Starszego (1666–1742) i Georga Christopha Kiliana (1709-1781), utrzymywał się z prac dorywczych wykonywanych w czasie licznych podróży.
W Gdańsku, do którego przybył w okresie Jarmarku św. Dominika w 1744, rytował mezzotintowy portret Hieronima Floriana Radziwiłła. Od 1749 związał się z Gdańskiem na stałe, zamieszkał w domu Lorenza Schneidera przy Poggenpfuhl (ul. Żabi Kruk). Początkowo prowadził sklepik z akcesoriami malarskimi, wykonywał na zamówienie portrety i ryciny (np. w 1754 pokazywanego w Gdańsku nosorożca bengalskiego), oferował swoje usługi także na targach i jarmarkach (np. w Elblągu, Braniewie, Królewcu). Reklamował się (podając także adres zamieszkania) w „Wöchentliche Danziger Anzeigen und dienliche Nachrichten”, komentując swoimi pracami aktualne wydarzenia polityczne (na przykład Wykonanie wyroku na Robercie Damiens, zamachowcu na króla Francji Ludwika XV w 1757). Niektóre płyty odbijał na jedwabiu, licząc na bardziej wyrafinowaną klientelę. Utrzymywał się też z lekcji rysunku i grafiki, w poszukiwaniu klientów odwiedzał targi i jarmarki między innymi w Elblagu, Braniewie, docierał nawet do Królewca. Mimo to w 1754 znalazł się na skraju bankructwa, w celu ochrony przed wierzycielami otrzymał od władz Gdańska list żelazny.
W 1759 poznał przybyłego z Berlina Friedricha Antona Augusta Lohrmanna (1735 Berlin – 1800 Warszawa) i w latach 1761–1775, na podstawie jego rysunków, stworzył cykl rycin 50 widoków Gdańska (50 Prospekte von Danzig), dedykowanych Radzie Miejskiej. W maju 1761 w „Wöchentliche Danziger Anzeigen” ogłosił prenumeratę w wysokości 10 florenów za publikowany co miesiąc jeden widok, pierwszy ukazał się 13 VII 1761, ostatni 5 VI 1765. Początkowo pozyskał około 300 stałych prenumeratorów, pod koniec było ich około 250, przez co publikacja serii stała się niedochodowa. Szczególną uwagę zwracały panoramy Gdańska przedstawianego z perspektyw dotąd niestosowanych, bramy miejskie z systemem zwodzonych mostów, reprezentacyjne gmachy, tereny przedmiejskie i przemysłowe. We współpracy z Friedrichem Antonem Lohrmannem (zanim się z nim poróżnił, nie umieszczając na sztychach jego nazwiska jako rysownika) w latach 1762–1765 stworzył jeszcze serię 40 rycin Wywoływacze gdańscy (Danziger Ausrufer), również w ogłoszonej w „Wöchentliche Danziger Anzeigen” subskrypcji, przedstawiającą ulicznych handlarzy i wywoływaczy, dołączając do każdej zapis słowny i nutowy intonacji nawoływań przedstawianych osób (wydanie polskie: Mateusz Deisch, Gdańscy wywoływacze. Reprint rycin z 1763 roku, Gdańsk 2019; zob. ilustrację Społeczeństwo do końca I Wolnego Miasta Gdańska). W tym okresie mieszkał przy Wollwebergasse (ul Tkacka).
Nagrodzony za widoki 300 guldenami przez Radę Miejską, 15 VI 1763 otrzymał obywatelstwo miejskie (pracownicze) i w 1769 pracę w komorze podatkowej, początkowo jako pisarz akcyzowy, od 1779 jako pierwszy pisarz.
Od 1765 do 1785 tworzył też portrety gdańskich patrycjuszy, kaznodziejów, uczonych i władców (między innymi Karla Groddecka, Ernsta Augusta Bertlinga, Johanna Benedikta Hoffmanna seniora, Petera Uphagena, Gottfrieda Lengnicha, Gottlieba Gabriela von Weickhmanna, Jacoba Wessela,
Nathanaela Matthaeusa Wolfa, Heinricha Zernecke, króla polskiego Stanisława Augusta, Fryderyka II). Kilka z portretów duchownych kościoła św. Jana (między innymi diakona Karla Balthasara Nothwangera, pastora Nathanaela Friedricha Kautza, diakona Johanna Benjamina Heddinga) – miedziorytów wykonanych na podstawie obrazów olejnych Jacoba Wessela – do 1945 wisiało w Wielkiej Zakrystii tej świątyni. Nadal przyjmował wszelkie zlecenia, np. w 1765 rytując występ w Gdańsku woltyżera Jacoba Batesa czy kaleki Johanna Jacoba Everta, zarabiającego na życie pokazem swoich umiejętności. Przygotował też rycinę pomnika (zaginionego) króla Augusta III ustawioną w Dworze Artusa. Oferował wizytówki, kartki z życzeniami świątecznymi i okazjonalnymi.
W 1766 wydał herbarz, zawierający 12 plansz, w 1767 drugi, z 41 planszami herbów i monogramów członków władz miasta, w 1769 ryciny przedstawiające trzy gobeliny wystawiane corocznie w Dworze Artusa, a projektowane przez Andreasa Stecha, w 1780 ryciny do książki dla dzieci o tematyce biblijnej. Pozostawił około 200 prac.
Żonaty był z gdańszczanką Philippine Agate z domu Pollet, primo voto Pfundkeller (zm. 1781), bezdzietny. Wcześniej przygotowanym testamentem rozdysponował majątek (szacowany na 3500 guldenów) między siostrę przyrodnią z Augsburga Catharinę Küstler (czwartą część), pannę i przyjaciółkę domu Eleonorę Bürger (1000 florenów), służącą (150 florenów), egzekutorów testamentu Carla Ludwiga Pfeila i Martina Georga Schilinga (po 300 florenów). Reszta, po odliczeniu podatku, przypaść miała bratanicy żony, Constantinie Elisabeth Pollet, z zaznaczeniem, że gdyby zmarła przed nim, należna jej suma powinna przejść na Urząd Dobroczynności. Licytacja rzeczy po zmarłym odbyła się 16 VI 1789 (płyty miedziorytnicze), 29 czerwca (rzeczy osobiste, meble, wyposażenie domu) i 14 września (książki, miedzioryty).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 300,43/171 Bl. 185rv (testament).
Bahr Ernst, w: Fünfzig Prospecte von Dantzig. Nachdruck der Originalausgabe von Matthäus Deisch, Lüneburg 1976.
Daniel Chodowieckis Künstlerfahrt nach Danzig im Jahre 1773, hrsg. v. W. Franke, Berlin 1900.
Drost Willi, Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, Bd. 1: Sankt Johann, Stuttgart 1957.
Gosieniecka Anna, Deisch Mateusz, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 1, Gdańsk 1992 (tu dalsza bibliografia).
Schwarz Friedrich, Matthaeus Deisch, Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins, Bd. 23, 1924.
