HIRSCH WIKTOR, dentysta, działacz gdańskiej Polonii
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
− | [[Category: | + | '''WIKTOR HIRSCH''' (16 XII 1886 Place pod Wejherowem – 20 IV 1940 Oranienburg), dentysta, działacz Polonii Gdańskiej. Był 14 dzieckiem rolnika Józefa i poślubionej w 1871 Marianny z domu Puzdrowskiej. W latach 1893–1898 uczył się w wiejskiej szkole powszechnej w Kielnie. W 1906 absolwent gimnazjum w Wejherowie, w którym działał w kółku filomackim. Studiował w Berlinie i Tybindze. Początkowo otworzył początkowo gabinet dentystyczny w Nowem (nad Wisłą), następnie w Elblągu. Podczas I wojny światowej, ze względu na słaby stan zdrowia, zwolniony był ze służby wojskowej. Za zaangażowanie po stronie polskiej w okresie powojennych plebiscytów zmuszony został przez władze niemieckie do opuszczenia Elbląga, osiadł na terenie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]].<br/><br/> |
+ | Był członkiem związku Powstańców i Wojaków, Macierzy Szkolnej, [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”]], utworzonej w 1928 Rady Nadzorczej Spółdzielni Kredytowej dla Drobnego Przemysłu Kredytowej w Gdańsku. 12 VI 1938 wybrany został w skład Zarządu [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków w WMG]]. Należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]]. Często bezpłatnie leczył polskich studentów [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] i uczniów [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]].<br/><br/> | ||
+ | W chwili wybuchu II wojny światowej przebywał w Kartuzach, po powrocie do Gdańska został 20 X 1939 wyrzucony z mieszkania przy ul. Grobla I 22/23, następnie 3 listopada aresztowany. Osadzony w [[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | obozie dla Polaków w Nowym Porcie]], następnie w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]] i w obozie w Oranienburgu, gdzie został powieszony podczas jednej z egzekucji. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/> | ||
+ | |||
+ | '''Bibliografia''': <br/> | ||
+ | Pelczar Marian, ''Hirsch Wiktor'', w: Polski Słownik Biograficzny, 9, 1960/1061, s. 526-527. <br/> | ||
+ | Szews Jerzy, ''Hirsch Wiktor'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. Suplement II, Gdańsk 2002, s. 101. |
Wersja z 15:26, 25 mar 2022
WIKTOR HIRSCH (16 XII 1886 Place pod Wejherowem – 20 IV 1940 Oranienburg), dentysta, działacz Polonii Gdańskiej. Był 14 dzieckiem rolnika Józefa i poślubionej w 1871 Marianny z domu Puzdrowskiej. W latach 1893–1898 uczył się w wiejskiej szkole powszechnej w Kielnie. W 1906 absolwent gimnazjum w Wejherowie, w którym działał w kółku filomackim. Studiował w Berlinie i Tybindze. Początkowo otworzył początkowo gabinet dentystyczny w Nowem (nad Wisłą), następnie w Elblągu. Podczas I wojny światowej, ze względu na słaby stan zdrowia, zwolniony był ze służby wojskowej. Za zaangażowanie po stronie polskiej w okresie powojennych plebiscytów zmuszony został przez władze niemieckie do opuszczenia Elbląga, osiadł na terenie II Wolnego Miasta Gdańska.
Był członkiem związku Powstańców i Wojaków, Macierzy Szkolnej, Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, utworzonej w 1928 Rady Nadzorczej Spółdzielni Kredytowej dla Drobnego Przemysłu Kredytowej w Gdańsku. 12 VI 1938 wybrany został w skład Zarządu Gminy Polskiej Związku Polaków w WMG. Należał do Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Często bezpłatnie leczył polskich studentów Technische Hochschule Danzig i uczniów Gimnazjum Polskiego.
W chwili wybuchu II wojny światowej przebywał w Kartuzach, po powrocie do Gdańska został 20 X 1939 wyrzucony z mieszkania przy ul. Grobla I 22/23, następnie 3 listopada aresztowany. Osadzony w obozie dla Polaków w Nowym Porcie, następnie w obozie Stutthof i w obozie w Oranienburgu, gdzie został powieszony podczas jednej z egzekucji.
Bibliografia:
Pelczar Marian, Hirsch Wiktor, w: Polski Słownik Biograficzny, 9, 1960/1061, s. 526-527.
Szews Jerzy, Hirsch Wiktor, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. Suplement II, Gdańsk 2002, s. 101.