ZASPA
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Zaspa.JPG|thumb|Zaspa]] | [[File:Zaspa.JPG|thumb|Zaspa]] | ||
+ | [[File:Budynek na Zaspie udekorowany z okazji pielgrzymki Jana Pawła II 1987.JPG|thumb|Budynek na Zaspie udekorowany z okazji pielgrzymki Jana Pawła II, 1987]] | ||
[[File:Mural na budynku na Zaspie, Gdańska Szkoła Muralu.JPG|thumb|Mural na budynku na Zaspie, Gdańska Szkoła Muralu]] | [[File:Mural na budynku na Zaspie, Gdańska Szkoła Muralu.JPG|thumb|Mural na budynku na Zaspie, Gdańska Szkoła Muralu]] | ||
'''ZASPA''', obecnie 2 jednostki pomocnicze Gdańska ([[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracyjny podział]]), początkowo stacja rybacka na 40 łodzi, także do połowu śledzi nad [[JEZIORO ZASPA | jeziorem Zaspa]], od którego wzięła nazwę, nadana [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwu oliwskiemu]] przez księcia [[ŚWIĘTOPEŁK | Świętopełka]]. W miarę kurczenia się jeziora przekształciła się w osadę wiejską, leżącą w rejonie obecnych ulic Gdańskiej i Uczniowskiej. W 1576 roku wraz z innymi dobrami [[CYSTERSI | cystersów oliwskich]] splądrowana i spalona przez gdańskich protestantów w odwecie za banicję nałożoną na Gdańsk przez króla polskiego Stefana Batorego; w sierpniu 1577 pole bitwy sił gdańskich z oblegającymi miasto wojskami królewskimi ([[WOJNA GDAŃSKA Z KRÓLEM POLSKIM STEFANEM BATORYM | wojna Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym]]). W XVII wieku teren obecnej Zaspy porastał gęsty sosnowy las, schodzący ze wzgórz morenowych; na łąkach między lasem a mierzeją powstawały gospodarstwa rolne, których zabudowania, nazywane dworami ([[CZERWONY DWÓR | Czerwony Dwór]], [[CZARNY DWÓR | Czarny Dwór]], [[BIAŁY DWÓR | Biały Dwór]], [[KRÓLEWSKI DWÓR | Królewski Dwór]], [[ROZSTAJE | Rozstaje]]) powstawały wzdłuż drogi omijającej las od wschodu; do wsi należały też dwory lokowane od XVIII wieku bliżej Wisły (Lwia Dolina, obecnie [[LETNICA | Letnica]]). W latach 1611–1616, przy podziale dochodów opactwa oliwskiego na części, z których oddzielne dochody miały przypadać opatowi oraz konwentowi, jurysdykcję nad wsią otrzymał konwent. Podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska w 1734 roku]] na polach między [[NOWE SZKOTY | Nowymi Szkotami]], wspomnianym lasem sosnowym a [[OLIWA | Oliwą]], na obszarze obecnych osiedli [[MŁYNIEC | Młyniec]] i [[PRZYMORZE | Przymorze]] (Małe Przymorze) rozlokowany był obóz wojsk saskiego elektora. W wyniku I rozbioru Polski (1772) razem z oliwskimi dobrami cystersów znalazła się w granicach Królestwa Prus, było tam wówczas (Saspa) 20 gospodarzy oraz 4 najmitów, gospodarujących na 34 włókach czynszowych; ogółem wieś liczyła 128 mieszkańców (65 mężczyzn i 63 kobiety, w tym 34 dzieci do lat 12). We wsi były 122 konie, 129 sztuk bydła i 96 świń. W 1807–1813 wchodziła w skład [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG). Wiosną 1829 roku, w wyniku powodzi Wisła przelała się przez jezioro Zaspa, żłobiąc nowe, efemeryczne ujście do morza pomiędzy [[NOWY PORT | Nowym Portem]] a [[BRZEŹNO | Brzeźnem]]. W tym samym roku armia pruska zakupiła część pól ówczesnej wsi [[STRZYŻA | Strzyża]], graniczących z gruntami Zaspy po wschodniej stronie Szosy Oliwskiej (obecna al. Grunwaldzka), na których urządzono poligon wojskowy zwany Großer Exerzierplatz (Wielki Plac Ćwiczeń). W roku 1865 wycięto las sosnowy w pasie toru kolejowego w związku z budową linii kolejowej Gdańsk–Koszalin, uruchomionej