PISKOZUB ANDRZEJ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ANDRZEJ PISKOZUB''' (5 II 1933 Wolsztyn, województwo wielkopolskie – 10 II 2021 Gdańsk), profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). W Gdańsku od 1945 | + | '''ANDRZEJ JÓZEF ROMAN PISKOZUB''' (5 II 1933 Wolsztyn, województwo wielkopolskie – 10 II 2021 Gdańsk), profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn lekarza Kazimierza (1899 Kołomyja – 1 IV 1965 Gdańsk) i Zofii z domu Talarczyk (27 VII 1908 Wanne-Eickel (Westfalia) - 24 III 2006 Gdańsk), w czasie okupacji łączniczki Narodowych Sił Zbrojnych. Brat między innymi Elżbiety (2 V 1940 Tomaszów Mazowiecki - 18 V 2004 Gdańsk). Od 1938 wraz rodziną mieszkał w Lesznie, od grudnia 1939 w Tomaszowie Mazowieckim. <br/><br/> |
| − | + | W Gdańsku z rodziną od końca lipca 1945, ojciec był pierwszym polskim chirurgiem w powojennym mieście i jednym ze współorganizatorów gdańskiej Akademii Medycznej([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej, od 1950 Akademii Medycznej]. W 1949 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Gimnazjum i Liceum Państwowego]] w Gdańsku, w 1953 absolwent studiów I stopnia Wyższej Szkoły Handlu Morskiego w Sopocie (następnie: Wyższa Szkoła Ekonomiczna (WSE)). Z nakazu pracy od 15 V 1953 do 15 V 1956 pracował w CHZ „Baltona", równocześnie w latach 1955–1956 odbył eksternistyczne studia magisterskie w sopockiej WSE. <br/><br/> | |
| − | Autor publikacji z zakresu ekonomiki transportu, gospodarki przestrzennej i wiedzy ogólnocywilizacyjnej: ''Wisła. Monografia rzeki'' (1982), ''Morze w dziejach cywilizacji'' (1993, 1998), ''Polska w cywilizacji zachodniej'' (1995), ''Transport w dziejach cywilizacji'' (1998). Członek [[ZWIĄZEK LITERATÓW POLSKICH. ODDZIAŁ GDAŃSK | Związku Literatów Polskich]], w latach 1989–1992 prezes jego gdańskiego oddziału. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W latach 1956–1970 pracownik WSE w Sopocie, doktor od 1963, doktor habilitowany od 1968. W okresie 1970–2003 pracownik UG, profesor od 1975. W 1975 inicjator utworzenia Zakładu Organizacji Transportu, w 1981–1984 dziekan Wydziału Ekonomiki Transportu. Z jego inicjatywy na Wydziale Nauk Społecznych UG w 1992 powstała Katedra Nauki o Cywilizacji, którą kierował do 2002. Od marca 1981 do ogłoszenia stanu wojennego przewodniczący Rady Naukowej przy wojewodzie gdańskim. W kwietniu 1991 wybrany został przewodniczącym Rady Wojewódzkiej Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej (ROAD). W 1999 doktor honoris causa uniwersytetu w Szczecinie. Wieloletni członek Rady Naukowej „Przeglądu Geopolitycznego” i honorowy przewodniczący Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego (PTG).<br/><br/> |
| + | Autor publikacji z zakresu ekonomiki transportu, gospodarki przestrzennej i wiedzy ogólnocywilizacyjnej: ''Wisła. Monografia rzeki'' (1982), ''Morze w dziejach cywilizacji'' (1993, 1998), ''Polska w cywilizacji zachodniej'' (1995), ''Transport w dziejach cywilizacji'' (1998), ''Czasoprzestrzeń cywilizacyjna'' (2003), ''Sarmackie dziedzictwo. Traktat o czterech rodzimych ojczyznach'' (2016). Członek [[ZWIĄZEK LITERATÓW POLSKICH. ODDZIAŁ GDAŃSK | Związku Literatów Polskich]], w latach 1989–1992 prezes jego gdańskiego oddziału. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1982), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1969), [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1975), złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza" (1970), srebrną oznaką „Za Zasługi dla Transportu PRL" (1981), złotą odznaką „Za Zasługi dla Transportu RP" (1995), Medalem Rodła (1989). Uhonorowany tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL (1984), otrzymał nagrodę artystyczną [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (1987).<br/><br/> | ||
