HAUSEN CHRISTIAN von, złotnik
(wstawienie ilustracji (e-mail z 8.03.2019)) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''CHRISTIAN von HAUSEN''' (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II. Od 1749 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[BERENDT BENIAMIN I | Beniamina Berendta I]] w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 roku pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. Funkcję kompana gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w roku 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767. Czeladnikiem w jego warsztacie był Johann Friedrich Grass, a prace mistrzowskie wykonali: [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM | Friedrich Wilhelm Sponholtz]], Johann Christoph Wonnecker II i Christian Gottlieb Holl. Ożenił się z Constantią Renatą Krop. Miał synów Christiana Tobiasa i Johanna Melchiora, których w 1760 roku zapisał na naukę. Pierwszy z nich uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku. <br/><br/> | '''CHRISTIAN von HAUSEN''' (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II. Od 1749 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[BERENDT BENIAMIN I | Beniamina Berendta I]] w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 roku pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. Funkcję kompana gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w roku 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767. Czeladnikiem w jego warsztacie był Johann Friedrich Grass, a prace mistrzowskie wykonali: [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM | Friedrich Wilhelm Sponholtz]], Johann Christoph Wonnecker II i Christian Gottlieb Holl. Ożenił się z Constantią Renatą Krop. Miał synów Christiana Tobiasa i Johanna Melchiora, których w 1760 roku zapisał na naukę. Pierwszy z nich uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku. <br/><br/> | ||
| − | Christian von Hausen używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościół św. Bartłomieja]] w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | kościół św. Józefa]] w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA | kościół św. Jana]] w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach). <br/><br/> | + | Christian von Hausen używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościół św. Bartłomieja]] w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | kościół św. Józefa]] w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościół św. Jana]] w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach). <br/><br/> |
Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:06, 16 wrz 2019
CHRISTIAN von HAUSEN (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II. Od 1749 roku zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Beniamina Berendta I w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 roku pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. Funkcję kompana gdańskiego cechu złotników pełnił w roku 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767. Czeladnikiem w jego warsztacie był Johann Friedrich Grass, a prace mistrzowskie wykonali: Friedrich Wilhelm Sponholtz, Johann Christoph Wonnecker II i Christian Gottlieb Holl. Ożenił się z Constantią Renatą Krop. Miał synów Christiana Tobiasa i Johanna Melchiora, których w 1760 roku zapisał na naukę. Pierwszy z nich uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku.
Christian von Hausen używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej kościół św. Bartłomieja w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej kościół św. Józefa w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej kościół św. Jana w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach).
Zob. też złotnictwo.