w 1870. W 1867 roku uruchomiono linię kolejową z Gdańska do Nowego Portu, omijającą jezioro Zaspa; w 1913–1917 wybudowano przy niej rozrządową stację towarową do obsługi portu oraz lokomotywownię i przystanek kolejowy Gdańsk-Zaspa, od 1 I 1975 Gdańsk-Zaspa Towarowa. W 1913 część poligonu przeznaczono na [[LOTNISKA | lotnisko]]. W okresie 1911–1912 uruchomiono ujęcie wody pitnej wzdłuż drogi do dworów Zaspy, ze stacją pomp w pobliżu dworu Rozstaje, intensywny pobór wody spowodował szybkie osuszenie podmokłych łąk, pociętych gęstą siecią typowo żuławskich kanalików. W 1913 doprowadzono prąd elektryczny. 1 IV 1914 Zaspę wyłączono z należącej do powiatu Wyżyny Gdańskiej (Danziger Höhe) gminy Oliwa i włączono do miasta Gdańska (niewielkie fragmenty gruntów Zaspy weszły w jego skład już w 1891 i 1903). W chwili przyłączenia Zaspa liczyła 3169 mieszkańców i zajmowała obszar 826,3 ha, z których zaledwie 18,3 ha stanowiły tereny zabudowane – głównie w obecnej Letnicy, gdzie koncentrowała się większość ludności. Teren wsi rozciągał się od Wisły i Letnicy poprzez właściwą Zaspę (rejon obecnych ulic Uczniowskiej i Gdańskiej) po Czerwony Dwór na obecnym Przymorzu. Po utworzeniu [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II WMG]] lotnisko przekazano na potrzeby cywilne. Ponieważ dużą część ludności Zaspy stanowili przybysze z Kaszub i Kociewia szukający zatrudnienia w porcie oraz pobliskich stoczniach i fabrykach, jedną z nielicznych szkół elementarnych z językiem polskim [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senat WMG]] ulokował na Zaspie, w istniejącym i obecnie budynku przy ul. Gdańskiej 32 ([[SZKOŁY SENACKIE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | szkoły senackie]]). Podczas walk o Gdańsk w marcu 1945 zniszczone zostały położone na obrzeżach lotniska dwory Zaspy, z wyjątkiem dworu Rozstaje. W związku z planowanym zamknięciem lotniska (30 III 1974) już 1 X 1973 rozpoczęto budowę pierwszych bloków mieszkalnych powołanej rok wcześniej Lokatorsko-Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej Zaspa, pierwsi mieszkańcy wprowadzili się 16 VII 1974 do bloku przy ul. Pilotów 20. Dla powstałej w ten sposób dzielnicy (główny projektant – Roman Hordyński) przyjęto nazwę Zaspa. 30 XII 1977 uruchomiono linię tramwajową wzdłuż al. Rzeczypospolitej z Jelitkowa poprzez Przymorze i Zaspę do dolnego Wrzeszcza. W latach 1980–1988 mieszkańcem Zaspy (ul. Pilotów 17D) był [[WAŁĘSA LECH | Lech Wałęsa]]. 12 VI 1987 na terenie obecnego [[PARK IM. JANA PAWŁA II | Parku Jana Pawła II]] mszę św. celebrował papież Jan Paweł II. W 2008 roku w miejscu, w którym stał ołtarz, urządzono tzw. Zielony Pomnik z tablicą pamiątkową. Wizytę papieża na Zaspie upamiętnia też granitowy pomnik (projekt Mariusz Kulpa) wzniesiony w 1999 na placu Trzeciego Tysiąclecia przy [[KOŚCIÓŁ OPATRZNOŚCI BOŻEJ | kościele Opatrzności Bożej]]. W roku 1990 imię Jana Pawła II nadano pobliskiej szkole podstawowej przy ul. Meissnera, a następnie utworzonemu w tym miejscu zespołowi szkół.