SCHOPENHAUER ANDREAS, kupiec, armator

Wersja z 13:42, 21 paź 2022

Loża Schopenhauerów w kościele św. Jana, zbudowana w 1751 dla Johanna Heinricha Soermannsa; jedno z miejsce, od zachodu (po prawej stronie) należało do jego siostry Anny Renaty, żony Andreasa Schopenhauera i babki Arthura Schopenhauera

Herb rodziny Schopenhauerów

ANDREAS SCHOPENHAUER (około 1710–1720 Sztutowo? – 20 XII 1793 Gdańsk), kupiec i armator, syn Johanna (około 1670 Tiegenhoff (Nowy Dwór Gdański) – 1724/1725), dzierżawcy Sztutowa (Stutthof), od 12 III 1695 posiadającego obywatelstwo gdańskie, i poślubionej 10 V 1707 w kościele św. Katarzyny w Gdańsku Marii Elisabeth (ur. około 1680), córki kupca Andreasa Lessiga.

W 1744 założył w Gdańsku, wspólnie z Johannem Heinrichem Soermannsem, firmę handlową "Soermanns & Schopenhauer" eksportującą towary drzewne i leśne do Francji (Dunkierka, Bordeaux), sporadycznie do Holandii i Anglii, importującą wino i sól, od 1750 jej wyłączny właściciel. Utrzymywał kontakty handlowe z dworem rosyjskim, na który dostarczał w dużych ilościach gorzałkę gdańską (kontrakt na dostawę około 1700–2500 omów). Właściciel fabryki krochmalu w Oruni i popielarni w Nowych Szkotach, właściciel Dworu III w Oliwie, dworu na Oruni, kilku kamienic na Głównym Mieście, w tym przy Heilige-Geist-Gasse 114 (ul. Św. Ducha 47), gdzie mieszkał. Kolekcjoner dzieł sztuki.

Był też bankierem, handlował monetami o obniżonej wartości srebra (tynfami), zarabiał na wahaniach kursu różnych monet, między innymi dudków saskich i groszy bawarskich, co było nielegalne. Został ukarany grzywną 40.000 florenów za handel 70.ooo monet rublowych. Gdy Gdańsk zdecydował o biciu monety średniej wartości, łączącej systemy walutowe polski i saski (złotówka gdańska (gulden) Augusta III, bita od 1762), powierzono mu dostawę niezbędnego surowca; wartość dostarczonego przez niego srebra wyniosła 550.000 florenów. Zaangażował finanse w budowę trzech statków gdańskich, w 1757 posiadał udziały w czterech jednostkach pełnomorskich. W latach 1746–1780 członek zarządu Domu Dziecka i Sierot (prawdopodobnie sponsor jego rozbudowy w 1746).

Żonaty był z Anną Renatą (1726 – 9 IV 1804, dwór na Oruni), siostrą Johanna Heinricha Soermannsa, ojciec piętnaściorga dzieci, wszystkich ochrzczonych w kościele Najświętszej Marii Panny, w tym jedynie pięciorga, które przeżyły wiek dziecięcy: Michaela Andreasa (1758–1813), Karla Gottfrieda (1761–1795), po którym zachował się rękopiśmienny sztambuch z okresu nauki w Gimnazjum Akademickim, Heinricha Florisa (1747 Gdańsk – kwiecień 1805 Hamburg) i Johanna Friedricha (1750 – 24 IV 1795) (z których dwaj ostatni od 19 XII 1780 posiadali obywatelstwo Gdańska) i pracujących w ojcowskiej firmie oraz Marii Renaty, która 4 II 1779 poślubiła kupca Christiana Gottfrieda Tietza (1740– 1789). Dziadek Arthura Schopenhauera. Pięcioro dzieci, zmarłych w 1754, 1755, 1758, 1761 i 1768, pochował w kościele św. Bartłomieja, w kwaterze należącej do Andreasa Lesze.

Pochowany na cmentarzu św. Jerzego na Oruni ( cmentarze na Oruni). BŚ JANSZ