ZAMCZYSKO
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Ulica Grodzka na Zamczysku, przed 1945.JPG|thumb|Ulica Grodzka na Zamczysku, przed 1945]] | [[File:Ulica Grodzka na Zamczysku, przed 1945.JPG|thumb|Ulica Grodzka na Zamczysku, przed 1945]] | ||
| − | '''ZAMCZYSKO''' (castrum, Altes Schloss), obszar między obecną ul. Tartaczną, pl. Obrońców Poczty, Kanałem Raduni (ul. Karpią) i Motławą (ul. Wartką). Pierwotnie zajmowany przez gród polskich namiestników, następnie książąt ( | + | '''ZAMCZYSKO''' (castrum, Altes Schloss), obszar między obecną ul. Tartaczną, pl. Obrońców Poczty, Kanałem Raduni (ul. Karpią) i Motławą (ul. Wartką). Pierwotnie zajmowany przez gród polskich namiestników, następnie książąt ([[SOBIESŁAWICE | Sobiesławice]]), od 1308 roku siedziba [[KOMTURSTWO GDAŃSKIE | komturstwa gdańskiego]], od przełomu lat 30/40 XIV wieku do 1454 roku [[ZAMEK KRZYŻACKI | zamek krzyżacki]]. Po zniszczeniu zamku do 1648 obowiązywał zakaz zabudowy, teren wykorzystywano do bielenia i farbowania sukna. W roku 1630 na północnym skraju powstał [[DOM POPRAWY | Dom Poprawy]]. W 1648 [[STRAKOWSKI GEORG | Georg Strakowski]] opracował plan zagospodarowania terenu, wytyczając na powierzchni ponad 4 ha ulice: Grodzką, Czopową, Dylinki i Sukienniczą równoległe do brzegu Motławy i prostopadłą do nich Rycerską. Na wydzielonych około 140 parcelach wzniesiono budynki, w większości zniszczone w 1945. Od XIX wieku Zamczysko zalicza się do [[STAREGO MIASTA | Starego Miasta]] Gdańska (uprzednio do Głównego Miasta Gdańska). W 1844 roku na miejscu Domu Poprawy zbudowano [[SZPITAL GARNIZONOWY | Szpital Garnizonowy]], w 1923 jego część zachodnią przekazano Polsce, która przeznaczyła ją na siedzibę Poczty Polskiej. Część wschodnią przejął [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senat II Wolnego Miasta Gdańska]]. Główną ulicą Zamczyska jest obecnie Grodzka, przy której zachowała się część zabudowy (dawny zajazd na rogu ul. Sukienniczej, spichlerz Pod Jeleniem, kamieniczki). Przy ul. Rycerskiej przetrwał zespół dawnego browaru z domem browarnika (XVII wiek), przy ul. Czopowej tzw. Nowa Słodownia (1762). Na rogu ulic Grodzkiej i Rycerskiej odbudowano tzw. Dom pod Salzburczykiem, obecna siedziba [[GTN | GTN]]. Przedłużenie ul. Grodzkiej na wschód nosi nazwę ul. Wapiennickiej (1792 Kalkort) – od szkut z wapnem, które rozładowywano na nabrzeżu. Na rogu ul. Karpiej stał budynek założonej w roku 1817 [[SZKOŁA NAWIGACYJNA | Szkoły Nawigacyjnej]], z obserwatorium astronomicznym, zniszczony w 1945. Końcowy odcinek [[KANAŁ RADUNI | Kanału Raduni]] przeprowadził w 1630 [[WIEBE ADAM | Adam Wiebe]]. [[MOST WAPIENNICZY | Most Wapienniczy]] z XIX wieku prowadzi na [[BRABANK | Brabank]] (1435, nazwa od stoczniowej pochylni), obecnie ul. Stara Stocznia, dawne miejsce remontu statków. Nad kanałem, przy ul. Karpiej, do 1945 roku stały domki emerytowanych szyprów. Po drugiej stronie, na tzw. [[WIADROWNIA | Wiadrowni]], istniał dwór wiadrowników. {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:37, 17 maj 2014
ZAMCZYSKO (castrum, Altes Schloss), obszar między obecną ul. Tartaczną, pl. Obrońców Poczty, Kanałem Raduni (ul. Karpią) i Motławą (ul. Wartką). Pierwotnie zajmowany przez gród polskich namiestników, następnie książąt ( Sobiesławice), od 1308 roku siedziba komturstwa gdańskiego, od przełomu lat 30/40 XIV wieku do 1454 roku zamek krzyżacki. Po zniszczeniu zamku do 1648 obowiązywał zakaz zabudowy, teren wykorzystywano do bielenia i farbowania sukna. W roku 1630 na północnym skraju powstał Dom Poprawy. W 1648 Georg Strakowski opracował plan zagospodarowania terenu, wytyczając na powierzchni ponad 4 ha ulice: Grodzką, Czopową, Dylinki i Sukienniczą równoległe do brzegu Motławy i prostopadłą do nich Rycerską. Na wydzielonych około 140 parcelach wzniesiono budynki, w większości zniszczone w 1945. Od XIX wieku Zamczysko zalicza się do Starego Miasta Gdańska (uprzednio do Głównego Miasta Gdańska). W 1844 roku na miejscu Domu Poprawy zbudowano Szpital Garnizonowy, w 1923 jego część zachodnią przekazano Polsce, która przeznaczyła ją na siedzibę Poczty Polskiej. Część wschodnią przejął Senat II Wolnego Miasta Gdańska. Główną ulicą Zamczyska jest obecnie Grodzka, przy której zachowała się część zabudowy (dawny zajazd na rogu ul. Sukienniczej, spichlerz Pod Jeleniem, kamieniczki). Przy ul. Rycerskiej przetrwał zespół dawnego browaru z domem browarnika (XVII wiek), przy ul. Czopowej tzw. Nowa Słodownia (1762). Na rogu ulic Grodzkiej i Rycerskiej odbudowano tzw. Dom pod Salzburczykiem, obecna siedziba GTN. Przedłużenie ul. Grodzkiej na wschód nosi nazwę ul. Wapiennickiej (1792 Kalkort) – od szkut z wapnem, które rozładowywano na nabrzeżu. Na rogu ul. Karpiej stał budynek założonej w roku 1817 Szkoły Nawigacyjnej, z obserwatorium astronomicznym, zniszczony w 1945. Końcowy odcinek Kanału Raduni przeprowadził w 1630 Adam Wiebe. Most Wapienniczy z XIX wieku prowadzi na Brabank (1435, nazwa od stoczniowej pochylni), obecnie ul. Stara Stocznia, dawne miejsce remontu statków. Nad kanałem, przy ul. Karpiej, do 1945 roku stały domki emerytowanych szyprów. Po drugiej stronie, na tzw. Wiadrowni, istniał dwór wiadrowników.
