TAYLOR JACEK, adwokat, polityk
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''JACEK TAYLOR''' (ur. 25 IX 1939 Poznań), adwokat, polityk. Syn poznańskiego adwokata Leona i Zofii z domu Rubach, bratanek [[TAYLOR KAROL (II) | Karola Taylora]], między innymi rektora [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. W 1962 ukończył Wydział Prawa uniwersytetu w Poznaniu. Po uzyskaniu aplikacji adwokackiej w 1968 rozpoczął w Gdańsku prywatną praktykę zawodową.<br/><br/> | '''JACEK TAYLOR''' (ur. 25 IX 1939 Poznań), adwokat, polityk. Syn poznańskiego adwokata Leona i Zofii z domu Rubach, bratanek [[TAYLOR KAROL (II) | Karola Taylora]], między innymi rektora [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]]. W 1962 ukończył Wydział Prawa uniwersytetu w Poznaniu. Po uzyskaniu aplikacji adwokackiej w 1968 rozpoczął w Gdańsku prywatną praktykę zawodową.<br/><br/> | ||
| − | Od 1978 współpracował z opozycją demokratyczną, z [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]] i Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. W sierpniu 1980 uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]], od września członek [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. W grudniu 1980 współzałożyciel Komitetu Obrony Więźniów za Przekonania przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej „S” (od 1989 – prezes), należał do Stowarzyszenia Opieki nad Więźniami „Patronat”. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] od 13 XII 1981 ukrywał się przez kilka miesięcy, następnie był obrońcą w procesach politycznych ([[PROCES GDAŃSKI | proces gdański]]). Adwokat [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]], kilkakrotnie jego obrońca sądowy. W 1987 współzałożyciel Gdańskiego Klubu Politycznego im. [[BĄDKOWSKI LECH | Lecha Bądkowskiego]]. W 1989 brał udział w obradach okrągłego stołu w podzespole do spraw reformy prawa i sądów.<br/><br/> | + | Od 1978 współpracował z opozycją demokratyczną, z [[WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE WYBRZEŻA | Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]] i Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. W sierpniu 1980 uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej im. Lenina]], od września członek [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. W grudniu 1980 współzałożyciel Komitetu Obrony Więźniów za Przekonania przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej „S” (od 1989 – prezes), należał do Stowarzyszenia Opieki nad Więźniami „Patronat”. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] od 13 XII 1981 ukrywał się przez kilka miesięcy, następnie był obrońcą w procesach politycznych ([[PROCES GDAŃSKI | proces gdański]], [[PENSON JOANNA | Joanna Penson]]). Adwokat [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]], kilkakrotnie jego obrońca sądowy. W 1987 współzałożyciel Gdańskiego Klubu Politycznego im. [[BĄDKOWSKI LECH | Lecha Bądkowskiego]]. W 1989 brał udział w obradach okrągłego stołu w podzespole do spraw reformy prawa i sądów.<br/><br/> |
W latach 1989–1992 członek Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, w 1990–1991 członek Politycznego Komitetu Doradczego przy Ministrze Spraw Wewnętrznych. W latach 1990–1991 członek Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie, 1991–1994 członek Unii Demokratycznej (jej przewodniczący w województwie gdańskim i w 1991–1993 członek Prezydium Rady Krajowej), 1991–1993 z ramienia tej partii poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) I kadencji. W okresie 1994–2005 członek Unii Wolności, w 1994–2001 członek jej Rady Krajowej, z ramienia tej partii poseł na Sejm RP II kadencji (1993–1997), bezskutecznie ubiegał się o wybór na posła w 1997 roku. W latach 1998–2002 radny Rady Miasta Sopotu. W rządzie Jerzego Buzka w latach 1997–2001 kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Następnie prokurator w Prokuraturze Apelacyjnej w Gdańsku (2001–2004), od 2004 na emeryturze.<br/><br/> | W latach 1989–1992 członek Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, w 1990–1991 członek Politycznego Komitetu Doradczego przy Ministrze Spraw Wewnętrznych. W latach 1990–1991 członek Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie, 1991–1994 członek Unii Demokratycznej (jej przewodniczący w województwie gdańskim i w 1991–1993 członek Prezydium Rady Krajowej), 1991–1993 z ramienia tej partii poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) I kadencji. W okresie 1994–2005 członek Unii Wolności, w 1994–2001 członek jej Rady Krajowej, z ramienia tej partii poseł na Sejm RP II kadencji (1993–1997), bezskutecznie ubiegał się o wybór na posła w 1997 roku. W latach 1998–2002 radny Rady Miasta Sopotu. W rządzie Jerzego Buzka w latach 1997–2001 kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Następnie prokurator w Prokuraturze Apelacyjnej w Gdańsku (2001–2004), od 2004 na emeryturze.<br/><br/> | ||