<br /><br /> 15 XII 1990 z LWSM Zaspa wyodrębniono spółdzielnie: Młyniec, Rozstaje i Domki na Rozstajach, administrujące już istniejącymi budynkami, zamieszkanymi przez 31 tysięcy mieszkańców – oraz spółdzielnię Zaspa, która w latach 90. XX wieku wybudowała kompleks nowych bloków mieszkalnych przy al. Jana Pawła II, w pobliżu [[SZPITAL SPECJALISTYCZNY IM. ŚW. WOJCIECHA ADALBERTA | Szpitala św. Wojciecha]]. Po roku 2000 miejsce lokalizacji nowych niewielkich osiedli i budynków mieszkalnych, tzw. deweloperskich, wewnątrz i na obrzeżach Zaspy. Od 1992 podzielona jest na 2 jednostki pomocnicze Gdańska: Zaspa-Młyniec i Zaspa-Rozstaje, ich granicą jest al. Rzeczypospolitej, stanowiąca wraz z prostopadłą doń al. Jana Pawła II główną oś komunikacyjną. {{author: ZdK}}<br /> <br /> | '''ZASPA''', obecnie 2 jednostki pomocnicze Gdańska ([[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracyjny podział]]), początkowo stacja rybacka na 40 łodzi, także do połowu śledzi nad [[JEZIORO ZASPA | jeziorem Zaspa]], od którego wzięła nazwę, nadana [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwu oliwskiemu]] przez księcia [[ŚWIĘTOPEŁK | Świętopełka]]. W miarę kurczenia się jeziora przekształciła się w osadę wiejską, leżącą w rejonie obecnych ulic Gdańskiej i Uczniowskiej. W 1576 roku wraz z innymi dobrami [[CYSTERSI | cystersów oliwskich]] splądrowana i spalona przez gdańskich protestantów w odwecie za banicję nałożoną na Gdańsk przez króla polskiego Stefana Batorego; w sierpniu 1577 pole bitwy sił gdańskich z oblegającymi miasto wojskami królewskimi ([[WOJNA GDAŃSKA Z KRÓLEM POLSKIM STEFANEM BATORYM | wojna Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym]]). W XVII wieku teren obecnej Zaspy porastał gęsty sosnowy las, schodzący ze wzgórz morenowych; na łąkach między lasem a mierzeją powstawały gospodarstwa rolne, których zabudowania, nazywane dworami ([[CZERWONY DWÓR | Czerwony Dwór]], [[CZARNY DWÓR | Czarny Dwór]], [[BIAŁY DWÓR | Biały Dwór]], [[KRÓLEWSKI DWÓR | Królewski Dwór]], [[ROZSTAJE | Rozstaje]]) powstawały wzdłuż drogi omijającej las od wschodu; do wsi należały też dwory lokowane od XVIII wieku bliżej Wisły (Lwia Dolina, obecnie [[LETNICA | Letnica]]). W latach 1611–1616, przy podziale dochodów opactwa oliwskiego na części, z których oddzielne dochody miały przypadać opatowi oraz konwentowi, jurysdykcję nad wsią otrzymał konwent. Podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska w 1734 roku]] na polach między [[NOWE SZKOTY | Nowymi Szkotami]], wspomnianym lasem sosnowym a [[OLIWA | Oliwą]], na obszarze obecnych osiedli [[MŁYNIEC | Młyniec]] i [[PRZYMORZE | Przymorze]] (Małe Przymorze) rozlokowany był obóz wojsk saskiego elektora. W wyniku I rozbioru Polski (1772) razem z oliwskimi dobrami cystersów znalazła się w granicach Królestwa Prus, było tam wówczas (Saspa) 20 gospodarzy oraz 4 najmitów, gospodarujących na 34 włókach czynszowych; ogółem wieś liczyła 128 mieszkańców (65 mężczyzn i 63 kobiety, w tym 34 dzieci do lat 12). We wsi były 122 konie, 129 sztuk bydła i 96 świń. W 1807–1813 wchodziła w skład [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG). Wiosną 1829 roku, w wyniku powodzi Wisła przelała się przez jezioro Zaspa, żłobiąc nowe, efemeryczne ujście do morza pomiędzy [[NOWY PORT | Nowym Portem]] a [[BRZEŹNO | Brzeźnem]]. W tym samym roku armia pruska zakupiła część pól ówczesnej wsi [[STRZYŻA | Strzyża]], graniczących z gruntami Zaspy po wschodniej stronie Szosy Oliwskiej (obecna al. Grunwaldzka), na których urządzono poligon wojskowy zwany Großer Exerzierplatz (Wielki Plac Ćwiczeń). W roku 1865 wycięto las sosnowy w pasie toru kolejowego w związku z budową linii kolejowej Gdańsk–Koszalin, uruchomionej w 1870. W 1867 roku uruchomiono linię kolejową z Gdańska do Nowego Portu, omijającą jezioro Zaspa; w 1913–1917 wybudowano przy niej rozrządową stację towarową do obsługi portu oraz lokomotywownię i przystanek kolejowy Gdańsk-Zaspa, od 1 I 1975 Gdańsk-Zaspa Towarowa. W 1913 część poligonu przeznaczono na [[LOTNISKA | lotnisko]]. W okresie 1911–1912 uruchomiono ujęcie wody pitnej wzdłuż drogi do dworów Zaspy, ze stacją pomp w pobliżu dworu Rozstaje, intensywny pobór wody spowodował szybkie osuszenie podmokłych łąk, pociętych gęstą siecią typowo żuławskich kanalików. W 1913 doprowadzono prąd elektryczny. 