BACHÓRZ JÓZEF, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: Józef_Bachórz.jpg | thumb| Józef Bachórz (z prawej ) i [[BORZYSZKOWSKI JÓZEF | Józef Borzyszkowski]], 2016]] | + | [[File: Józef_Bachórz.jpg | thumb| Józef Bachórz (z prawej) i [[BORZYSZKOWSKI JÓZEF | Józef Borzyszkowski]], 2016]] |
'''JÓZEF BACHÓRZ''' (ur. 20 IX 1934 Lipie, powiat rzeszowski), literaturoznawca, prorektor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG)). W 1947 ukończył szkołę podstawową w Lipiu, w latach 1947–1951 uczył się w szkołach średnich w Rzeszowie, 1951–1955 studiował filologię polską na uniwersytecie w Łodzi. W latach 1955–1957 był nauczycielem w liceum w Starym Targu (powiat sztumski), 1957–1966 w liceum w Kwidzynie.<br/><br/> | '''JÓZEF BACHÓRZ''' (ur. 20 IX 1934 Lipie, powiat rzeszowski), literaturoznawca, prorektor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG)). W 1947 ukończył szkołę podstawową w Lipiu, w latach 1947–1951 uczył się w szkołach średnich w Rzeszowie, 1951–1955 studiował filologię polską na uniwersytecie w Łodzi. W latach 1955–1957 był nauczycielem w liceum w Starym Targu (powiat sztumski), 1957–1966 w liceum w Kwidzynie.<br/><br/> | ||
Wersja z 18:18, 17 lut 2022
JÓZEF BACHÓRZ (ur. 20 IX 1934 Lipie, powiat rzeszowski), literaturoznawca, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego (UG)). W 1947 ukończył szkołę podstawową w Lipiu, w latach 1947–1951 uczył się w szkołach średnich w Rzeszowie, 1951–1955 studiował filologię polską na uniwersytecie w Łodzi. W latach 1955–1957 był nauczycielem w liceum w Starym Targu (powiat sztumski), 1957–1966 w liceum w Kwidzynie.
W latach 1966–1969 nauczyciel w Studium Nauczycielskim w Gdańsku. Od 1969 doktor (promotor: Maria Janion), w latach 1969–1970 adiunkt w Wyższym Studium Nauczycielskim (WSN) Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (1970–1973: WSN UG), kierownik Zakładu Filologii Polskiej. Od 1973 w Instytucie Filologii Polskiej UG, w latach 1973–1979 zastępca dyrektora tego instytutu. Od 1980 doktor habilitowany, od 1981 docent. Od września 1980 do maja 1981 prorektor UG do spraw dydaktycznych. W latach 1987–1993 kierownik Zakładu Historii Literatury Polskiej, od 1990 profesor tytularny, od 1996 profesor zwyczajny, w latach 1991–1993 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej UG, 1993–2000 kierownik Zakładu Historii Literatury Polskiej XIX wieku. Od roku 2000 na emeryturze.
Laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2004; nagrody miasta Gdańska). W latach 1953–1990 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), 1962–1966 członek KW PZPR w Gdańsku, w 1981 delegat na IX Zjazd PZPR. W 1981 członek Komisji Naukowej o Literaturze Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 1990 członek Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN, w latach 1992–1997 członek Komitetu Nagród Naukowych Premiera Rzeczypospolitej Polskiej.
Autor wielu prac, między innymi Poszukiwanie realizmu. Studium o polskich obrazkach prozą w okresie międzypowstaniowym 1831–1863 (1972), Realizm bez „chmurnej jazdy”. Studium o powieściach Józefa Korzeniowskiego (1979), Jak pachnie na Litwie Mickiewicza (2003), Romantyzm a romanse. Studia i szkice o prozie polskiej w pierwszej połowie XIX wieku (2005), Złączyć się z burzą... Studia i szkice o romantycznych wyobrażeniach morza i egzotyki (2005), Spotkania z „Lalką”. Mendel studiów i szkiców o powieści Bolesława Prusa (2010); Pozytywizm. Podręcznik dla szkół ponadpodstawowych (1995). Do znaczących osiągnięć naukowych należą także opatrzone jego wstępami edycje Lalki (1991) i Kronik Bolesława Prusa (1994) oraz Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej (1996) w serii I Biblioteki Narodowej Ossolineum.
W 2002 odznaczony Medalem Księcia Mściwoja II. Mąż Mirony, ojciec Joanny.