| + | Od 1958 żonaty był z Józefą z domu Kaczmarską (23 II 1934 – 14 VIII 1977), absolwentką Politechniki Szczecińskiej, ojciec Jacka (ur. 14 VII 1959), oceanologa, profesora Instytutu Oceanologii PAN. Po raz drugi żonaty od 2 VII 1981 z Kazimierą z domu Chmielak (4 III 1943 – 9 II 2021 Gdańsk). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:06, 15 lut 2022
ANDRZEJ JÓZEF ROMAN PISKOZUB (5 II 1933 Wolsztyn, województwo wielkopolskie – 10 II 2021 Gdańsk), profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn lekarza Kazimierza (1899 Kołomyja – 1 IV 1965 Gdańsk) i Zofii z domu Talarczyk (27 VII 1908 Wanne-Eickel (Westfalia) - 24 III 2006 Gdańsk), w czasie okupacji łączniczki Narodowych Sił Zbrojnych. Brat między innymi Elżbiety (2 V 1940 Tomaszów Mazowiecki - 18 V 2004 Gdańsk). Od 1938 wraz rodziną mieszkał w Lesznie, od grudnia 1939 w Tomaszowie Mazowieckim.
W Gdańsku z rodziną od końca lipca 1945, ojciec był pierwszym polskim chirurgiem w powojennym mieście i jednym ze współorganizatorów gdańskiej Akademii Medycznej([[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej, od 1950 Akademii Medycznej]. W 1949 absolwent I Gimnazjum i Liceum Państwowego w Gdańsku, w 1953 absolwent studiów I stopnia Wyższej Szkoły Handlu Morskiego w Sopocie (następnie: Wyższa Szkoła Ekonomiczna (WSE)). Z nakazu pracy od 15 V 1953 do 15 V 1956 pracował w CHZ „Baltona", równocześnie w latach 1955–1956 odbył eksternistyczne studia magisterskie w sopockiej WSE.
W latach 1956–1970 pracownik WSE w Sopocie, doktor od 1963, doktor habilitowany od 1968. W okresie 1970–2003 pracownik UG, profesor od 1975. W 1975 inicjator utworzenia Zakładu Organizacji Transportu, w 1981–1984 dziekan Wydziału Ekonomiki Transportu. Z jego inicjatywy na Wydziale Nauk Społecznych UG w 1992 powstała Katedra Nauki o Cywilizacji, którą kierował do 2002. Od marca 1981 do ogłoszenia stanu wojennego przewodniczący Rady Naukowej przy wojewodzie gdańskim. W kwietniu 1991 wybrany został przewodniczącym Rady Wojewódzkiej Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej (ROAD). W 1999 doktor honoris causa uniwersytetu w Szczecinie. Wieloletni członek Rady Naukowej „Przeglądu Geopolitycznego” i honorowy przewodniczący Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego (PTG).
Autor publikacji z zakresu ekonomiki transportu, gospodarki przestrzennej i wiedzy ogólnocywilizacyjnej: Wisła. Monografia rzeki (1982), Morze w dziejach cywilizacji (1993, 1998), Polska w cywilizacji zachodniej (1995), Transport w dziejach cywilizacji (1998), Czasoprzestrzeń cywilizacyjna (2003), Sarmackie dziedzictwo. Traktat o czterech rodzimych ojczyznach (2016). Członek Związku Literatów Polskich, w latach 1989–1992 prezes jego gdańskiego oddziału.
Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1982), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1969), „Za Zasługi dla Gdańska” (1975), złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza" (1970), srebrną oznaką „Za Zasługi dla Transportu PRL" (1981), złotą odznaką „Za Zasługi dla Transportu RP" (1995), Medalem Rodła (1989). Uhonorowany tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL (1984), otrzymał nagrodę artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1987).
Od 1958 żonaty był z Józefą z domu Kaczmarską (23 II 1934 – 14 VIII 1977), absolwentką Politechniki Szczecińskiej, ojciec Jacka (ur. 14 VII 1959), oceanologa, profesora Instytutu Oceanologii PAN. Po raz drugi żonaty od 2 VII 1981 z Kazimierą z domu Chmielak (4 III 1943 – 9 II 2021 Gdańsk). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