1 IV 1914 Zaspę wyłączono z należącej do powiatu Wyżyny Gdańskiej (Danziger Höhe) gminy Oliwa i włączono do miasta Gdańska (niewielkie fragmenty gruntów Zaspy weszły w jego skład już w 1891 i 1903). W chwili przyłączenia Zaspa liczyła 3169 mieszkańców i zajmowała obszar 826,3 ha, z których zaledwie 18,3 ha stanowiły tereny zabudowane – głównie w obecnej Letnicy, gdzie koncentrowała się większość ludności. Teren wsi rozciągał się od Wisły i Letnicy poprzez właściwą Zaspę (rejon obecnych ulic Uczniowskiej i Gdańskiej) po Czerwony Dwór na obecnym Przymorzu. Po utworzeniu [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II WMG]] lotnisko przekazano na potrzeby cywilne. Ponieważ dużą część ludności Zaspy stanowili przybysze z Kaszub i Kociewia szukający zatrudnienia w porcie oraz pobliskich stoczniach i fabrykach, jedną z nielicznych szkół elementarnych z językiem polskim [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senat WMG]] ulokował na Zaspie, w istniejącym i obecnie budynku przy ul. Gdańskiej 32 ([[SZKOŁY SENACKIE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | szkoły senackie]]). Podczas walk o Gdańsk w marcu 1945 zniszczone zostały położone na obrzeżach lotniska dwory Zaspy, z wyjątkiem dworu Rozstaje. W związku z planowanym zamknięciem lotniska (30 III 1974) już 1 X 1973 rozpoczęto budowę pierwszych bloków mieszkalnych powołanej rok wcześniej Lokatorsko-Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej Zaspa, pierwsi mieszkańcy wprowadzili się 16 VII 1974 do bloku przy ul. Pilotów 20. Dla powstałej w ten sposób dzielnicy (główny projektant – Roman Hordyński) przyjęto nazwę Zaspa. 30 XII 1977 uruchomiono linię tramwajową wzdłuż al. Rzeczypospolitej z Jelitkowa poprzez Przymorze i Zaspę do dolnego Wrzeszcza. W latach 1980–1988 mieszkańcem Zaspy (ul. Pilotów 17D) był [[WAŁĘSA LECH | Lech Wałęsa]]. 12 VI 1987 na terenie obecnego [[PARK IM. JANA PAWŁA II | Parku Jana Pawła II]] mszę św. celebrował papież Jan Paweł II. W 2008 roku w miejscu, w którym stał ołtarz, urządzono tzw. Zielony Pomnik z tablicą pamiątkową. Wizytę papieża na Zaspie upamiętnia też granitowy pomnik (projekt Mariusz Kulpa) wzniesiony w 1999 na placu Trzeciego Tysiąclecia przy [[KOŚCIÓŁ OPATRZNOŚCI BOŻEJ | kościele Opatrzności Bożej]]. W roku 1990 imię Jana Pawła II nadano pobliskiej szkole podstawowej przy ul. Meissnera, a następnie utworzonemu w tym miejscu zespołowi szkół.<br /><br /> 15 XII 1990 z LWSM Zaspa wyodrębniono spółdzielnie: Młyniec, Rozstaje i Domki na Rozstajach, administrujące już istniejącymi budynkami, zamieszkanymi przez 31 tysięcy mieszkańców – oraz spółdzielnię Zaspa, która w latach 90. XX wieku wybudowała kompleks nowych bloków mieszkalnych przy al. Jana Pawła II, w pobliżu [[SZPITAL SPECJALISTYCZNY IM. ŚW. WOJCIECHA ADALBERTA | Szpitala św. Wojciecha]]. Po roku 2000 miejsce lokalizacji nowych niewielkich osiedli i budynków mieszkalnych, tzw. deweloperskich, wewnątrz i na obrzeżach Zaspy. Od 1992 podzielona jest na 2 jednostki pomocnicze Gdańska: Zaspa-Młyniec i Zaspa-Rozstaje, ich granicą jest al. Rzeczypospolitej, stanowiąca wraz z prostopadłą doń al. Jana Pawła II główną oś komunikacyjną. {{author: ZdK}}<br /> <br /> |
