KAMNITZER BERNHARD, prawnik, polityk
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę KAMNITZER BERNHARD na KAMNITZER BERNHARD, prawnik, polityk) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Sahm_Heinrich.jpg|thumb|Bernhard Kamnitzer (pierwszy z prawej) w składzie delegacji Senatu Wolnego Miasta Gdańska w Warszawie 6 II 1930 (w środku, najwyższy Heinrich Sahm)]] | [[File:Sahm_Heinrich.jpg|thumb|Bernhard Kamnitzer (pierwszy z prawej) w składzie delegacji Senatu Wolnego Miasta Gdańska w Warszawie 6 II 1930 (w środku, najwyższy Heinrich Sahm)]] | ||
| − | '''BERNHARD KAMNITZER''' (25 X 1890 Tczew – 15 VII 1959 Nowy Jork), polityk, prawnik, działacz mniejszości żydowskiej. Syn kupca Wilhelma, ukończył realną [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkołę św. Piotra i Pawła]], w latach 1909–1912 studiował prawo w Berlinie i Królewcu. W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej, ciężko ranny. W 1919 | + | '''BERNHARD KAMNITZER''' (25 X 1890 Tczew – 15 VII 1959 Nowy Jork), polityk, prawnik, działacz mniejszości żydowskiej. Syn kupca Wilhelma, ukończył realną [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | szkołę św. Piotra i Pawła]], w latach 1909–1912 studiował prawo w Berlinie i Królewcu. W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej, ciężko ranny. W 1919 zdał egzamin asesorski, w 1921 wybrany w Gdańsku do Rady Sądu Ziemskiego. <br/><br/> |
| − | Poseł z listy SPD do [[VOLKSTAG | Volkstagu]] I i II kadencji (1920–1927). W grudniu 1927 został senatorem pobocznym, od 1930 do 9 I 1931 senator główny, podlegały mu sprawy finansów publicznych. Odgrywał pierwszoplanową rolę w Senacie centrolewicowym. Zwolennik normalizacji stosunków Gdańska z Polską, popierał rozwój gdańsko-rosyjskich stosunków gospodarczych. Uczestniczył w pracach społeczności żydowskich w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], między innymi przewodniczył od | + | Poseł z listy SPD do [[VOLKSTAG | Volkstagu]] I i II kadencji (1920–1927). W grudniu 1927 został senatorem pobocznym, od 1930 do 9 I 1931 senator główny, podlegały mu sprawy finansów publicznych. Odgrywał pierwszoplanową rolę w Senacie centrolewicowym. Zwolennik normalizacji stosunków Gdańska z Polską, popierał rozwój gdańsko-rosyjskich stosunków gospodarczych. Uczestniczył w pracach społeczności żydowskich w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], między innymi przewodniczył od 1932 Zentralverein Danziger Staatsbürger Jüdischen Glaubens (Centralny Związek Obywateli Gdańska Wyznania Mojżeszowego). W 1919 doprowadził do reaktywowania Jüdischer Jugendverein Gabriel Riesser (Żydowskie Stowarzyszenie Młodzieży Gabriel Riesser). <br/><br/> |
W latach 30. XX wieku występował w gdańskim sądzie jako rzecznik prześladowanych przez nazistów, zwłaszcza spośród ludności żydowskiej. Aresztowany przez nazistowską policję gdańską; utrudniano mu wykonywanie zawodu adwokata. W 1938 wyjechał do Wielkiej Brytanii, a później do USA. W Nowym Jorku był współzałożycielem i przewodniczącym Stowarzyszenia Żydów Gdańskich w Ameryce. Utalentowany muzyk, pisał recenzje muzyczne do „Danziger Rundschau”. Mieszkał przy Gralathstraße 5a (ul. Hoene-Wrońskiego). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W latach 30. XX wieku występował w gdańskim sądzie jako rzecznik prześladowanych przez nazistów, zwłaszcza spośród ludności żydowskiej. Aresztowany przez nazistowską policję gdańską; utrudniano mu wykonywanie zawodu adwokata. W 1938 wyjechał do Wielkiej Brytanii, a później do USA. W Nowym Jorku był współzałożycielem i przewodniczącym Stowarzyszenia Żydów Gdańskich w Ameryce. Utalentowany muzyk, pisał recenzje muzyczne do „Danziger Rundschau”. Mieszkał przy Gralathstraße 5a (ul. Hoene-Wrońskiego). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:20, 1 paź 2022
BERNHARD KAMNITZER (25 X 1890 Tczew – 15 VII 1959 Nowy Jork), polityk, prawnik, działacz mniejszości żydowskiej. Syn kupca Wilhelma, ukończył realną szkołę św. Piotra i Pawła, w latach 1909–1912 studiował prawo w Berlinie i Królewcu. W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej, ciężko ranny. W 1919 zdał egzamin asesorski, w 1921 wybrany w Gdańsku do Rady Sądu Ziemskiego.
Poseł z listy SPD do Volkstagu I i II kadencji (1920–1927). W grudniu 1927 został senatorem pobocznym, od 1930 do 9 I 1931 senator główny, podlegały mu sprawy finansów publicznych. Odgrywał pierwszoplanową rolę w Senacie centrolewicowym. Zwolennik normalizacji stosunków Gdańska z Polską, popierał rozwój gdańsko-rosyjskich stosunków gospodarczych. Uczestniczył w pracach społeczności żydowskich w II Wolnym Mieście Gdańsku, między innymi przewodniczył od 1932 Zentralverein Danziger Staatsbürger Jüdischen Glaubens (Centralny Związek Obywateli Gdańska Wyznania Mojżeszowego). W 1919 doprowadził do reaktywowania Jüdischer Jugendverein Gabriel Riesser (Żydowskie Stowarzyszenie Młodzieży Gabriel Riesser).
W latach 30. XX wieku występował w gdańskim sądzie jako rzecznik prześladowanych przez nazistów, zwłaszcza spośród ludności żydowskiej. Aresztowany przez nazistowską policję gdańską; utrudniano mu wykonywanie zawodu adwokata. W 1938 wyjechał do Wielkiej Brytanii, a później do USA. W Nowym Jorku był współzałożycielem i przewodniczącym Stowarzyszenia Żydów Gdańskich w Ameryce. Utalentowany muzyk, pisał recenzje muzyczne do „Danziger Rundschau”. Mieszkał przy Gralathstraße 5a (ul. Hoene-Wrońskiego).
