TYSARCZYK STANISŁAW, pocztowiec, działacz gdańskiej Polonii
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Należał do Tajnej Organizacji Wojskowej, uczestniczył w szkoleniach na terenie Polski, w tym w Gdyni i Tczewie. Ostatni dyżur w budynku Poczty Polskiej w Gdańsku pełnił w nocy z 30/31 VIII 1939. Nocował z 31 sierpnia na l września 1939 u zaprzyjaźnionej rodziny przy Schichaugasse (ul. Jana z Kolna), uniknął aresztowania, ukrywał się kolejno u [[PALLOTYNI | pallotynów]], znajomych, w mieszkaniu brata. Aresztowany pod koniec września 1939 roku, przetrzymywany w gdańskim więzieniu ([[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszt Śledczy]]), w [[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | obozie dla Polaków w Nowym Porcie]]. W styczniu 1940 wywieziony do [[OBÓZ STUTTHOF | obozu Stutthof]], w kwietniu 1941 przeniesiony do KL Sachsenhausen. Uczestnik Marszu Śmierci z Sachsenhausen do Schwerina, wyzwolony przez wojska amerykańskie 3 V 1945.<br/><br/> | Należał do Tajnej Organizacji Wojskowej, uczestniczył w szkoleniach na terenie Polski, w tym w Gdyni i Tczewie. Ostatni dyżur w budynku Poczty Polskiej w Gdańsku pełnił w nocy z 30/31 VIII 1939. Nocował z 31 sierpnia na l września 1939 u zaprzyjaźnionej rodziny przy Schichaugasse (ul. Jana z Kolna), uniknął aresztowania, ukrywał się kolejno u [[PALLOTYNI | pallotynów]], znajomych, w mieszkaniu brata. Aresztowany pod koniec września 1939 roku, przetrzymywany w gdańskim więzieniu ([[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszt Śledczy]]), w [[OBÓZ DLA POLAKÓW W NOWYM PORCIE | obozie dla Polaków w Nowym Porcie]]. W styczniu 1940 wywieziony do [[OBÓZ STUTTHOF | obozu Stutthof]], w kwietniu 1941 przeniesiony do KL Sachsenhausen. Uczestnik Marszu Śmierci z Sachsenhausen do Schwerina, wyzwolony przez wojska amerykańskie 3 V 1945.<br/><br/> | ||
Po powrocie do Gdańska pełnił przez wiele lat obowiązki naczelnika dworcowego Urzędu Pocztowego. Usunięty ze stanowiska z powodu niewyrażenia zgody na przynależność do PZPR, do czasu przejścia na emeryturę w roku 1969 pracował w Urzędzie Pocztowym w Gdyni przy ul. 10 Lutego. Jako emeryt przez kilkanaście lat oprowadzał wycieczki turystyczne po Gdańsku i byłym obozie koncentracyjnym Stutthof. Należał do Koła byłych Pracowników Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku. Do końca życia uczestniczył we wszystkich ważniejszych uroczystościach patriotycznych i kombatanckich ubrany w mundur przedwojennego polskiego pocztowca.<br/><br/> | Po powrocie do Gdańska pełnił przez wiele lat obowiązki naczelnika dworcowego Urzędu Pocztowego. Usunięty ze stanowiska z powodu niewyrażenia zgody na przynależność do PZPR, do czasu przejścia na emeryturę w roku 1969 pracował w Urzędzie Pocztowym w Gdyni przy ul. 10 Lutego. Jako emeryt przez kilkanaście lat oprowadzał wycieczki turystyczne po Gdańsku i byłym obozie koncentracyjnym Stutthof. Należał do Koła byłych Pracowników Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku. Do końca życia uczestniczył we wszystkich ważniejszych uroczystościach patriotycznych i kombatanckich ubrany w mundur przedwojennego polskiego pocztowca.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony między innymi Krzyżem Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Odznaczony między innymi Krzyżem Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. Ojciec Stanisława (1931–2021), harcmistrza Związku Harcerstwa Polskiego. Pochowany na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:43, 26 lis 2021
STANISŁAW TYSARCZYK (3 V 1903 Więckowy k. Kościerzyny – 6 III 2001 Gdańsk), działacz Polonii gdańskiej. W Gdańsku-Nowym Porcie od 1920 roku, początkowo utrzymywał się z pracy dorywczej, między innymi w fabryce butów, zakładach drzewnych. W październiku 1927 został zatrudniony w charakterze listonosza w polskim Urzędzie Pocztowo–Telekomunikacyjnym nr 1 przy Heveliusplatz (pl. Obrońców Poczty Polskiej nr. 1-2). Został członkiem Gminy Polskiej Związku Polaków, Związku Zawodowego Niższych Pracowników Pocztowych, Związku Podoficerów Rezerwy, Towarzystwa Byłych Powstańców i Wojaków, Związku Harcerstwa Polskiego i chóru Cecylia.
Należał do Tajnej Organizacji Wojskowej, uczestniczył w szkoleniach na terenie Polski, w tym w Gdyni i Tczewie. Ostatni dyżur w budynku Poczty Polskiej w Gdańsku pełnił w nocy z 30/31 VIII 1939. Nocował z 31 sierpnia na l września 1939 u zaprzyjaźnionej rodziny przy Schichaugasse (ul. Jana z Kolna), uniknął aresztowania, ukrywał się kolejno u pallotynów, znajomych, w mieszkaniu brata. Aresztowany pod koniec września 1939 roku, przetrzymywany w gdańskim więzieniu ( Areszt Śledczy), w obozie dla Polaków w Nowym Porcie. W styczniu 1940 wywieziony do obozu Stutthof, w kwietniu 1941 przeniesiony do KL Sachsenhausen. Uczestnik Marszu Śmierci z Sachsenhausen do Schwerina, wyzwolony przez wojska amerykańskie 3 V 1945.
Po powrocie do Gdańska pełnił przez wiele lat obowiązki naczelnika dworcowego Urzędu Pocztowego. Usunięty ze stanowiska z powodu niewyrażenia zgody na przynależność do PZPR, do czasu przejścia na emeryturę w roku 1969 pracował w Urzędzie Pocztowym w Gdyni przy ul. 10 Lutego. Jako emeryt przez kilkanaście lat oprowadzał wycieczki turystyczne po Gdańsku i byłym obozie koncentracyjnym Stutthof. Należał do Koła byłych Pracowników Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku. Do końca życia uczestniczył we wszystkich ważniejszych uroczystościach patriotycznych i kombatanckich ubrany w mundur przedwojennego polskiego pocztowca.
Odznaczony między innymi Krzyżem Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Ojciec Stanisława (1931–2021), harcmistrza Związku Harcerstwa Polskiego. Pochowany na cmentarzu w Oliwie.
