KRÓLEWSKIE SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIE
| Linia 5: | Linia 5: | ||
| − | '''KRÓLEWSKIE SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIE''' (Königliches Lehrerseminar und Praparanden Anstalt), przy [[KRÓLEWSKA DOLINA | Królewskiej Dolinie]], przy Königstaler Weg 18/19 (ul. Sobieskiego). Gmach zbudowano w latach 1905–1908 dla Katolickiego Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego, na działce o powierzchni 2,5 ha, nabytej przez władze państwowe od miasta Gdańska. Z uwagi na pochyłość działki (różnica poziomów wynosiła około 17 m) przed przystąpieniem do budowy wypoziomowano teren o powierzchni około 1 ha. Projekt szczegółowy budynku opracował tajny radca budowlany Ministerstwa Robót Publicznych w Berlinie architekt Rudolf Uber, na podstawie wstępnej koncepcji tajnego radcy budowlanego w Gdańsku, architekta Alfreda Muttraya. W czasie realizacji projekt (zwłaszcza elewacji) kilkukrotnie przekształcano. Pracami kierowali architekci [[EHRHARDT ALBRECHT | Albrecht Ehrhardt]] i Alfred Muttray, bezpośrednio budowę nadzorował | + | '''KRÓLEWSKIE SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIE''' (Königliches Lehrerseminar und Praparanden Anstalt), przy [[KRÓLEWSKA DOLINA | Królewskiej Dolinie]], przy Königstaler Weg 18/19 (ul. Sobieskiego). Gmach zbudowano w latach 1905–1908 dla Katolickiego Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego, na działce o powierzchni 2,5 ha, nabytej przez władze państwowe od miasta Gdańska. Z uwagi na pochyłość działki (różnica poziomów wynosiła około 17 m) przed przystąpieniem do budowy wypoziomowano teren o powierzchni około 1 ha. Projekt szczegółowy budynku opracował tajny radca budowlany Ministerstwa Robót Publicznych w Berlinie architekt Rudolf Uber, na podstawie wstępnej koncepcji tajnego radcy budowlanego w Gdańsku, architekta Alfreda Muttraya. W czasie realizacji projekt (zwłaszcza elewacji) kilkukrotnie przekształcano. Pracami kierowali architekci [[EHRHARDT ALBRECHT, profesor Technische Hochschule Danzig | Albrecht Ehrhardt]] i Alfred Muttray, bezpośrednio budowę nadzorował |
rządowy radca budowlany Otto Albert Emil Raasch z administracji budowlanej prowincji Prusy Zachodnie. Koszty całości budowy szacowano na około 750 000 marek. Poświęcenie gmachu odbyło się 1 IV 1908.<br/><br/> | rządowy radca budowlany Otto Albert Emil Raasch z administracji budowlanej prowincji Prusy Zachodnie. Koszty całości budowy szacowano na około 750 000 marek. Poświęcenie gmachu odbyło się 1 IV 1908.<br/><br/> | ||
Założenie, z budynkiem głównym seminarium, budynkiem z mieszkaniami dla nauczycieli i obiektami gospodarczymi, otoczone było parkiem i ogrodami użytkowymi. Budynek główny zbudowany na wydłużonym planie, z dwoma skrzydłami od strony ulicy, połączono go łącznikiem z budynkiem mieszkalnym. Na parterze znalazły się pomieszczenia lekcyjne, biblioteka, sala gimnastyczna i konferencyjna, pomieszczenia biurowe i zaplecze gospodarcze. W budynku głównym zlokalizowano także internat (trzy sypialnie na 30 osób każda). Tynkowane elewacje dekorowane są kamiennym (piaskowiec) detalem architektonicznym. Bryła budynku, o znacznej długości, ożywiona została wieżą zegarową. Budynek wzniesiony został w formach renesansowych.<br/><br/> | Założenie, z budynkiem głównym seminarium, budynkiem z mieszkaniami dla nauczycieli i obiektami gospodarczymi, otoczone było parkiem i ogrodami użytkowymi. Budynek główny zbudowany na wydłużonym planie, z dwoma skrzydłami od strony ulicy, połączono go łącznikiem z budynkiem mieszkalnym. Na parterze znalazły się pomieszczenia lekcyjne, biblioteka, sala gimnastyczna i konferencyjna, pomieszczenia biurowe i zaplecze gospodarcze. W budynku głównym zlokalizowano także internat (trzy sypialnie na 30 osób każda). Tynkowane elewacje dekorowane są kamiennym (piaskowiec) detalem architektonicznym. Bryła budynku, o znacznej długości, ożywiona została wieżą zegarową. Budynek wzniesiony został w formach renesansowych.<br/><br/> | ||
