CHLEBOWSKI STANISŁAW, artysta malarz
(wstawienie ilustracji (e-mail z 10.10.2018)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Chlebowski_Stanisław.jpg|thumb|Stanisław Chlebowski]] | [[File:Chlebowski_Stanisław.jpg|thumb|Stanisław Chlebowski]] | ||
| + | [[File:3_Rok_1945.jpg|thumb|[[CHLEBOWSKI STANISŁAW| Stanisław Chlebowski]], ''Wyzwolenie Gdańska'']] | ||
[[File:Chlebowski Stanisław , Ratusz w Gdańsku, około 1960.JPG|thumb|Stanisław Chlebowski ''Ratusz<br/>w Gdańsku'', około 1960]] | [[File:Chlebowski Stanisław , Ratusz w Gdańsku, około 1960.JPG|thumb|Stanisław Chlebowski ''Ratusz<br/>w Gdańsku'', około 1960]] | ||
Wersja z 10:04, 11 paź 2018
w Gdańsku, około 1960
STANISŁAW CHLEBOWSKI (30 VII 1890 Braniewo – 20 XI 1969 Gdańsk), artysta malarz. Uczęszczał do gimnazjum w Braniewie. W 1904 roku, po śmierci ojca, osiadł z matką i trzema siostrami w Gdańsku. W 1909 uzyskał maturę w Gimnazjum Miejskim i podjął studia medyczne na jednym z niemieckich uniwersytetów. W latach 1910–1915 studiował architekturę na Technische Hochschule Danzig, jednocześnie uczył się prywatnie malarstwa u Augusta von Brandisa, a następnie u Fritza Augusta Pfuhlego (1878–1969).
W 1912 roku zadebiutował wystawą w prestiżowej galerii w Katowni. W 1913 jego obraz Martwa natura z rybą nabyło Muzeum Miejskie, co zapoczątkowało ścisłą współpracę artysty z tą placówką. W latach 1915–1918 kontynuował naukę malarstwa w Dreźnie i w Berlinie u Lovisa Corintha (1858–1925). W Gdańsku prowadził pracownię malarską przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). W okresie 1921–1934 kilkakrotnie przebywał w Paryżu, gdzie także miał pracownię i gdzie wystawiał. W czasie II wojny światowej mimo nacisków Niemców nie zmienił nazwiska. 19 VII 1941 miał swoją monograficzną wystawę w Muzeum Miejskim, w tym samym miejscu wystawiał jeszcze 15 I 1944 roku. W 1945 jego gdańska pracownia spłonęła wraz z wieloma dziełami.
W 1956 roku odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi, w 1965 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką Zasłużonym Ziemi Gdańskiej. W 1957 otrzymał nagrodę plastyczną miasta Gdańska, zorganizował kilka wystaw monograficznych w Gdańsku i Sopocie. Jego spuściznę przejęło Muzeum Narodowe w Gdańsku. Został pochowany 24 XI 1969 na cmentarzu w Oliwie.
Malował pejzaże, mariny, architekturę Gdańska, martwe natury i portrety. Stosował śmiałe zestawienia barw kładzionych zdecydowanymi pociągnięciami pędzla i klarowną kompozycję.
