MYŚLIWIEC MIECZYSŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''MIECZYSŁAW MYŚLIWIEC''' (1 I 1926 Białystok – 28 XII 2014 Gdańsk), specjalista spawalnictwa i technik spajania, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Antoniego i Marii z domu Cydzik. W 1947 uzyskał maturę w liceum w Białymstoku o profilu matematyczno-fizycznym. W 1951 absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej (PW), magister inżynier mechanik. W latach 1949–1953 pracownik PW.<br/><br/> | '''MIECZYSŁAW MYŚLIWIEC''' (1 I 1926 Białystok – 28 XII 2014 Gdańsk), specjalista spawalnictwa i technik spajania, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Antoniego i Marii z domu Cydzik. W 1947 uzyskał maturę w liceum w Białymstoku o profilu matematyczno-fizycznym. W 1951 absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej (PW), magister inżynier mechanik. W latach 1949–1953 pracownik PW.<br/><br/> | ||
| − | W Gdańsku od 1953, do 1963 pracował w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]] jako zastępca głównego spawalnika. W 1961 na [[WYDZIAŁ OCEANOTECHNIKI I OKRĘTOWNICTWA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Budowy Okrętów PG]] uzyskał doktorat, w 1962 habilitację. W latach 1963–1996 pracownik PG, od 1963 docent, od 1970 profesor nadzwyczajny, od 1977 profesor zwyczajny. Na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym pełnił funkcje: w latach 1964–1969 kierownika Zakładu i Pracowni Spawalnictwa Okrętowego, w 1969–1974 dyrektora Instytutu Technologii Materiałów Maszynowych i Spawalnictwa, w 1978–1984 dziekana, w 1985–1992 ponownie dyrektora | + | W Gdańsku od 1953, do 1963 pracował w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]] jako zastępca głównego spawalnika. W 1961 na [[WYDZIAŁ OCEANOTECHNIKI I OKRĘTOWNICTWA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Budowy Okrętów PG]] uzyskał doktorat, w 1962 habilitację. W latach 1963–1996 pracownik PG, od 1963 docent, od 1970 profesor nadzwyczajny, od 1977 profesor zwyczajny. Na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym pełnił funkcje: w latach 1964–1969 kierownika Zakładu i Pracowni Spawalnictwa Okrętowego, w 1969–1974 dyrektora Instytutu Technologii Materiałów Maszynowych i Spawalnictwa (ITMMiS), w 1978–1984 dziekana, w 1985–1992 ponownie dyrektora ITMMiS i jednocześnie w 1988–1991 kierownika Zakładu Technologii Metali i Obróbki Plastycznej. Na Wydziale Mechanicznym był w latach 1991–1996 kierownikiem Katedry Technologii Materiałów Maszynowych i Spawalnictwa. W latach 2005– 2006 był przewodniczący Rady Naukowo-Technicznej |
| + | ITMMiS Fundacji Międzynarodowej Szkoły Technologii i Zarządzania przy PG. <br/><br/> | ||
Autor i współautor publikacji na temat spawalnictwa, technologii metali, w tym trzech monografii, m.in.: ''Spawalnictwo okrętowe'' (Gdańsk 1970), twórca i współtwórca trzech patentów, m.in. „Łącznik kątowy sieci trakcyjnej”. Członek m.in. Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk (PAN), Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach, [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] | Autor i współautor publikacji na temat spawalnictwa, technologii metali, w tym trzech monografii, m.in.: ''Spawalnictwo okrętowe'' (Gdańsk 1970), twórca i współtwórca trzech patentów, m.in. „Łącznik kątowy sieci trakcyjnej”. Członek m.in. Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk (PAN), Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach, [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] | ||
– sekretarz generalny (1971–1973). Przewodniczący Rady Naukowej Specjalistycznego Laboratorium Środowiskowego Badań Materiałów, konsultant Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych w Gdańsku (1974–1981). W Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP) pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Spawalniczej (1982–1987). Należał do Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT).<br/><br/> | – sekretarz generalny (1971–1973). Przewodniczący Rady Naukowej Specjalistycznego Laboratorium Środowiskowego Badań Materiałów, konsultant Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych w Gdańsku (1974–1981). W Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP) pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Spawalniczej (1982–1987). Należał do Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT).<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich im. inż. Stanisława Olszewskiego. Żonaty był | + | Odznaczony m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich im. inż. Stanisława Olszewskiego. Żonaty był z Dąbrówką z domu Opatrny (21 I 1928 – 27 XII 2016 Gdańsk), kierowniczką laboratorium chemicznego na Wydziale Mechanicznym PG. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]].{{author:WP}} <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Wersja z 10:22, 13 sie 2024
MIECZYSŁAW MYŚLIWIEC (1 I 1926 Białystok – 28 XII 2014 Gdańsk), specjalista spawalnictwa i technik spajania, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Antoniego i Marii z domu Cydzik. W 1947 uzyskał maturę w liceum w Białymstoku o profilu matematyczno-fizycznym. W 1951 absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej (PW), magister inżynier mechanik. W latach 1949–1953 pracownik PW.
W Gdańsku od 1953, do 1963 pracował w Stoczni Gdańskiej jako zastępca głównego spawalnika. W 1961 na Wydziale Budowy Okrętów PG uzyskał doktorat, w 1962 habilitację. W latach 1963–1996 pracownik PG, od 1963 docent, od 1970 profesor nadzwyczajny, od 1977 profesor zwyczajny. Na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym pełnił funkcje: w latach 1964–1969 kierownika Zakładu i Pracowni Spawalnictwa Okrętowego, w 1969–1974 dyrektora Instytutu Technologii Materiałów Maszynowych i Spawalnictwa (ITMMiS), w 1978–1984 dziekana, w 1985–1992 ponownie dyrektora ITMMiS i jednocześnie w 1988–1991 kierownika Zakładu Technologii Metali i Obróbki Plastycznej. Na Wydziale Mechanicznym był w latach 1991–1996 kierownikiem Katedry Technologii Materiałów Maszynowych i Spawalnictwa. W latach 2005– 2006 był przewodniczący Rady Naukowo-Technicznej
ITMMiS Fundacji Międzynarodowej Szkoły Technologii i Zarządzania przy PG.
Autor i współautor publikacji na temat spawalnictwa, technologii metali, w tym trzech monografii, m.in.: Spawalnictwo okrętowe (Gdańsk 1970), twórca i współtwórca trzech patentów, m.in. „Łącznik kątowy sieci trakcyjnej”. Członek m.in. Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk (PAN), Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego
– sekretarz generalny (1971–1973). Przewodniczący Rady Naukowej Specjalistycznego Laboratorium Środowiskowego Badań Materiałów, konsultant Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych w Gdańsku (1974–1981). W Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP) pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Spawalniczej (1982–1987). Należał do Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT).
Odznaczony m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich im. inż. Stanisława Olszewskiego. Żonaty był z Dąbrówką z domu Opatrny (21 I 1928 – 27 XII 2016 Gdańsk), kierowniczką laboratorium chemicznego na Wydziale Mechanicznym PG. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej, akta osobowe.
50 lat Wydziału Oceanotechniki i Okrętownictwa 1945–1995, red. Zdzisław Puhaczewski, Marek Sperski, Gdańsk 1995.
Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej w latach 1945–2005. Monografia historyczno-biograficzna, red. Adam Barylski, Gdańsk 2005.
