GRODZISKO

[[File:Grodzisko, Matthaeus Deisch, 1761–1765.JPG|thumb|

''Grodzisko'', Matthaeus Deisch, 1761–1765]]'''GRODZISKO''', wzgórze (ściśle: krawędź Wysoczyzny), pierwotnie Góra Gajowa (w 1385 hagensbergh), później Gradowa (w 1519 Hagelsberg), obecna nazwa obowiązuje od 1949 roku. Położone na zapleczu [[DWORZEC AUTOBUSOWY | Dworca PKS]], między ulicami: 3 Maja od wschodu, Dąbrowskiego od północnego-zachodu, [[POWSTAŃCÓW WARSZAWSKICH, ulica | Powstańców Warszawskich]] od zachodu i [[NOWE OGRODY | Nowe Ogrody]] od południa. Pierwsza pisana wzmianka pochodzi z 1385 roku. Góra Gajowa była własnością zakonu krzyżackiego i leżała przy drodze prowadzącej z zachodu, wzdłuż [[POTOK SIEDLECKI | Potoku Siedleckiego]], do [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. Od początku XVI do XIX wieku uważana przez historyków gdańskich (m.in. [[WARTZMANN BARTHOLOMÄUS | Bartholomäusa Wartzmanna]], [[SCHÜTZ CASPAR | Caspara Schütza]], Georga Willenberga, Georga Melmanna, Christopha Hartknocha) i pomorskich (np. Thomasa Kantzowa z Pomorza Zachodniego) za miejsce, na którym znajdował się najstarszy gród gdański, z którego Gdańsk brał swój początek jako punkt osadniczy ([[GDAŃSK – POCZĄTKI MIASTA | Gdańsk – początki miasta]]). Na upowszechnienie się takich opinii wpływało odkrywanie już w końcu XVI wieku śladów dawnego osadnictwa: licznych monet z IX–X wieku (ostatnie znalezisko przy pracach nad Krzyżem 2000-lecia Chrześcijaństwa) i pochówków (ciałopalnych, przedchrześcijańskich). Opinia ta wraca i obecnie, wskazując na Grodzisko jako pierwotne miejsce rozwoju Gdańska od początku X wieku. Od XVI wieku pod Górą Gradową odbywały się uroczystości związane z wyborem gdańskiego „grafa majowego”: zbrojne pochody i turnieje, stanowiące przegląd zdolności bojowej gdańszczan. Obszar Godziska został na tyle silnie naruszony pracami nad nowożytnymi [[FORTYFIKACJE | fortyfikacjami]] i następnie pracami zmieniającymi jego charakter na rekreacyjny, że współczesne badania archeologiczne nie są w stanie precyzyjnie ustalić jego pierwotnego charakteru. Nowożytne fortyfikacje Grodziska obejmują wzniesione w latach 1655–1668 przez [[STRAKOWSKI GEORG | Georga Strakowskiego]] bastiony: Jerozolimski i Kurkowy oraz broniący dawnej Bramy Siedleckiej (Majorów) bastion Neubaura (1683–1685).<br /><br /> Zdobycie 22 V 1807 fortów Grodziska przez oblegające Gdańsk wojska francuskie zmusiło pruskie dowództwo twierdzy do kapitulacji (podpisana 24 maja). Szczyt wzgórza zajmuje rozbudowana w roku 1811 Reduta Napoleońska. Przez rok 1813 prowadzono jej ostrzał, ale szturm na miasto wojska rosyjsko-pruskiego przypuściły od południowej strony [[BISKUPIA GÓRKA | Biskupiej Górki]]. Fortyfikacje modernizowano w czasach pruskich. W latach 1867–1874 przy generalnej przebudowie nadano Grodzisku zarys poligonalny, w 1880–1882 przy obecnej ul. 3 Maja powstały [[KOSZARY | koszary]] dla wschodniopruskiego batalionu pionierów, a w 1891–1894 przebudowane na [[SZKOŁA WOJENNA | szkołę wojenną]] (obecnie Powiatowy Urząd Pracy). W 1898 roku