Wersja z 19:08, 13 lut 2015
ZASPA, obecnie 2 jednostki pomocnicze Gdańska ( administracyjny podział), początkowo stacja rybacka na 40 łodzi, także do połowu śledzi nad jeziorem Zaspa, od którego wzięła nazwę, nadana opactwu oliwskiemu przez księcia Świętopełka. W miarę kurczenia się jeziora przekształciła się w osadę wiejską, leżącą w rejonie obecnych ulic Gdańskiej i Uczniowskiej. W 1576 roku wraz z innymi dobrami cystersów oliwskich splądrowana i spalona przez gdańskich protestantów w odwecie za banicję nałożoną na Gdańsk przez króla polskiego Stefana Batorego; w sierpniu 1577 pole bitwy sił gdańskich z oblegającymi miasto wojskami królewskimi ( wojna Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym). W XVII wieku teren obecnej Zaspy porastał gęsty sosnowy las, schodzący ze wzgórz morenowych; na łąkach między lasem a mierzeją powstawały gospodarstwa rolne, których zabudowania, nazywane dworami ( Czerwony Dwór, Czarny Dwór, Biały Dwór, Królewski Dwór, Rozstaje) powstawały wzdłuż drogi omijającej las od wschodu; do wsi należały też dwory lokowane od XVIII wieku bliżej Wisły (Lwia Dolina, obecnie Letnica). W latach 1611–1616, przy podziale dochodów opactwa oliwskiego na części, z których oddzielne dochody miały przypadać opatowi oraz konwentowi, jurysdykcję nad wsią otrzymał konwent. Podczas oblężenia Gdańska w 1734 roku na polach między Nowymi Szkotami, wspomnianym lasem sosnowym a Oliwą, na obszarze obecnych osiedli Młyniec i Przymorze (Małe Przymorze) rozlokowany był obóz wojsk saskiego elektora. W wyniku I rozbioru Polski (1772) razem z oliwskimi dobrami cystersów znalazła się w granicach Królestwa Prus, było tam wówczas (Saspa) 20 gospodarzy oraz 4 najmitów, gospodarujących na 34 włókach czynszowych; ogółem wieś liczyła 128 mieszkańców (65 mężczyzn i 63 kobiety, w tym 34 dzieci do lat 12). We wsi były 122 konie, 129 sztuk bydła i 96 świń. W 1807–1813 wchodziła w skład I Wolnego Miasta Gdańska (WMG). Wiosną 1829 roku, w wyniku powodzi Wisła przelała się przez jezioro Zaspa, żłobiąc nowe, efemeryczne ujście do morza pomiędzy Nowym Portem a Brzeźnem. W tym samym roku armia pruska zakupiła część pól ówczesnej wsi Strzyża, graniczących z gruntami Zaspy po wschodniej stronie Szosy Oliwskiej (obecna al. Grunwaldzka), na których urządzono poligon wojskowy zwany Großer Exerzierplatz (Wielki Plac Ćwiczeń). W roku 1865 wycięto las sosnowy w pasie toru kolejowego w związku z budową linii kolejowej Gdańsk–Koszalin, uruchomionej w 1870. W 1867 roku uruchomiono linię kolejową z Gdańska do Nowego Portu, omijającą jezioro Zaspa; w 1913–1917 wybudowano przy niej rozrządową stację towarową do obsługi portu oraz lokomotywownię i przystanek kolejowy Gdańsk-Zaspa, od 1 I 1975 Gdańsk-Zaspa Towarowa. W 1913 część poligonu przeznaczono na lotnisko. W okresie 1911–1912 uruchomiono ujęcie wody pitnej wzdłuż drogi do dworów Zaspy, ze stacją pomp w pobliżu dworu Rozstaje, intensywny pobór wody spowodował szybkie osuszenie podmokłych łąk, pociętych gęstą siecią typowo żuławskich kanalików. W 1913 doprowadzono prąd elektryczny. 