ZBIORNIK WODY STARY SOBIESKI
(uzupełnienie L.M.(1.06.2020)) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Zbiornik_wody_Stary_Sobieski.png|thumb|Środek wnętrza zbiornika wody Stary Sobieski, 2018]] | [[File:2_Zbiornik_wody_Stary_Sobieski.png|thumb|Środek wnętrza zbiornika wody Stary Sobieski, 2018]] | ||
| − | '''ZBIORNIK WODY STARY SOBIESKI''' ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]), [[WRZESZCZ | Wrzeszcz]], na szczycie [[GÓRA SZUBIENICZNA| Góry Szubienicznej]] między ulicami Traugutta, Smoluchowskiego i Sobieskiego, oddany do użytku w 1911 roku. Zbiornik kołowy o średnicy 47 m, powierzchnia całkowita 1670 m², pojemność całkowita 5 tysięcy m³. Zbudowany z trzech koncentrycznych, krytych kolebami pierścieni o szerokości 6,7 m i wysokości 5,5 m każdy oraz położonej w centrum przestrzeni o średnicy 4,5 m, przesklepionej kopułą. Pierścień zewnętrzny, tworzący oddzielną komorę, rozcina położona na osi wejścia do budowli komora zasuw. Dwa pierścienie wewnętrzne i przestrzeń centralna połączone są licznymi otworami przelotowymi, umożliwiającymi również przejście tak, że tworzą one jedną dużą komorę wewnętrzną. Komora ta podzielona jest ścianami-grodziami. Cztery takie ściany występują także w komorze zewnętrznej. Całość robi wrażenie zamkniętego i pozbawionego już dzisiaj wody amfiteatru. Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 90. XX wieku, do czasu zakończonego w 2017 roku remontu (zrealizowanego przez spółkę [[GDAŃSKA INFRASTRUKTURA WODOCIĄGOWO-KANALIZACYJNA | Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna]]) był jednym z większych w Gdańsku siedlisk [[NIETOPERZE | nietoperzy]]. 3 XII 2018 jako obiekt muzealny udostępniony do zwiedzania w ramach Gdańskiego Szlaku Wodociągowego. Nad zbiornikiem utworzono taras widokowy „Antoni” z panoramą na Wrzeszcz, Oliwę i Zatokę Gdańską. {{author: SM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Środowisko i przyroda]] | + | '''ZBIORNIK WODY STARY SOBIESKI''' ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]), [[WRZESZCZ | Wrzeszcz]], na szczycie [[GÓRA SZUBIENICZNA| Góry Szubienicznej]] między ulicami Traugutta, Smoluchowskiego i Sobieskiego, oddany do użytku w 1911 roku. Zbiornik kołowy o średnicy 47 m, powierzchnia całkowita 1670 m², pojemność całkowita 5 tysięcy m³. Zbudowany z trzech koncentrycznych, krytych kolebami pierścieni o szerokości 6,7 m i wysokości 5,5 m każdy oraz położonej w centrum przestrzeni o średnicy 4,5 m, przesklepionej kopułą. Pierścień zewnętrzny, tworzący oddzielną komorę, rozcina położona na osi wejścia do budowli komora zasuw. Dwa pierścienie wewnętrzne i przestrzeń centralna połączone są licznymi otworami przelotowymi, umożliwiającymi również przejście tak, że tworzą one jedną dużą komorę wewnętrzną. Komora ta podzielona jest ścianami-grodziami. Cztery takie ściany występują także w komorze zewnętrznej. Całość robi wrażenie zamkniętego i pozbawionego już dzisiaj wody amfiteatru.<br/><br/> |
| + | Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 90. XX wieku, do czasu zakończonego w 2017 roku remontu (zrealizowanego przez spółkę [[GDAŃSKA INFRASTRUKTURA WODOCIĄGOWO-KANALIZACYJNA | Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna]]) był jednym z większych w Gdańsku siedlisk [[NIETOPERZE | nietoperzy]]. 3 XII 2018 jako obiekt muzealny udostępniony do zwiedzania w ramach Gdańskiego Szlaku Wodociągowego. Nad zbiornikiem utworzono taras widokowy „Antoni” z panoramą na Wrzeszcz, Oliwę i Zatokę Gdańską. {{author: SM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Środowisko i przyroda]] | ||
Wersja z 13:40, 24 lis 2021
ZBIORNIK WODY STARY SOBIESKI ( wodociągi), Wrzeszcz, na szczycie Góry Szubienicznej między ulicami Traugutta, Smoluchowskiego i Sobieskiego, oddany do użytku w 1911 roku. Zbiornik kołowy o średnicy 47 m, powierzchnia całkowita 1670 m², pojemność całkowita 5 tysięcy m³. Zbudowany z trzech koncentrycznych, krytych kolebami pierścieni o szerokości 6,7 m i wysokości 5,5 m każdy oraz położonej w centrum przestrzeni o średnicy 4,5 m, przesklepionej kopułą. Pierścień zewnętrzny, tworzący oddzielną komorę, rozcina położona na osi wejścia do budowli komora zasuw. Dwa pierścienie wewnętrzne i przestrzeń centralna połączone są licznymi otworami przelotowymi, umożliwiającymi również przejście tak, że tworzą one jedną dużą komorę wewnętrzną. Komora ta podzielona jest ścianami-grodziami. Cztery takie ściany występują także w komorze zewnętrznej. Całość robi wrażenie zamkniętego i pozbawionego już dzisiaj wody amfiteatru.
Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 90. XX wieku, do czasu zakończonego w 2017 roku remontu (zrealizowanego przez spółkę Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna) był jednym z większych w Gdańsku siedlisk nietoperzy. 3 XII 2018 jako obiekt muzealny udostępniony do zwiedzania w ramach Gdańskiego Szlaku Wodociągowego. Nad zbiornikiem utworzono taras widokowy „Antoni” z panoramą na Wrzeszcz, Oliwę i Zatokę Gdańską.