W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] mieściła się tu Szkoła Rzemiosł i Gospodarstwa Domowego, średnia szkoła dla dziewcząt i stowarzyszenie sportowe. W 1945, nieznacznie uszkodzony (trzy wyrwy w dachu, oszklenie), budynek był krótkotrwałą siedzibą wojsk Korpusu Bezpieczeństwa Wojskowego, następnie przekazany Kuratorium w części zajęty został przez Liceum Spółdzielcze, pozostałą część początkowo przyznano [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] (WSP). Decyzję w 1947 odwołano po staraniach o przejęcie całości przez [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnikę Gdańską]] (PG), jednak jeszcze w tym roku budynek został przyznany Wydziałowi Farmacji [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]]. Od 1948 ostatecznie siedziba WSP, później Wydziału Chemii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]], w 2021 nabyty przez PG. {{author: WS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] mieściła się tu Szkoła Rzemiosł i Gospodarstwa Domowego, średnia szkoła dla dziewcząt i stowarzyszenie sportowe. W 1945, nieznacznie uszkodzony (trzy wyrwy w dachu, oszklenie), budynek był krótkotrwałą siedzibą wojsk Korpusu Bezpieczeństwa Wojskowego, następnie przekazany Kuratorium w części zajęty został przez Liceum Spółdzielcze, pozostałą część początkowo przyznano [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]] (WSP). Decyzję w 1947 odwołano po staraniach o przejęcie całości przez [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnikę Gdańską]] (PG), jednak jeszcze w tym roku budynek został przyznany Wydziałowi Farmacji [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]]. Od 1948 ostatecznie siedziba WSP, później Wydziału Chemii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]], w 2021 nabyty przez PG. {{author: WS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 21:45, 21 lis 2022
KRÓLEWSKIE SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIE (Königliches Lehrerseminar und Praparanden Anstalt), przy Królewskiej Dolinie, przy Königstaler Weg 18/19 (ul. Sobieskiego). Gmach zbudowano w latach 1905–1908 dla Katolickiego Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego, na działce o powierzchni 2,5 ha, nabytej przez władze państwowe od miasta Gdańska. Z uwagi na pochyłość działki (różnica poziomów wynosiła około 17 m) przed przystąpieniem do budowy wypoziomowano teren o powierzchni około 1 ha. Projekt szczegółowy budynku opracował tajny radca budowlany Ministerstwa Robót Publicznych w Berlinie architekt Rudolf Uber, na podstawie wstępnej koncepcji tajnego radcy budowlanego w Gdańsku, architekta Alfreda Muttraya. W czasie realizacji projekt (zwłaszcza elewacji) kilkukrotnie przekształcano. Pracami kierowali architekci Albrecht Ehrhardt i Alfred Muttray, bezpośrednio budowę nadzorował
rządowy radca budowlany Otto Albert Emil Raasch z administracji budowlanej prowincji Prusy Zachodnie. Koszty całości budowy szacowano na około 750 000 marek. Poświęcenie gmachu odbyło się 1 IV 1908.
Założenie, z budynkiem głównym seminarium, budynkiem z mieszkaniami dla nauczycieli i obiektami gospodarczymi, otoczone było parkiem i ogrodami użytkowymi. Budynek główny zbudowany na wydłużonym planie, z dwoma skrzydłami od strony ulicy, połączono go łącznikiem z budynkiem mieszkalnym. Na parterze znalazły się pomieszczenia lekcyjne, biblioteka, sala gimnastyczna i konferencyjna, pomieszczenia biurowe i zaplecze gospodarcze. W budynku głównym zlokalizowano także internat (trzy sypialnie na 30 osób każda). Tynkowane elewacje dekorowane są kamiennym (piaskowiec) detalem architektonicznym. Bryła budynku, o znacznej długości, ożywiona została wieżą zegarową. Budynek wzniesiony został w formach renesansowych.
W okresie II Wolnego Miasta Gdańska mieściła się tu Szkoła Rzemiosł i Gospodarstwa Domowego, średnia szkoła dla dziewcząt i stowarzyszenie sportowe. W 1945, nieznacznie uszkodzony (trzy wyrwy w dachu, oszklenie), budynek był krótkotrwałą siedzibą wojsk Korpusu Bezpieczeństwa Wojskowego, następnie przekazany Kuratorium w części zajęty został przez Liceum Spółdzielcze, pozostałą część początkowo przyznano Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP). Decyzję w 1947 odwołano po staraniach o przejęcie całości przez Politechnikę Gdańską (PG), jednak jeszcze w tym roku budynek został przyznany Wydziałowi Farmacji Akademii Lekarskiej. Od 1948 ostatecznie siedziba WSP, później Wydziału Chemii Uniwersytetu Gdańskiego, w 2021 nabyty przez PG.