1 IV 1914 Zaspę wyłączono z należącej do powiatu Wyżyny Gdańskiej (Danziger Höhe) gminy Oliwa i włączono do miasta Gdańska (niewielkie fragmenty gruntów Zaspy weszły w jego skład już w 1891 i 1903). W chwili przyłączenia Zaspa liczyła 3169 mieszkańców i zajmowała obszar 826,3 ha, z których zaledwie 18,3 ha stanowiły tereny zabudowane – głównie w obecnej Letnicy, gdzie koncentrowała się większość ludności. Teren wsi rozciągał się od Wisły i Letnicy poprzez właściwą Zaspę (rejon obecnych ulic Uczniowskiej i Gdańskiej) po Czerwony Dwór na obecnym Przymorzu. Po utworzeniu II WMG lotnisko przekazano na potrzeby cywilne. Ponieważ dużą część ludności Zaspy stanowili przybysze z Kaszub i Kociewia szukający zatrudnienia w porcie oraz pobliskich stoczniach i fabrykach, jedną z nielicznych szkół elementarnych z językiem polskim Senat WMG ulokował na Zaspie, w istniejącym i obecnie budynku przy ul. Gdańskiej 32 ( szkoły senackie). Podczas walk o Gdańsk w marcu 1945 zniszczone zostały położone na obrzeżach lotniska dwory Zaspy, z wyjątkiem dworu Rozstaje. W związku z planowanym zamknięciem lotniska (30 III 1974) już 1 X 1973 rozpoczęto budowę pierwszych bloków mieszkalnych powołanej rok wcześniej Lokatorsko-Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej Zaspa, pierwsi mieszkańcy wprowadzili się 16 VII 1974 do bloku przy ul. Pilotów 20. Dla powstałej w ten sposób dzielnicy (główny projektant – Roman Hordyński) przyjęto nazwę Zaspa. 30 XII 1977 uruchomiono linię tramwajową wzdłuż al. Rzeczypospolitej z Jelitkowa poprzez Przymorze i Zaspę do dolnego Wrzeszcza. W latach 1980–1988 mieszkańcem Zaspy (ul. Pilotów 17D) był Lech Wałęsa. 12 VI 1987 na terenie obecnego Parku Jana Pawła II mszę św. celebrował papież Jan Paweł II. W 2008 roku w miejscu, w którym stał ołtarz, urządzono tzw. Zielony Pomnik z tablicą pamiątkową. Wizytę papieża na Zaspie upamiętnia też granitowy pomnik (projekt Mariusz Kulpa) wzniesiony w 1999 na placu Trzeciego Tysiąclecia przy kościele Opatrzności Bożej. W roku 1990 imię Jana Pawła II nadano pobliskiej szkole podstawowej przy ul. Meissnera, a następnie utworzonemu w tym miejscu zespołowi szkół.
15 XII 1990 z LWSM Zaspa wyodrębniono spółdzielnie: Młyniec, Rozstaje i Domki na Rozstajach, administrujące już istniejącymi budynkami, zamieszkanymi przez 31 tysięcy mieszkańców – oraz spółdzielnię Zaspa, która w latach 90. XX wieku wybudowała kompleks nowych bloków mieszkalnych przy al. Jana Pawła II, w pobliżu Szpitala św. Wojciecha. Po roku 2000 miejsce lokalizacji nowych niewielkich osiedli i budynków mieszkalnych, tzw. deweloperskich, wewnątrz i na obrzeżach Zaspy. Od 1992 podzielona jest na 2 jednostki pomocnicze Gdańska: Zaspa-Młyniec i Zaspa-Rozstaje, ich granicą jest al. Rzeczypospolitej, stanowiąca wraz z prostopadłą doń al. Jana Pawła II główną oś komunikacyjną.
Jerzego Bajana |
al. Rzeczypospolitej (strona zachodnia, niezamieszkana) |
Braci Lewoniewskich |
Dywizjonu 303 |
Franciszka Hynka |
al. Jana Pawła II (od nr. 2 do nr. 6 parzyste) |
Jana Nagórskiego |
Pilotów |
Stanisława Skarżyńskiego |
Startowa |
Budziszów |
al. Rzeczypospolitej (część wschodnia, niezamieszkana) |
Zbigniewa Burzyńskiego |
Konstantego Ciołkowskiego |
Czarny Dwór (niezamieszkana) |
Stefana Drzewieckiego |
Adolfa Dygasińskiego |
al. Jana Pwała II (od nr. 3 do 29 nieparzyste i od nr. 20 do 50 parzyste; początkowo al. XXX-lecia PRL) |
Kazimierza Jeżewskiego |
Kombatantów |
Janusza Korczaka |
Leszczyńskich |
Braci Majewskich |
Janusza Meissnera |
Augustyna Necla |
pl. Trzeciego Tysiąclecia |
Polonii Gdańskiej |
Powstańców Wielkopolskich |
Henryka Wieczorkiewicza |
Żwirki i Wigury |