TRAMPE OTTO WILHELM CHRISTOPH, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: | + | [[File: Otto_Trampe.jpg |thumb| Otto Wilhelm Trampe]] |
'''OTTO WILHELM CHRISTOPH TRAMPE''' (16 IV 1848 Stralsund – 11 III 1911 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz Gdańska]]. Syn urzędnika policji Heinricha Trampego i Johanny Marii Katheriny Seelert. W 1867 roku ukończył gimnazjum w Stralsundzie. Po maturze zgłosił się do służby w pruskiej marynarce wojennej; został z niej zwolniony w stopniu szturmana ze względu na wadę wzroku. Później był marynarzem na statkach handlowych. W latach 1870–1871 jako żołnierz piechoty uczestniczył w wojnie prusko-francuskiej. Po demobilizacji studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Greifswaldzie i Heidelbergu, gdzie uzyskał dyplom doktora nauk prawnych. Od 1876 roku był referendarzem sądowym w Stralsundzie i Greifswaldzie. W listopadzie 1879 zdał egzamin asesorski, pracując w zarządzie prowincji w Szczecinie. Od marca do listopada 1880 roku był urzędnikiem landratury w Chojnicach. <br/><br/> | '''OTTO WILHELM CHRISTOPH TRAMPE''' (16 IV 1848 Stralsund – 11 III 1911 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz Gdańska]]. Syn urzędnika policji Heinricha Trampego i Johanny Marii Katheriny Seelert. W 1867 roku ukończył gimnazjum w Stralsundzie. Po maturze zgłosił się do służby w pruskiej marynarce wojennej; został z niej zwolniony w stopniu szturmana ze względu na wadę wzroku. Później był marynarzem na statkach handlowych. W latach 1870–1871 jako żołnierz piechoty uczestniczył w wojnie prusko-francuskiej. Po demobilizacji studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Greifswaldzie i Heidelbergu, gdzie uzyskał dyplom doktora nauk prawnych. Od 1876 roku był referendarzem sądowym w Stralsundzie i Greifswaldzie. W listopadzie 1879 zdał egzamin asesorski, pracując w zarządzie prowincji w Szczecinie. Od marca do listopada 1880 roku był urzędnikiem landratury w Chojnicach. <br/><br/> | ||
19 X 1880 roku został wybrany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta – swą dwunastoletnią kadencję rozpoczął 1 XII 1880 roku. W 1892 roku otrzymał od Rady Miejskiej angaż na kolejne dwanaście lat. Jako radca nadzorował działalność miejskich zakładów gospodarki komunalnej. Po śmierci [[HAGEMANN ALBRECHT BRUNO JOHANN FRIEDRICH | Albrechta Hagemanna]] został zastępcą nadburmistrza, obejmując 12 II 1895 roku z woli Rady Miejskiej i po akceptacji przez władze gdańskiej rejencji stanowisko burmistrza Gdańska. Kierował bieżącymi sprawami Zarządu Miasta oraz gospodarką miejską. W latach 1892–1910 był prezesem [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]], jako kombatant był zaangażowany w budowę [[POMNIK ŻOŁNIERZY (na Targu Drzewnym) | pomnika Żołnierzy (na Targu Drzewnym)]]. 1 IV 1909 roku otrzymał od Rady Miejskiej honorowy tytuł starszego obywatela (Stadtältester). Ze względu na zły stan zdrowia w 1910 przeszedł na emeryturę. <br/><br/> | 19 X 1880 roku został wybrany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta – swą dwunastoletnią kadencję rozpoczął 1 XII 1880 roku. W 1892 roku otrzymał od Rady Miejskiej angaż na kolejne dwanaście lat. Jako radca nadzorował działalność miejskich zakładów gospodarki komunalnej. Po śmierci [[HAGEMANN ALBRECHT BRUNO JOHANN FRIEDRICH | Albrechta Hagemanna]] został zastępcą nadburmistrza, obejmując 12 II 1895 roku z woli Rady Miejskiej i po akceptacji przez władze gdańskiej rejencji stanowisko burmistrza Gdańska. Kierował bieżącymi sprawami Zarządu Miasta oraz gospodarką miejską. W latach 1892–1910 był prezesem [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]], jako kombatant był zaangażowany w budowę [[POMNIK ŻOŁNIERZY (na Targu Drzewnym) | pomnika Żołnierzy (na Targu Drzewnym)]]. 