WERYFIKACJA DZIENNIKARZY
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''WERYFIKACJA DZIENNIKARZY.''' Po ogłoszeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981, władze wojskowe i polityczne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej rozpoczęły w styczniu 1982 roku weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany | + | '''WERYFIKACJA DZIENNIKARZY.''' Po ogłoszeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] 13 XII 1981, władze wojskowe i polityczne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej rozpoczęły w styczniu 1982 roku weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany działaniem [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]]. Miały umożliwić zbudowanie jednolitego frontu propagandy, wspierającego stan wojenny i atakującego Solidarność oraz wszystkich przeciwników wojskowej dyktatury. Skala prześladowań, jakie spadły na dziennikarzy, była największa tam, gdzie przemiany po sierpniu 1980 zaszły najdalej. Do takich miejsc zaliczał się Gdańsk.<br/><br/> |
| + | W całym kraju przeprowadzono 10 tysięcy rozmów weryfikacyjnych, ich negatywne skutki dotknęły (średnio) 10% środowiska dziennikarskiego, natomiast w Gdańsku jedną trzecią. Usunięto z zawodu, zdegradowano i objęto różnymi zakazami 79 osób, w tym: 17 z tygodnika [[CZAS. Tygodnik Społeczny | „Czas”]]; 15 z [[TELEWIZJA POLSKA GDAŃSK | Telewizji Polskiej Gdańsk]] | ||
| + | Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego (pięciu z obsługi technicznej); 15 z tygodnika [[SAMORZĄDNOŚĆ | „Samorządność”]]; 12 z [[GŁOS WYBRZEŻA | „Głosu Wybrzeża”]]; siedmiu z [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]]; pięciu z [[RADIO GDAŃSK | Radia Gdańsk]]; trzech z [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]]; dwóch z „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” (oddział gdański); jednego z „Głosu Stoczniowca”; jednego ze „Słowa Powszechnego” (oddział gdański); jednego z „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” (oddział gdański). Czterech dziennikarzy zostało internowanych ([[DRZYCIMSKI ANDRZEJ | Andrzej Drzycimski]], [[FORTUNA GRZEGORZ | Grzegorz Fortuna]], [[KINASZEWSKI ADAM | Adam Kinaszewski]], Adam Żytkowiak Polskie Radio Gdańsk), a dwóch ([[TERLECKI MARIAN | Marian Terlecki]], [[WILK MARIUSZ | Mariusz Wilk]]) ścigano listami gończymi. <br/><br/> | ||
| + | Represyjny charakter weryfikacji w Gdańsku przypieczętowała likwidacja najbardziej niepokornych wobec władzy tytułów prasowych: „Czasu” i „Samorządności”, co spowodowało utratę miejsc pracy przez 61 osób. Czystki w mediach trwały do połowy 1982 roku. Dotknęły w Polsce ponad tysiąc dziennikarzy. Rozwiązano 21 redakcji. Zlikwidowano też Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, które w latach 1980–1981 dążyło do poszerzenia granic wolności słowa oraz zmiany modelu środków przekazu, narzuconego przez komunizm. {{author: ALB}} <br /><br /> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Wersja z 18:33, 7 kwi 2021
WERYFIKACJA DZIENNIKARZY. Po ogłoszeniu stanu wojennego 13 XII 1981, władze wojskowe i polityczne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej rozpoczęły w styczniu 1982 roku weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany działaniem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Miały umożliwić zbudowanie jednolitego frontu propagandy, wspierającego stan wojenny i atakującego Solidarność oraz wszystkich przeciwników wojskowej dyktatury. Skala prześladowań, jakie spadły na dziennikarzy, była największa tam, gdzie przemiany po sierpniu 1980 zaszły najdalej. Do takich miejsc zaliczał się Gdańsk.
W całym kraju przeprowadzono 10 tysięcy rozmów weryfikacyjnych, ich negatywne skutki dotknęły (średnio) 10% środowiska dziennikarskiego, natomiast w Gdańsku jedną trzecią. Usunięto z zawodu, zdegradowano i objęto różnymi zakazami 79 osób, w tym: 17 z tygodnika „Czas”; 15 z Telewizji Polskiej Gdańsk
Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego (pięciu z obsługi technicznej); 15 z tygodnika „Samorządność”; 12 z „Głosu Wybrzeża”; siedmiu z „Wieczoru Wybrzeża”; pięciu z Radia Gdańsk; trzech z „Dziennika Bałtyckiego”; dwóch z „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” (oddział gdański); jednego z „Głosu Stoczniowca”; jednego ze „Słowa Powszechnego” (oddział gdański); jednego z „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” (oddział gdański). Czterech dziennikarzy zostało internowanych ( Andrzej Drzycimski, Grzegorz Fortuna, Adam Kinaszewski, Adam Żytkowiak Polskie Radio Gdańsk), a dwóch ( Marian Terlecki, Mariusz Wilk) ścigano listami gończymi.
Represyjny charakter weryfikacji w Gdańsku przypieczętowała likwidacja najbardziej niepokornych wobec władzy tytułów prasowych: „Czasu” i „Samorządności”, co spowodowało utratę miejsc pracy przez 61 osób. Czystki w mediach trwały do połowy 1982 roku. Dotknęły w Polsce ponad tysiąc dziennikarzy. Rozwiązano 21 redakcji. Zlikwidowano też Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, które w latach 1980–1981 dążyło do poszerzenia granic wolności słowa oraz zmiany modelu środków przekazu, narzuconego przez komunizm.
| Dziennikarze zawodowi | |
|---|---|
| Andrzej Drzycimski | redaktor „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” |
| Adam Kinaszewski | TVP Gdańsk |
| Adam Żytkowiak | Polskie Radio Gdańsk |
| Dziennikarze prasy informacyjnej Solidarności | |
| Grzegorz Fortuna | „Samorządność” |
| Ryszard Grabowski | Biuro Informacji Prasowej Solidarności (BIPS) |
| Andrzej Zarębski | szef serwisu informacyjnego Komisji Krajowej BIPS |
| Krzysztof Wyszkowski | sekretarz redakcji „Tygodnika Solidarność” |
| Wiesław Główczyński | pracownik UG, redaktor Biuletynu Informacyjnego „Spojrzenia” |
| Tadeusz Urbaniak | redaktor „Węzła” (Zarząd Portu Gdynia) |
| Joanna Wojciechowicz | BIPS, zwolniona w lipcu 1982 roku w innym obozie |
