SZKOŁA GRAFOMANÓW
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Szkoła_Grafomanów.jpeg |thumb| Bogdan Justynowicz (pierwszy z lewej)]] | [[File: Szkoła_Grafomanów.jpeg |thumb| Bogdan Justynowicz (pierwszy z lewej)]] | ||
| − | '''SZKOŁA GRAFOMANÓW''', literacko-artystyczna grupa studencka utworzona w Gdańsku w 1957 przez [[STECEWICZ MIROSŁAW, poeta, prozaik, dziennikarz | Mirosława Stecewicza]] i [[FAC BOLESŁAW, prozaik, poeta | Bolesława Faca]], działająca do około 1960. Skupiała wokół siebie około 40 osób (należeli do niej m.in.: [[AFANASJEW JERZY, reżyser, poeta, pisarz | Jerzy Afanasjew]], Bogdan Justynowicz i Andrzej Zaniewski (od 1958)). Grupa nie ogłosiła manifestu, uważając się nie tyle za grupę literacką, lecz raczej kabaret literacko-artystyczny z „ruchomą” widownią i miejscem spotkań. Główną formą jej działalności były dyskusje literackie i artystyczne, które odbywały się w siedzibie grupy – klubie [[RUDY KOT, klub muzyczno-rozrywkowy | Rudy Kot]]. <br/><br/> | + | '''SZKOŁA GRAFOMANÓW''', literacko-artystyczna grupa studencka utworzona w Gdańsku w 1957 przez [[STECEWICZ MIROSŁAW, poeta, prozaik, dziennikarz | Mirosława Stecewicza]] i [[FAC BOLESŁAW, prozaik, poeta | Bolesława Faca]], działająca do około 1960. Skupiała wokół siebie około 40 osób (należeli do niej m.in.: [[AFANASJEW JERZY, reżyser, poeta, pisarz | Jerzy Afanasjew]], [[JUSTYNOWICZ BOGDAN, poeta, prozaik | Bogdan Justynowicz]] i Andrzej Zaniewski (od 1958)). Grupa nie ogłosiła manifestu, uważając się nie tyle za grupę literacką, lecz raczej kabaret literacko-artystyczny z „ruchomą” widownią i miejscem spotkań. Główną formą jej działalności były dyskusje literackie i artystyczne, które odbywały się w siedzibie grupy – klubie [[RUDY KOT, klub muzyczno-rozrywkowy | Rudy Kot]]. <br/><br/> |
W latach 1958 i 1959 Szkoła przyznawała własną nagrodę (jej materialnym symbolem był pluszowy niedźwiadek ze skrzydełkami) jako wyróżnienie dla artystów, „których dorobek uznany został za szczególnie ciekawy, nowatorski i samodzielny, a przy tym odpowiadający wysokim wymaganiom artystycznym i ideowym”. Przyznawano ją w dziedzinach: plastyki, literatury, teatru, filmu, prasy, radia, telewizji, muzyki i choreografii. Wobec nacisków zewnętrznych (głównie władz miasta, które uważały nagrody za nazbyt kontrowersyjne), grupa zrezygnowała z dalszego ich przyznawania.<br/><br/> | W latach 1958 i 1959 Szkoła przyznawała własną nagrodę (jej materialnym symbolem był pluszowy niedźwiadek ze skrzydełkami) jako wyróżnienie dla artystów, „których dorobek uznany został za szczególnie ciekawy, nowatorski i samodzielny, a przy tym odpowiadający wysokim wymaganiom artystycznym i ideowym”. Przyznawano ją w dziedzinach: plastyki, literatury, teatru, filmu, prasy, radia, telewizji, muzyki i choreografii. Wobec nacisków zewnętrznych (głównie władz miasta, które uważały nagrody za nazbyt kontrowersyjne), grupa zrezygnowała z dalszego ich przyznawania.<br/><br/> | ||
Szkoła rozpadła się, gdy część osób z nią związanych zbliżyła się do [[GDAŃSKA GRUPA MŁODYCH | Gdańskiej Grupy Młodych]], zaś jej założyciele wstąpili do Związku Literatów Polskich. Działalność grupy ożywiała i uatrakcyjniała życie literackie Gdańska, była ciekawym zjawiskiem drugiej połowy lat 50. {{author: AFL}} <br/><br/> | Szkoła rozpadła się, gdy część osób z nią związanych zbliżyła się do [[GDAŃSKA GRUPA MŁODYCH | Gdańskiej Grupy Młodych]], zaś jej założyciele wstąpili do Związku Literatów Polskich. Działalność grupy ożywiała i uatrakcyjniała życie literackie Gdańska, była ciekawym zjawiskiem drugiej połowy lat 50. {{author: AFL}} <br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 11:05, 8 kwi 2024
SZKOŁA GRAFOMANÓW, literacko-artystyczna grupa studencka utworzona w Gdańsku w 1957 przez Mirosława Stecewicza i Bolesława Faca, działająca do około 1960. Skupiała wokół siebie około 40 osób (należeli do niej m.in.: Jerzy Afanasjew, Bogdan Justynowicz i Andrzej Zaniewski (od 1958)). Grupa nie ogłosiła manifestu, uważając się nie tyle za grupę literacką, lecz raczej kabaret literacko-artystyczny z „ruchomą” widownią i miejscem spotkań. Główną formą jej działalności były dyskusje literackie i artystyczne, które odbywały się w siedzibie grupy – klubie Rudy Kot.
W latach 1958 i 1959 Szkoła przyznawała własną nagrodę (jej materialnym symbolem był pluszowy niedźwiadek ze skrzydełkami) jako wyróżnienie dla artystów, „których dorobek uznany został za szczególnie ciekawy, nowatorski i samodzielny, a przy tym odpowiadający wysokim wymaganiom artystycznym i ideowym”. Przyznawano ją w dziedzinach: plastyki, literatury, teatru, filmu, prasy, radia, telewizji, muzyki i choreografii. Wobec nacisków zewnętrznych (głównie władz miasta, które uważały nagrody za nazbyt kontrowersyjne), grupa zrezygnowała z dalszego ich przyznawania.
Szkoła rozpadła się, gdy część osób z nią związanych zbliżyła się do Gdańskiej Grupy Młodych, zaś jej założyciele wstąpili do Związku Literatów Polskich. Działalność grupy ożywiała i uatrakcyjniała życie literackie Gdańska, była ciekawym zjawiskiem drugiej połowy lat 50.
| Kategoria | 1958 | 1959 |
|---|---|---|
| Plastyka | Grupa Kadyny | |
| Literatura | Kiejstut Bereźnicki (poezja) Jerzy Afanasjew (satyra) |
Róża Ostrowska (Wyspa) |
| Teatr | Ali Bunsch Zbigniew Cybulski Tadeusz Gwiazdowski Zygmunt Hübner Bogumił Kobiela Janusz Adam Krassowski |
|
| Film | Zbigniew Cybulski | |
| Prasa | ||
| Radio | ||
| Telewizja | ||
| Muzyka | Czerwone Gitary | |
| Choreografia | Hanna Tarnawska Kazimierz Regliński |
Janina Jarzynówna (choreografia do Cudownego Mandaryna) Alicja Boniuszko (rola w Cudownym Mandarynie) |
Bibliografia:
Głębicka Ewa, Grupy literackie w Polce 1945–1989, Warszawa 2000, s. 147–148.