1 IV 1909 roku otrzymał od Rady Miejskiej honorowy tytuł starszego obywatela (Stadtältester). Ze względu na zły stan zdrowia w 1910 przeszedł na emeryturę. <br/><br/> | ||
W 1892 roku mieszkał przy Weidengasse 4A (ul. Łąkowa), w 1907 przy ul. Lastadia 36A. Od 1885 roku był żonaty z Marią (15 IV 1859 Gdańsk – po 1939), córką kupca Johannesa Emanuela Bergera. Miał z nią syna Heinricha Johannesa Felixa (ur. 10 III 1889 Gdańsk), w 1914 roku lejtnanta (porucznika) gdańskiego 128. regimentu piechoty. <br/><br/> | W 1892 roku mieszkał przy Weidengasse 4A (ul. Łąkowa), w 1907 przy ul. Lastadia 36A. Od 1885 roku był żonaty z Marią (15 IV 1859 Gdańsk – po 1939), córką kupca Johannesa Emanuela Bergera. Miał z nią syna Heinricha Johannesa Felixa (ur. 10 III 1889 Gdańsk), w 1914 roku lejtnanta (porucznika) gdańskiego 128. regimentu piechoty. <br/><br/> | ||
Po jego śmierci, 14 III 1911 roku, odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej z okolicznościowymi przemówieniami nadburmistrza i jej członków. 15 marca trumna została wystawiona w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]], a wartę honorową pełnili przy niej oficerowie 128. regimentu piechoty i brygady huzarów (Leibhusaren). W południe kondukt pogrzebowy wyruszył na wspólny [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarz parafii ewangelickich św. Bartłomieja, św. Jana i św. Piotra i Pawła]]. Prowadzony przez pastora [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] [[REINHARD WILHELM | Wilhelma Reinharda]], przeszedł ulicami miasta w asyście wojskowej wraz z towarzyszącą mu orkiestrą wojskową. Za ukwieconą trumną, obok rodziny i przyjaciół, szli przedstawiciele władz: komendant [[SIEDEMNASTY KORPUS ARMIJNY | XVII Korpusu Armijnego]] w Gdańsku [[MACKENSEN AUGUST ANTON von | gen. August Anton Mackensen]], nadburmistrz [[SCHOLTZ HEINRICH | Heinrich Scholtz]], burmistrz [[BAIL HUGO | Hugo Bail]], członkowie Rady Miejskiej, pracownicy magistratu. Na cmentarzu śpiewały chóry, mowę pogrzebową wygłosił pastor Wilhelm Reinhard. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po jego śmierci, 14 III 1911 roku, odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej z okolicznościowymi przemówieniami nadburmistrza i jej członków. 15 marca trumna została wystawiona w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]], a wartę honorową pełnili przy niej oficerowie 128. regimentu piechoty i brygady huzarów (Leibhusaren). W południe kondukt pogrzebowy wyruszył na wspólny [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarz parafii ewangelickich św. Bartłomieja, św. Jana i św. Piotra i Pawła]]. Prowadzony przez pastora [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] [[REINHARD WILHELM | Wilhelma Reinharda]], przeszedł ulicami miasta w asyście wojskowej wraz z towarzyszącą mu orkiestrą wojskową. Za ukwieconą trumną, obok rodziny i przyjaciół, szli przedstawiciele władz: komendant [[SIEDEMNASTY KORPUS ARMIJNY | XVII Korpusu Armijnego]] w Gdańsku [[MACKENSEN AUGUST ANTON von | gen. August Anton Mackensen]], nadburmistrz [[SCHOLTZ HEINRICH | Heinrich Scholtz]], burmistrz [[BAIL HUGO | Hugo Bail]], członkowie Rady Miejskiej, pracownicy magistratu. Na cmentarzu śpiewały chóry, mowę pogrzebową wygłosił pastor Wilhelm Reinhard. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:34, 30 lis 2021