wystawiono poległym podczas walk o Grodzisko w latach 1734, 1807 i 1813 żołnierzom rosyjskim zachowany pomnik z fińskiego granitu. W części południowo-zachodniej, gdzie od roku 1543 miały strzelnicę [[BRACTWA STRZELECKIE | bractwa strzeleckie]] (zwane też kurkowymi – stąd nazwy ulic: Schützengang, obecna ul. Strzelecka, i Schießstange, obecna ul. Kurkowa, przy której od 1858 istnieje więzienie ([[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszt Śledczy]])), dokonano ogromnych prac niwelacyjnych (na obszarze około 3,5 ha), wznosząc przy Promenade (ul. 3 Maja) w okresie 1851–1945 Dom Strzelecki ([[OGRÓD STRZELECKI | Ogród Strzelecki]] i Dom Strzelecki), strzelnicę im. Fryderyka Wilhelma i boisko (w latach 1992–2009 targowisko, obecnie budynek prokuratury, Centrum Sprawiedliwości, przy ul. 3 Maja). <br /><br /> U podnóża Grodziska powstał przed rokiem 1380 szpital Bożego Ciała, na przyległym obszarze od roku 1819 zakładano cmentarze ([[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA | cmentarze na terenie Śródmieścia. Zespół u podnóża Grodziska]]). Zlikwidowane po II wojnie światowej miejsca pochówków tysięcy gdańszczan upamiętniono Cmentarzem-Pomnikiem Nieistniejących Cmentarzy (2002). W roku 1913 na szczycie Grodziska powstał budynek głównej gdańskiej radiostacji garnizonowej, w latach 1919–1920 była tu siedziba gdańskiego Freikorpsu. Po I wojnie światowej i demilitaryzacji II WMG radiostację przekazano w ręce cywilne, w 1926 wzniesiono maszty lokalnej gdańskiej rozgłośni ([[RADIO GDAŃSK | Radio Gdańsk]] do 1945). Część umocnień rozebrano z przeznaczeniem na park, budynki zaadaptowano na mieszkania oraz siedziby bractw studenckich z [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | THD]]. <br /><br /> Podczas II wojny światowej od 1942 roku Gdańsk przystosowano do zadań obrony przeciwlotniczej, stawiając działa i budując schrony przeciwlotnicze. Po roku 1945 kazamaty wykorzystywano na magazyny przedsiębiorstw państwowe, budynki zajmowało MO. W czerwcu 1945 władze radzieckie przekazały Polskiemu Radiu wojskowemu radiostację, 29 czerwca ze zlokalizowanego w tym miejscu studia nadana została próbna audycja. Studio radiowe istniało tu do 25 V 1947 (przeniesione do Wrzeszcza, al. Grunwaldzka 18). Maszt radiostacji do roku 1962 (od 18 VIII 1962 maszt w Chwaszczynie) wykorzystywany był do emisji programów PR oraz do zagłuszania polskojęzycznych audycji nadawanych z Zachodu. Teren radiostacji i okolicznych fortów ogrodzony i patrolowany przez wojsko był niedostępny dla osób postronnych. W końcu lat 70. XX wieku powstał projekt powołania Młodzieżowego Centrum Kultury, w 1997 podjęto decyzję zagospodarowania Grodziska jako Parku Kultury i Wypoczynku. Na bastionie Jerozolimskim wystawiono w roku 2000 górujący nad okolicą [[POMNIK KRZYŻ 2000-LECIA CHRZEŚCIJAŃSTWA i 1000-LECIA GDAŃSKA | krzyż Dwutysiąclecia Chrześcijaństwa]]. Działa tam [[CENTRUM HEWELIANUM | Centrum Hewelianum]]. {{author:AJ}} {{author:JDan}} {{author:MrGl}} {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]]