| − | W latach 2003–2009 zarządzał Fundacją Jana i Jadwigi Nowaków-Jeziorańskich. W 2007 pełnomocnik prezydenta Gdańska i współzałożyciel [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS)| Europejskiego Centrum Solidarności]] i w kadencji 2017–2021 członek jego Rady. W lutym 2008 roku został przedstawicielem ministra Skarbu Państwa w radzie Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie, od kwietnia 2009 członek Rady Nadzorczej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, a od grudnia 2010 − członek Rady Społecznej Rzecznika Praw Obywatelskich. Od 2010 członek Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, członek | + | W latach 2003–2009 zarządzał Fundacją Jana i Jadwigi Nowaków-Jeziorańskich. W 2007 pełnomocnik prezydenta Gdańska i współzałożyciel [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS)| Europejskiego Centrum Solidarności]] i w kadencji 2017–2021 członek jego Rady. W lutym 2008 roku został przedstawicielem ministra Skarbu Państwa w radzie Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie, od kwietnia 2009 członek Rady Nadzorczej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, a od grudnia 2010 − członek Rady Społecznej Rzecznika Praw Obywatelskich. Od 2010 do 2015 członek Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, w 2009–2017 członek Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.<br/><br/> |
| + | 2 IX 2000 był wśród redaktorów Karty Powinności Człowieka (zob. [[AREOPAG | Areopag]]). Należał do Społecznego Komitetu Budowy [[POMNIK JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO | pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego]]. Odznaczony między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011). {{author: JG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 12:26, 30 paź 2021
JACEK TAYLOR (ur. 25 IX 1939 Poznań), adwokat, polityk. Syn poznańskiego adwokata Leona i Zofii z domu Rubach, bratanek Karola Taylora, między innymi rektora Uniwersytetu Gdańskiego. W 1962 ukończył Wydział Prawa uniwersytetu w Poznaniu. Po uzyskaniu aplikacji adwokackiej w 1968 rozpoczął w Gdańsku prywatną praktykę zawodową.
Od 1978 współpracował z opozycją demokratyczną, z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża i Komitetem Samoobrony Społecznej KOR. W sierpniu 1980 uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od września członek NSZZ „Solidarność”. W grudniu 1980 współzałożyciel Komitetu Obrony Więźniów za Przekonania przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej „S” (od 1989 – prezes), należał do Stowarzyszenia Opieki nad Więźniami „Patronat”. W stanie wojennym od 13 XII 1981 ukrywał się przez kilka miesięcy, następnie był obrońcą w procesach politycznych ( proces gdański, Joanna Penson). Adwokat Lecha Wałęsy, kilkakrotnie jego obrońca sądowy. W 1987 współzałożyciel Gdańskiego Klubu Politycznego im. Lecha Bądkowskiego. W 1989 brał udział w obradach okrągłego stołu w podzespole do spraw reformy prawa i sądów.
W latach 1989–1992 członek Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, w 1990–1991 członek Politycznego Komitetu Doradczego przy Ministrze Spraw Wewnętrznych. W latach 1990–1991 członek Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie, 1991–1994 członek Unii Demokratycznej (jej przewodniczący w województwie gdańskim i w 1991–1993 członek Prezydium Rady Krajowej), 1991–1993 z ramienia tej partii poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) I kadencji. W okresie 1994–2005 członek Unii Wolności, w 1994–2001 członek jej Rady Krajowej, z ramienia tej partii poseł na Sejm RP II kadencji (1993–1997), bezskutecznie ubiegał się o wybór na posła w 1997 roku. W latach 1998–2002 radny Rady Miasta Sopotu. W rządzie Jerzego Buzka w latach 1997–2001 kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Następnie prokurator w Prokuraturze Apelacyjnej w Gdańsku (2001–2004), od 2004 na emeryturze.
W latach 2003–2009 zarządzał Fundacją Jana i Jadwigi Nowaków-Jeziorańskich. W 2007 pełnomocnik prezydenta Gdańska i współzałożyciel Europejskiego Centrum Solidarności i w kadencji 2017–2021 członek jego Rady. W lutym 2008 roku został przedstawicielem ministra Skarbu Państwa w radzie Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie, od kwietnia 2009 członek Rady Nadzorczej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, a od grudnia 2010 − członek Rady Społecznej Rzecznika Praw Obywatelskich. Od 2010 do 2015 członek Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, w 2009–2017 członek Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.
2 IX 2000 był wśród redaktorów Karty Powinności Człowieka (zob. Areopag). Należał do Społecznego Komitetu Budowy pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego. Odznaczony między innymi Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).