OTTO WILHELM CHRISTOPH TRAMPE (16 IV 1848 Stralsund – 11 III 1911 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn urzędnika policji Heinricha Trampego i Johanny Marii Katheriny Seelert. W 1867 roku ukończył gimnazjum w Stralsundzie. Po maturze zgłosił się do służby w pruskiej marynarce wojennej; został z niej zwolniony w stopniu szturmana ze względu na wadę wzroku. Później był marynarzem na statkach handlowych. W latach 1870–1871 jako żołnierz piechoty uczestniczył w wojnie prusko-francuskiej. Po demobilizacji studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Greifswaldzie i Heidelbergu, gdzie uzyskał dyplom doktora nauk prawnych. Od 1876 roku był referendarzem sądowym w Stralsundzie i Greifswaldzie. W listopadzie 1879 zdał egzamin asesorski, pracując w zarządzie prowincji w Szczecinie. Od marca do listopada 1880 roku był urzędnikiem landratury w Chojnicach.
19 X 1880 roku został wybrany przez Radę Miejską Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta – swą dwunastoletnią kadencję rozpoczął 1 XII 1880 roku. W 1892 roku otrzymał od Rady Miejskiej angaż na kolejne dwanaście lat. Jako radca nadzorował działalność miejskich zakładów gospodarki komunalnej. Po śmierci Albrechta Hagemanna został zastępcą nadburmistrza, obejmując 12 II 1895 roku z woli Rady Miejskiej i po akceptacji przez władze gdańskiej rejencji stanowisko burmistrza Gdańska. Kierował bieżącymi sprawami Zarządu Miasta oraz gospodarką miejską. W latach 1892–1910 był prezesem Towarzystwa Pokoju, jako kombatant był zaangażowany w budowę pomnika Żołnierzy (na Targu Drzewnym). 1 IV 1909 roku otrzymał od Rady Miejskiej honorowy tytuł starszego obywatela (Stadtältester). Ze względu na zły stan zdrowia w 1910 przeszedł na emeryturę.
W 1892 roku mieszkał przy Weidengasse 4A (ul. Łąkowa), w 1907 przy ul. Lastadia 36A. Od 1885 roku był żonaty z Marią (15 IV 1859 Gdańsk – po 1939), córką kupca Johannesa Emanuela Bergera. Miał z nią syna Heinricha Johannesa Felixa (ur. 10 III 1889 Gdańsk), w 1914 roku lejtnanta (porucznika) gdańskiego 128. regimentu piechoty.
Po jego śmierci, 14 III 1911 roku, odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej z okolicznościowymi przemówieniami nadburmistrza i jej członków. 15 marca trumna została wystawiona w Dworze Artusa, a wartę honorową pełnili przy niej oficerowie 128. regimentu piechoty i brygady huzarów (Leibhusaren). W południe kondukt pogrzebowy wyruszył na wspólny cmentarz parafii ewangelickich św. Bartłomieja, św. Jana i św. Piotra i Pawła. Prowadzony przez pastora kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny Wilhelma Reinharda, przeszedł ulicami miasta w asyście wojskowej wraz z towarzyszącą mu orkiestrą wojskową. Za ukwieconą trumną, obok rodziny i przyjaciół, szli przedstawiciele władz: komendant XVII Korpusu Armijnego w Gdańsku gen. August Anton Mackensen, nadburmistrz Heinrich Scholtz, burmistrz Hugo Bail, członkowie Rady Miejskiej, pracownicy magistratu. Na cmentarzu śpiewały chóry, mowę pogrzebową wygłosił pastor Wilhelm Reinhard.
