KÖPE HANS, kupiec

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(korekta_EJ)
Linia 3: Linia 3:
 
[[File: Płyta_nagrobna_Hansa_Koepe_w_kościele_NMP_.jpg |thumb| Płyta nagrobna Hansa Köpego w kościele NMP w Gdańsku]]
 
[[File: Płyta_nagrobna_Hansa_Koepe_w_kościele_NMP_.jpg |thumb| Płyta nagrobna Hansa Köpego w kościele NMP w Gdańsku]]
 
'''HANS KÖPE''' (Johann) (zm. 1627 Gdańsk), kupiec, jeden z witryków, osób świeckich zarządzających majątkiem [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. W latach 1597–1599 na jego zlecenie prawdopodobnie [[OBBERGHEN ANTONI van, mistrz budowlany, były patron ulicy w Gdańsku | Antoni van Obberghen]] wybudował przy obecnej ul. Mariackiej 26 (obok [[BRAMA MARIACKA | Bramy Mariackiej]]) w miejsce poprzedniej, gotyckiej, nową kamienicę (dom mieszkalny, gościniec dla przybywających do Gdańska obcych kupców, skład towarów), zwaną później [[DOM TOWARZYSTWA PRZYRODNICZEGO | Domem Przyrodników]], od 1845 siedzibę gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Na budynku zachował się jego gmerk (znak własnościowy).<br/><br/>
 
'''HANS KÖPE''' (Johann) (zm. 1627 Gdańsk), kupiec, jeden z witryków, osób świeckich zarządzających majątkiem [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. W latach 1597–1599 na jego zlecenie prawdopodobnie [[OBBERGHEN ANTONI van, mistrz budowlany, były patron ulicy w Gdańsku | Antoni van Obberghen]] wybudował przy obecnej ul. Mariackiej 26 (obok [[BRAMA MARIACKA | Bramy Mariackiej]]) w miejsce poprzedniej, gotyckiej, nową kamienicę (dom mieszkalny, gościniec dla przybywających do Gdańska obcych kupców, skład towarów), zwaną później [[DOM TOWARZYSTWA PRZYRODNICZEGO | Domem Przyrodników]], od 1845 siedzibę gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Na budynku zachował się jego gmerk (znak własnościowy).<br/><br/>
Jako współfundator wielokrotnie sygnowany imieniem i nazwiskiem – wraz z trzema innymi witrykami – na elementach wyposażenia kościoła św. Jana. M.in. na zaginionych w 1945 naczyniach liturgicznych (np. puszce na hostie i dzbanie liturgicznym prawdopodobnie z 1607), czy dwóch mosiężnych świecznikach ołtarzowych z 1611, odlanych przez Gerta Benninga, a także na płycinie powyżej drzwi od strony wewnętrznej ambony z 1616 (obecnie w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP)). Jego gmerk z 1612 zachował się w jednym z czterech okrągłych medalionów witryków-współfundatorów na szpicy górnej kondygnacji [[OŁTARZ GŁÓWNY KOŚCIOŁA ŚW. JANA | ołtarza głównego tego kościoła]]. 26 II 1625 wraz z pozostałymi ówczesnymi witrykami: Hansem Berentem, Abrahamem Schulze i Hainrichem Lose, zawarł umowę z organmistrzem Mertenem Friese na budowę organów [tzw. Wielkich] w kościele św. Jana, przy wykorzystaniu piszczałek i niektórych części ze starego instrumentu Hansa Haucka z 1511 (pierwszy koncert odbył się 6 II 1627, odbiór 9 IV 1629). <br/><br/>
+
Jako współfundator wielokrotnie sygnowany imieniem i nazwiskiem – wraz z trzema innymi witrykami – na elementach wyposażenia kościoła św. Jana, m.in. na zaginionych w 1945 naczyniach liturgicznych (np. na puszce na hostie i dzbanie liturgicznym prawdopodobnie z 1607) czy dwóch mosiężnych świecznikach ołtarzowych z 1611, odlanych przez Gerta Benninga, a także na płycinie powyżej drzwi od strony wewnętrznej ambony z 1616 (obecnie w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP)). Jego gmerk z 1612 zachował się w jednym z czterech okrągłych medalionów witryków-współfundatorów na szpicy górnej kondygnacji [[OŁTARZ GŁÓWNY KOŚCIOŁA ŚW. JANA | ołtarza głównego tego kościoła]]. 26 II 1625 wraz z pozostałymi ówczesnymi witrykami: Hansem Berentem, Abrahamem Schulze i Hainrichem Lose, zawarł umowę z organmistrzem Mertenem Friese na budowę organów [tzw. Wielkich] w kościele św. Jana, przy wykorzystaniu piszczałek i niektórych części ze starego instrumentu Hansa Haucka z 1511 (pierwszy koncert odbył się 6 II 1627, odbiór 9 IV 1629). <br/><br/>
 
