ZIELIŃSKI BERNARD, proboszcz kościoła św. Antoniego
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę ZIELIŃSKI BERNARD na ZIELIŃSKI BERNARD, proboszcz kościoła św. Antoniego) |
Wersja z 20:01, 20 paź 2022
BERNARD ZIELIŃSKI (30 III 1940 Brusy – 29 I 2021 Gdańsk), proboszcz kościoła św. Antoniego w Gdańsku- Brzeźnie. Syn Mariana i Stanisławy z domu Stryjewskiej. Podczas II wojny światowej, w okresie pobytu ojca w niemieckiej niewoli, mieszkał z matką i bratem u stryjecznego dziadka, ks. kanonika Bernarda Grüninga, proboszcza parafii w Brusach. Od 1945 mieszkał z rodziną w Sopocie, gdzie od 1947 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 1, od 1954 do II Liceum Ogólnokształcącego. Po zdaniu egzaminu dojrzałości 24 VIII 1958 wstąpił do Biskupiego Seminarium Duchownego w Gdańsku- Oliwie.
Święcenia diakonatu przyjął 17 XII 1960, święcenia kapłańskie otrzymał 21 VI 1964 z rąk bp. Edmunda Nowickiego w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Po święceniach od 1 VIII 1964 do 30 VII 1968 wikary w kościele Najświętszego Serca Jezusowego w Gdańsku- Wrzeszczu. Od 1 VIII 1968 do 31 XII 1969 kapelan bp. Edmunda Nowickiego.
Od 1 I 1970 studiował stacjonarnie prawo kanoniczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie, studia ukończył 30 VI 1973. Od 1 VII 1973 do 31 VIII 1982 diecezjalny duszpasterz akademicki przy parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu. Od 15 VIII 1973 do 2 I 1978 wikariusz kościoła Św. Mikołaja w Łęgowie, skierowany został do pracy duszpasterskiej w kościele Św. Wawrzyńca w Różynach. Od 3 I 1978 do 14 II 1981 wikariusz, od 15 II 1981 do 31 VIII 1982 pomocnik duszpasterski w parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu. Od 1 IX 1982 do 31 VIII 1985 wikariusz w kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Gdańsku- Przymorzu.
Od 1 IX 1985 do 13 IV 2015 proboszcz kościoła Św. Antoniego Padewskiego w Gdańsku-Brzeźnie. Jako proboszcz-senior mieszkał przy plebanii. Twórca (1982), pierwszy kierownik (do 2006) i wielokrotny przewodnik Gdańskiej Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę, od 1 I 2000 do 23 II 2006 archidiecezjalny duszpasterz pieszych pielgrzymek na Jasną Górę. Od 7 II 1983 do 17 X 2016
pełnił funkcję obrońcy węzła małżeńskiego w gdańskim Biskupim Sądzie Duchownym. Od 17 IX 1992 kanonik honorowy Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej. Od 28 XII 1995 do 1 II 2001 członek Rady Kapłańskiej. Od 13 X 1997 diecezjalny duszpasterz pracowników wodociągów i kanalizacji w dekanatach Gdańsk, Sopot, Pruszcz Gdański, Wyżyny Gdańskie i Żuławy Steblewskie. Od 1 XII 2000 do 1 XII 2005 dekanalny wizytator katechetyczny Dekanatu Gdańsk-Wrzeszcz. Od 2001 kapelan Straży Miejskiej w Gdańsku oraz Wspólnoty Gdańskiej Ruchu Kultury Chrześcijańskiej „Odrodzenie”. Od 22 VI 2001 kanonik gremialny Kapituły Kolegiackiej Gdańskiej. W latach 2001–2009 wicedziekan Dekanatu Gdańsk-Wrzeszcz.
W 1988 założył Ruch Pomocy Osobom Niepełnosprawnym, z osobami chorymi, niepełnosprawnymi i ich rodzinami pielgrzymował do Ziemi Świętej i do Rzymu na spotkania z papieżem Janem Pawłem II, organizował letni wypoczynek w Gołuniu. Od 2002 członek honorowy rady Fundacji Fundusz Obrony Narodowej (z siedzibą w Gdyni), od 2004 członek honorowy Stowarzyszenia Centrum Ochotników Cierpienia Archidiecezji Gdańskiej.
Od 3 IV 2017, ze względu na stan zdrowia, przebywał w Centrum Pomocowym im. Jana Pawła II Caritasu Archidiecezji Gdańskiej przy ul. Fromborskiej. Po mszy pogrzebowej w kościele Św. Antoniego Padewskiego pod przewodnictwem bp. Zbigniewa Zielińskiego pochowany 4 II 2021 na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
