FUDAKOWSKI STANISŁAW, psycholog, działacz opozycji demokratycznej

Wersja z 09:21, 15 cze 2021

STANISŁAW JAN FUDAKOWSKI (ur. 17 VIII 1948 Gdynia), psycholog, działacz opozycji antykomunistycznej. Syn pochodzącego z Zamojszczyzny Jerzego (1912–1995), prawnika, oraz pochodzącej z Wielkopolski Teresy (1927–2002) z domu Lipskiej, brat Ignacego (ur. 1950).

W 1966 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Sopocie, w 1973 absolwent psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1973 zatrudniony w w Pracowni Psychologii Pracy (PPP) w Gdańsku, wchodzącej w skład Przedsiębiorstwa Usług Socjalnych Budownictwa (PUSB). W wyniku przekształceń własnościowych od października 1992 współwłaściciel PPP. Od 2013 na emeryturze, nadal czynny zawodowo.

Od 1 IX 1980 członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej w PUSB. W lipcu 1981 delegat na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w Gdyni, na którym został wybrany do prezydium Regionu, był w nim odpowiedzialny za dział interwencji. Przewodniczący specjalnej komisji powołanej 6 V 1981 przez Międzyzakładowy Komitet Założycielski w Gdańsku, dla zbadania konfliktu między Anną Walentynowicz a prezydium Komisji Zakładowej „Solidarności”. Delegat na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, który odbył się w Gdańsku w dwóch turach: 5-10 IX oraz 26 IX-7 X 1981, podczas drugiej tury został członkiem prezydium zjazdu.

Po wprowadzeniu stanu wojennego od 13 do 16 XII 1981 przewodniczący Regionalnego Komitetu Strajkowego (RKS) i uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. 14 XII 1981, jako przewodniczący RKS, brał udział w rozmowach ze strajkującymi na Politechnice Gdańskiej, którzy pod groźbą pacyfikacji otrzymali od Służby Bezpieczeństwa (SB) ultimatum zakończenia protestu. Po zakończeniu negocjacji strajk na uczelni przerwano.

Po pacyfikacji strajku w Stoczni Gdańskiej ukrywał się, w lutym 1982 wrócił do pracy w PPP. 15 III 1982 zatrzymany w firmie, przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Gdańsku przy ul. Kurkowej i areszcie Komendy Wojewódzkiej MO przy ul. Okopowej. 1 VI 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku za organizację i udział w grudniowym strajku na 3,5 roku więzienia i 3 lata pozbawienia praw publicznych. Osadzony w Zakładzie Karnym w Potulicach. Zwolniony 11 IV 1983 na mocy amnestii, wykonanie kary zawieszono mu na czteroletni okres próby. Po opuszczeniu więzienia powrócił do pracy w PPP. W latach 1989–1991, z upoważnienia Zarządu Regionu Gdańskiego „Solidarności”, sędzia społeczny w Społecznej Komisji Pojednawczej, powołanej ustawą sejmową w maju 1989.

Od stycznia 1994 członek Stowarzyszenia Godność w Gdańsku, zrzeszającego więźniów politycznych i osoby represjonowane przez władze PRL w latach 1980–1989, od sierpnia 2002 sekretarz Stowarzyszenia. Członek założonego w 2002 w Gdańsku, Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”. Współzałożyciel utworzonego w marcu 2006 Pomorskiego Społecznego Komitetu Lustracyjnego, którego celem było ujawnienie wśród osób publicznych agentów służb specjalnych PRL. Jako uczestnik I Zjazdu Krajowego Delegatów „Solidarności” sygnatariusz listu otwartego z września 2006 do delegatów XX Zjazdu „Solidarności” o podjęcie działań w celu ujawnienia nazwisk agentów SB, działających podczas I Zjazdu w 1981 roku. 30 XI 2017 powołany przez wojewodę pomorskiego w skład Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015). W maju 2011 nie wyraził zgody, by oddział Instytut Pamięci Narodowej w Gdańsku wystąpił do prezydenta RP Bronisława Komorowskiego o przyznanie mu Krzyża Wolności i Solidarności. RPK