Od 1580 żonaty, ojciec co najmniej czwórki dzieci, w tym: 1/ pierworodnego syna Petera (pochowany 18 XII 1637 w wieku 56 lat w grobie rodzinnym), który po śmierci ojca odziedziczył kamienicę przy ul. Mariackiej 26, od 1608 męża Marii (pochowana 3 VII 1671 w kościele NMP w grobie nr 362 w wieku 84 lat), z którą miał troje dzieci; 2/ Daniela (pochowany 26 XII 1620 w wieku 36 lat w grobie rodzinnym), od 1600 studenta teologii w Altdorf koło Norymbergi, od 1612 żonatego z Anną, z którą miał dwójkę dzieci ochrzczonych w kościele NMP; 3/ Sary (pochowana 24 XI 1626 w wieku 34 lat w grobie rodzinnym), od 10 XI 1614 żony kupca Ernsta Kemerera (11 V 1591 Gdańsk – pochowany 6 XI 1651 w grobie rodzinnym nr 297 w kościele NMP, zakupionym w 1622 przez jego ojca Heinricha), z którym miała trójkę dzieci.<br/><br/>
 
Od 1580 żonaty, ojciec co najmniej czwórki dzieci, w tym: 1/ pierworodnego syna Petera (pochowany 18 XII 1637 w wieku 56 lat w grobie rodzinnym), który po śmierci ojca odziedziczył kamienicę przy ul. Mariackiej 26, od 1608 męża Marii (pochowana 3 VII 1671 w kościele NMP w grobie nr 362 w wieku 84 lat), z którą miał troje dzieci; 2/ Daniela (pochowany 26 XII 1620 w wieku 36 lat w grobie rodzinnym), od 1600 studenta teologii w Altdorf koło Norymbergi, od 1612 żonatego z Anną, z którą miał dwójkę dzieci ochrzczonych w kościele NMP; 3/ Sary (pochowana 24 XI 1626 w wieku 34 lat w grobie rodzinnym), od 10 XI 1614 żony kupca Ernsta Kemerera (11 V 1591 Gdańsk – pochowany 6 XI 1651 w grobie rodzinnym nr 297 w kościele NMP, zakupionym w 1622 przez jego ojca Heinricha), z którym miała trójkę dzieci.<br/><br/>
 
Pochowany w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 411, przykrywającą rodzinny grób zakupiony w 1620, znajdującą się obecnie w nawie północnej tej świątyni. {{author:JANSZ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 
Pochowany w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 411, przykrywającą rodzinny grób zakupiony w 1620, znajdującą się obecnie w nawie północnej tej świątyni. {{author:JANSZ}}<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
Linia 10: Linia 10:
 
Bogdanowicz Stanisław, ''Dzieła sztuki sakralnej Bazyliki Mariackiej w Gdańsku'', Gdańsk, 1990, s. 158.<br/>
 
Bogdanowicz Stanisław, ''Dzieła sztuki sakralnej Bazyliki Mariackiej w Gdańsku'', Gdańsk, 1990, s. 158.<br/>
 
Drost Willi, ''Kunstdenkmäler der Stadt Danzig'', Bd. 1: ''Sankt Johann'', Stuttgart, 1957, s. 40, 46, 180, 188, 206.<br/>
 
Drost Willi, ''Kunstdenkmäler der Stadt Danzig'', Bd. 1: ''Sankt Johann'', Stuttgart, 1957, s. 40, 46, 180, 188, 206.<br/>
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986-1992, Bd. 1, 266; 3, 139.
+
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986-1992, Bd. 1, 266; 3, 139.
  
