KACZOROWSKI MICHAŁ, działacz opozycji demokratycznej, radny
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: SB}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
(nowe_hasło_03.2019) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
− | {{author: SB}} | + | '''MICHAŁ KACZOROWSKI''' (1 I 1935 Kurowo koło Puław – 3 XI 2012 Gdańsk), [[RADA MIEJSKA| radny miasta Gdańska]]. W 1959 roku ukończył Wydział Łączności (sekcja radiotechniki nadawczej) na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA| Politechnice Gdańskiej (PG)]]. W czasie studiów w 1956 roku uczestniczył w wiecach studenckich na PG. <br/><br/> |
− | [[Category: | + | W latach 1958–1961 był pracownikiem Przemysłowego Instytutu Telekomunikacyjnego i Telewizyjnego Ośrodka Nadawczego w Gdańsku. Od 1961 do 1962 roku kierował Ośrodkiem Telewizyjnym w Lublinie. Przyczynił się do uruchomienia Ośrodka Telewizyjnego w Koszalinie, którego kierownikiem został w 1962 roku. W latach 1962–1964 pracował w Telewizyjnym Ośrodku Nadawczym w Gdańsku i równocześnie w Instytucie Łączności. <br/><br/> |
+ | W grudniu 1970 roku brał udział w demonstracjach ulicznych w Gdańsku. Pod koniec lat 70. uczestniczył w manifestacjach w rocznicę [[GRUDZIEŃ 1970| Grudnia ’70]] pod bramą nr 2 [[STOCZNIA GDAŃSKA| Stoczni Gdańskiej]], w sierpniu 1980 w strajku w Instytucie Łączności. Od września 1980 roku działał w [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI| Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność”]] jako wiceprzewodniczący i sekretarz Komisji Zakładowej (KZ). W latach 1982–1989 należał do tajnych struktur Solidarności w Instytucie Łączności, w ramach których zajmował się między innymi zbiórką składek związkowych na pomoc dla represjonowanych. W 1983 roku ze względów politycznych został przeniesiony ze stanowiska kierownika pracowni na niższą pozycję. Był współpracownikiem Diecezjalnej Komisji Charytatywnej przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościele św. Brygidy w Gdańsku]]. Od 1989 roku należał do tajnych struktur Solidarności w KZ. W 1989 roku sprawował funkcję sekretarza Wrzeszczańskiego Komitetu Obywatelskiego, organizując spotkania przedwyborcze. W czerwcu 1989 został członkiem Komisji Wyborczej w Dzielnicy Dolny Wrzeszcz. W latach 1990–1999 był działaczem partii Porozumienie Centrum, a następnie Prawa i Sprawiedliwości. Od 1994 roku należał do Stowarzyszenia Godność. <br/><br/> | ||
+ | W 1990 roku kandydował do Rady Miasta Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Osiedle Kochanowskiego, został wówczas radnym I kadencji. Zasiadał w stałych komisjach rady: Komisji Funkcjonowania Miasta oraz Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej. Działał również w komisji ds. opiniowania wniosków o przydział działek budowlanych. Był kandydatem na delegata do Sejmiku Samorządowego Województwa Gdańskiego. Od 2001 roku na emeryturze. <br/><br/> | ||
+ | Należał do Naczelnej Organizacji Technicznej Stowarzyszenia Elektryków Polskich (od 1960) i Centralnego Kolegium Radiotechników (od 1995). Autor i współautor artykułów w prasie specjalistycznej, współtwórca patentu w dziedzinie radiokomunikacji (1972). <br/><br/> | ||
+ | Został wyróżniony honorową odznaką „Zasłużony dla Łączności” (1997). Pochowano go na [[CMENTARZ SREBRZYSKO| cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: SB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:03, 12 mar 2019
MICHAŁ KACZOROWSKI (1 I 1935 Kurowo koło Puław – 3 XI 2012 Gdańsk), radny miasta Gdańska. W 1959 roku ukończył Wydział Łączności (sekcja radiotechniki nadawczej) na Politechnice Gdańskiej (PG). W czasie studiów w 1956 roku uczestniczył w wiecach studenckich na PG.
W latach 1958–1961 był pracownikiem Przemysłowego Instytutu Telekomunikacyjnego i Telewizyjnego Ośrodka Nadawczego w Gdańsku. Od 1961 do 1962 roku kierował Ośrodkiem Telewizyjnym w Lublinie. Przyczynił się do uruchomienia Ośrodka Telewizyjnego w Koszalinie, którego kierownikiem został w 1962 roku. W latach 1962–1964 pracował w Telewizyjnym Ośrodku Nadawczym w Gdańsku i równocześnie w Instytucie Łączności.
W grudniu 1970 roku brał udział w demonstracjach ulicznych w Gdańsku. Pod koniec lat 70. uczestniczył w manifestacjach w rocznicę Grudnia ’70 pod bramą nr 2 Stoczni Gdańskiej, w sierpniu 1980 w strajku w Instytucie Łączności. Od września 1980 roku działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” jako wiceprzewodniczący i sekretarz Komisji Zakładowej (KZ). W latach 1982–1989 należał do tajnych struktur Solidarności w Instytucie Łączności, w ramach których zajmował się między innymi zbiórką składek związkowych na pomoc dla represjonowanych. W 1983 roku ze względów politycznych został przeniesiony ze stanowiska kierownika pracowni na niższą pozycję. Był współpracownikiem Diecezjalnej Komisji Charytatywnej przy kościele św. Brygidy w Gdańsku. Od 1989 roku należał do tajnych struktur Solidarności w KZ. W 1989 roku sprawował funkcję sekretarza Wrzeszczańskiego Komitetu Obywatelskiego, organizując spotkania przedwyborcze. W czerwcu 1989 został członkiem Komisji Wyborczej w Dzielnicy Dolny Wrzeszcz. W latach 1990–1999 był działaczem partii Porozumienie Centrum, a następnie Prawa i Sprawiedliwości. Od 1994 roku należał do Stowarzyszenia Godność.
W 1990 roku kandydował do Rady Miasta Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Osiedle Kochanowskiego, został wówczas radnym I kadencji. Zasiadał w stałych komisjach rady: Komisji Funkcjonowania Miasta oraz Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej. Działał również w komisji ds. opiniowania wniosków o przydział działek budowlanych. Był kandydatem na delegata do Sejmiku Samorządowego Województwa Gdańskiego. Od 2001 roku na emeryturze.
Należał do Naczelnej Organizacji Technicznej Stowarzyszenia Elektryków Polskich (od 1960) i Centralnego Kolegium Radiotechników (od 1995). Autor i współautor artykułów w prasie specjalistycznej, współtwórca patentu w dziedzinie radiokomunikacji (1972).
Został wyróżniony honorową odznaką „Zasłużony dla Łączności” (1997). Pochowano go na cmentarzu Srebrzysko.