GNIECH KLEMENS, dyrektor Stoczni Gdańskiej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę GNIECH KLEMENS na GNIECH KLEMENS, dyrektor Stoczni Gdańskiej) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''KLEMENS GNIECH''' (14 XII 1933 Wejherowo – 27 IV 2007 Monachium), stoczniowiec, dyrektor [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. Ukończył ([[CONRADINUM | Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku]], następnie w latach 1952–1958 studiował na Wydziale Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), jego absolwentem został 31 XII 1958 | + | '''KLEMENS GNIECH''' (14 XII 1933 Wejherowo – 27 IV 2007 Monachium), stoczniowiec, dyrektor [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]]. Ukończył ([[CONRADINUM | Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku]], następnie w latach 1952–1958 studiował na Wydziale Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), jego absolwentem został 31 XII 1958. <br/><br/> |
| − | Od 1953 | + | Od 1953 był członkiem prezydium Zarządu Uczelnianego Związku Młodzieży Polskiej (ZMP) na PG, w styczniu 1955 jako delegat uczestniczył w II Zjeździe ZMP w Warszawie. Następnie został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). 18 IV 1958 rozpoczął pracę w Stoczni Gdańskiej im. Lenina na stanowisku mistrza. W kolejnych latach awansował na: kierownika oddziału blachowni wydziału obróbki kadłubów, zastępcę kierownika do spraw postępu technicznego, kierownika wydziału montażu kadłubów. Podczas wydarzeń [[GRUDZIEŃ 1970 | grudnia 1970]] był jednym z działaczy komitetu strajkowego stoczni. 1 XI 1971 został szefem produkcji kadłubów stoczni. W 1973 otrzymał świadectwo autorskie wynalazku pod nazwą „płoza wypornościowa do wzdłużnego wodowania statków”. W tym samym roku został powołany na głównego inżyniera i zastępcę dyrektora stoczni do spraw technicznych. 20 IV 1976 został dyrektorem Stoczni Gdańskiej. Podczas strajków w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] udostępniał protestującym stoczniowcom między innymi zakładowe drukarnie i radiowęzeł. Został odwołany ze stanowiska dyrektora dziesięć dni po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]]. Od 24 XII 1981 zatrudniony na stanowisku głównego budowniczego stoczni. Zwolniony 31 XII 1984. <br/><br/> |
| − | W 1985 | + | W 1985 osiadł na stałe w Republice Federalnej Niemiec, gdzie pracował jako ekspert stoczniowy. W 2005, podczas [[GRUDZIEŃ 1970, śledztwo i proces | procesu przed Sądem Okręgowym w Warszawie]] w sprawie masakry robotników w grudniu 1970, zeznał, iż był świadkiem rozmowy, podczas której [[KOCIOŁEK STANISŁAW | Stanisław Kociołek]] wyraził zgodę na użycie broni. <br/><br/> |
Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Podczas ceremonii żałobnej żegnali go stoczniowcy i działacze [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W mszy w [[KATEDRA OLIWSKA | katedrze oliwskiej]] uczestniczyli między innymi [[WAŁĘSA LECH | Lech Wałęsa]], przywódca sierpniowego strajku, i [[FISZBACH TADEUSZ | Tadeusz Fiszbach]], ówczesny I sekretarz [[KOMITET WOJEWÓDZKI PZPR W GDAŃSKU | Komitetu Wojewódzkiego PZPR]]. {{author: CR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. Podczas ceremonii żałobnej żegnali go stoczniowcy i działacze [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W mszy w [[KATEDRA OLIWSKA | katedrze oliwskiej]] uczestniczyli między innymi [[WAŁĘSA LECH | Lech Wałęsa]], przywódca sierpniowego strajku, i [[FISZBACH TADEUSZ | Tadeusz Fiszbach]], ówczesny I sekretarz [[KOMITET WOJEWÓDZKI PZPR W GDAŃSKU | Komitetu Wojewódzkiego PZPR]]. {{author: CR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:08, 24 wrz 2022
KLEMENS GNIECH (14 XII 1933 Wejherowo – 27 IV 2007 Monachium), stoczniowiec, dyrektor Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Ukończył ( Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku, następnie w latach 1952–1958 studiował na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej (PG), jego absolwentem został 31 XII 1958.
Od 1953 był członkiem prezydium Zarządu Uczelnianego Związku Młodzieży Polskiej (ZMP) na PG, w styczniu 1955 jako delegat uczestniczył w II Zjeździe ZMP w Warszawie. Następnie został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). 18 IV 1958 rozpoczął pracę w Stoczni Gdańskiej im. Lenina na stanowisku mistrza. W kolejnych latach awansował na: kierownika oddziału blachowni wydziału obróbki kadłubów, zastępcę kierownika do spraw postępu technicznego, kierownika wydziału montażu kadłubów. Podczas wydarzeń grudnia 1970 był jednym z działaczy komitetu strajkowego stoczni. 1 XI 1971 został szefem produkcji kadłubów stoczni. W 1973 otrzymał świadectwo autorskie wynalazku pod nazwą „płoza wypornościowa do wzdłużnego wodowania statków”. W tym samym roku został powołany na głównego inżyniera i zastępcę dyrektora stoczni do spraw technicznych. 20 IV 1976 został dyrektorem Stoczni Gdańskiej. Podczas strajków w sierpniu 1980 udostępniał protestującym stoczniowcom między innymi zakładowe drukarnie i radiowęzeł. Został odwołany ze stanowiska dyrektora dziesięć dni po wprowadzeniu stanu wojennego. Od 24 XII 1981 zatrudniony na stanowisku głównego budowniczego stoczni. Zwolniony 31 XII 1984.
W 1985 osiadł na stałe w Republice Federalnej Niemiec, gdzie pracował jako ekspert stoczniowy. W 2005, podczas procesu przed Sądem Okręgowym w Warszawie w sprawie masakry robotników w grudniu 1970, zeznał, iż był świadkiem rozmowy, podczas której Stanisław Kociołek wyraził zgodę na użycie broni.
Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Podczas ceremonii żałobnej żegnali go stoczniowcy i działacze Solidarności. W mszy w katedrze oliwskiej uczestniczyli między innymi Lech Wałęsa, przywódca sierpniowego strajku, i Tadeusz Fiszbach, ówczesny I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR.