  
 
[[Category: Hasła w przygotowaniu]]
 
[[Category: Hasła w przygotowaniu]]

Wersja z 13:47, 8 sie 2023

Gmerk Hansa Köpego z ołtarza głównego w kościele św. Jana
Płyta nagrobna Hansa Köpego w kościele NMP w Gdańsku

HANS KÖPE (Johann) (zm. 1627 Gdańsk), kupiec, jeden z witryków, osób świeckich zarządzających majątkiem kościoła św. Jana. W latach 1597–1599 na jego zlecenie prawdopodobnie Antoni van Obberghen wybudował przy obecnej ul. Mariackiej 26 (obok Bramy Mariackiej) w miejsce poprzedniej, gotyckiej, nową kamienicę (dom mieszkalny, gościniec dla przybywających do Gdańska obcych kupców, skład towarów), zwaną później Domem Przyrodników, od 1845 siedzibę gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Na budynku zachował się jego gmerk (znak własnościowy).

Jako współfundator wielokrotnie sygnowany imieniem i nazwiskiem – wraz z trzema innymi witrykami – na elementach wyposażenia kościoła św. Jana, m.in. na zaginionych w 1945 naczyniach liturgicznych (np. na puszce na hostie i dzbanie liturgicznym prawdopodobnie z 1607) czy dwóch mosiężnych świecznikach ołtarzowych z 1611, odlanych przez Gerta Benninga, a także na płycinie powyżej drzwi od strony wewnętrznej ambony z 1616 (obecnie w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP)). Jego gmerk z 1612 zachował się w jednym z czterech okrągłych medalionów witryków-współfundatorów na szpicy górnej kondygnacji ołtarza głównego tego kościoła. 26 II 1625 wraz z pozostałymi ówczesnymi witrykami: Hansem Berentem, Abrahamem Schulze i Hainrichem Lose, zawarł umowę z organmistrzem Mertenem Friese na budowę organów [tzw. Wielkich] w kościele św. Jana, przy wykorzystaniu piszczałek i niektórych części ze starego instrumentu Hansa Haucka z 1511 (pierwszy koncert odbył się 6 II 1627, odbiór 9 IV 1629).

Od 1580 żonaty, ojciec co najmniej czwórki dzieci, w tym: 1/ pierworodnego syna Petera (pochowany 18 XII 1637 w wieku 56 lat w grobie rodzinnym), który po śmierci ojca odziedziczył kamienicę przy ul. Mariackiej 26, od 1608 męża Marii (pochowana 3 VII 1671 w kościele NMP w grobie nr 362 w wieku 84 lat), z którą miał troje dzieci; 2/ Daniela (pochowany 26 XII 1620 w wieku 36 lat w grobie rodzinnym), od 1600 studenta teologii w Altdorf koło Norymbergi, od 1612 żonatego z Anną, z którą miał dwójkę dzieci ochrzczonych w kościele NMP; 3/ Sary (pochowana 24 XI 1626 w wieku 34 lat w grobie rodzinnym), od 10 XI 1614 żony kupca Ernsta Kemerera (11 V 1591 Gdańsk – pochowany 6 XI 1651 w grobie rodzinnym nr 297 w kościele NMP, zakupionym w 1622 przez jego ojca Heinricha), z którym miała trójkę dzieci.

Pochowany w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 411, przykrywającą rodzinny grób zakupiony w 1620, znajdującą się obecnie w nawie północnej tej świątyni. JANSZ















Bibliografia:
Bogdanowicz Stanisław, Dzieła sztuki sakralnej Bazyliki Mariackiej w Gdańsku, Gdańsk, 1990, s. 158.
Drost Willi, Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, Bd. 1: Sankt Johann, Stuttgart, 1957, s. 40, 46, 180, 188, 206.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986-1992, Bd. 1, 266; 3, 139.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania