NEUFELD GEORG jr, profesor Gimnazjum Akademickiego
(Utworzył nową stronę „{{web}} '''GEORG NEUFELD jr''' (George; Neuenfeldt) (1625/1627 Gdańsk – 2 VIII 1673 Gdańsk), profesor Gimnazjum Akademickiego. Syn r...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Georg_Neufeld_junior.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy Joachima Bartholdiego, napisanej pod kierunkiem Georga Neufelda, 1668]] | ||
'''GEORG NEUFELD jr''' (George; Neuenfeldt) (1625/1627 Gdańsk – 2 VIII 1673 Gdańsk), profesor [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Syn rektora [[SZKOŁA ŚW. JANA| szkoły św. Jana]] Georga sen. i Anny z domu Figk. Od 1630 uczeń Gimnazjum Akademickiego, wychowanek [[OELHAF PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Petera Oelhafa]]. Od 1644 student filozofii we Frankfurcie nad Odrą, od 1646 w Wittenberdze, gdzie w 1647 pod patronatem dziekana, Johannesa Scharfffa (1595–1660), prowadził dysputę ''De utilitate Spiritus siniti'' (''O dobrodziejstwie płynącym z ducha''). W 1648 uzyskał tytuł magistra. Od 1649 w Jenie, gdzie wziął krytyczny udział w dyspucie na temat synkretyzmu. Następnie przeniósł się do Królewca, gdzie przewodniczył głośnym dysputom: teologicznej w 1651 ''De existentiae Angelici cognitione naturali'' (''O naturalnej wiedzy o istnieniu aniołów'') i w 1652 filozoficznej ''De Causa per Accidens, ejusque vero ac caeterarum causarum per se influxu'' (''O przyczynie przez zdarzenie, prawda o nim i napływie innych przyczyn''). <br/><br/> | '''GEORG NEUFELD jr''' (George; Neuenfeldt) (1625/1627 Gdańsk – 2 VIII 1673 Gdańsk), profesor [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Syn rektora [[SZKOŁA ŚW. JANA| szkoły św. Jana]] Georga sen. i Anny z domu Figk. Od 1630 uczeń Gimnazjum Akademickiego, wychowanek [[OELHAF PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Petera Oelhafa]]. Od 1644 student filozofii we Frankfurcie nad Odrą, od 1646 w Wittenberdze, gdzie w 1647 pod patronatem dziekana, Johannesa Scharfffa (1595–1660), prowadził dysputę ''De utilitate Spiritus siniti'' (''O dobrodziejstwie płynącym z ducha''). W 1648 uzyskał tytuł magistra. Od 1649 w Jenie, gdzie wziął krytyczny udział w dyspucie na temat synkretyzmu. Następnie przeniósł się do Królewca, gdzie przewodniczył głośnym dysputom: teologicznej w 1651 ''De existentiae Angelici cognitione naturali'' (''O naturalnej wiedzy o istnieniu aniołów'') i w 1652 filozoficznej ''De Causa per Accidens, ejusque vero ac caeterarum causarum per se influxu'' (''O przyczynie przez zdarzenie, prawda o nim i napływie innych przyczyn''). <br/><br/> | ||
Wersja z 16:22, 19 maj 2023
GEORG NEUFELD jr (George; Neuenfeldt) (1625/1627 Gdańsk – 2 VIII 1673 Gdańsk), profesor Gimnazjum Akademickiego. Syn rektora szkoły św. Jana Georga sen. i Anny z domu Figk. Od 1630 uczeń Gimnazjum Akademickiego, wychowanek Petera Oelhafa. Od 1644 student filozofii we Frankfurcie nad Odrą, od 1646 w Wittenberdze, gdzie w 1647 pod patronatem dziekana, Johannesa Scharfffa (1595–1660), prowadził dysputę De utilitate Spiritus siniti (O dobrodziejstwie płynącym z ducha). W 1648 uzyskał tytuł magistra. Od 1649 w Jenie, gdzie wziął krytyczny udział w dyspucie na temat synkretyzmu. Następnie przeniósł się do Królewca, gdzie przewodniczył głośnym dysputom: teologicznej w 1651 De existentiae Angelici cognitione naturali (O naturalnej wiedzy o istnieniu aniołów) i w 1652 filozoficznej De Causa per Accidens, ejusque vero ac caeterarum causarum per se influxu (O przyczynie przez zdarzenie, prawda o nim i napływie innych przyczyn).
Od 13 III 1653 profesor filozofii gdańskiego Gimnazjum Akademickiego i bibliotekarz Biblioteki Rady Miejskiej. Wchodził m.in. w skład zarządu fundacji stypendialnej Aerarium pauperum studiosorum. Wykładał politykę, etykę i logikę, jako pierwszy wprowadził nadobowiązkowe wykłady z metafizyki. Organizował prywatne seminaria z filozofii teoretycznej i praktycznej.
Autor podręczników, m. in. Metaphysica synoptica (1669) i Logica synoptica (1672). Zorganizował i prowadził wiele dysput filozoficznych, z których większość została potem wydrukowana (np. Miscellanearum Controversiarum Philos. semidecades (1657), Logicae erotematicae pars simplex de termine logicis... (1661), Disputatio de Censura publica (1673)). Autor m.in. pożegnalnych poetyckich utworu po śmierci Lorenza Eichstädta i Johanna Maukischa.
Był trzykrotnie żonaty. Po raz pierwszy z poślubioną 10 XI 1634 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Elisabethą (pochowana w wieku 35 lat 4 X 1658 wraz z ojcem), córką kupca przy Brotbänkengasse (ul. Chlebnicka), przez 26 lat członka rady kościoła NMP Hansa Bolnera (1580 – pochowany 16 I 1654 tamże w grobie nr 238). Z okazji tego ślubu wydane drukiem wiersze ogłosili m.in. Georg Bauer (Epithalamium in nuptas … Georgii Newfelds… cum … virgine Elisabetha Bolneriana), Israel Conradi (Nuptiis Georgii Neufeldii et virginis Elisabethae Bolnerianae) i Rudger zur Horst (Epithalamium in honorem nuptalem virii … Georgii Neufeld … et virginis … Eisabethe Bolnerin, viri … Johannis Bolneri … relictae filiae… Anno 1654. Die 10. Novemberis). Drugą żoną była poślubiona 16 XI 1659 w kościele NMP Dorothea (pochowana w wieku 31 lat 7 I 1671 wraz z pierwszą żoną), córka gdańszczanina Hansa van Hamma (Hamen; pochowany 13 XII 1658 w wieku 51 lat w kościele NMP w grobie nr 204, odkupionym w 1641 od Barthela Schillera) i jego pierwszej (od 1635) żony Anny Möller. Trzecią żoną była poślubiona 9 X 1672 Elisabeth (pochowana 10 IV 1744 wraz z ojcem), córka złotnika Andreasa Mackensena II.
Pochowany 9 VIII 1673 w kościele św. Trójcy w grobowcu rodzinnym trzeciej żony.
Bibliografia:
Haken Christian Wilhelm, Versuch einer diplomatischen Geschichte der Königlich Preußischen Hinterpommerschen ..., Lemgo 1765, s. 290.
Hirsch Theodor, Geschichte des academischen Gymnasiums in Danzig, Danzig 1837. s. 63.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 77.
Prätorius Ephraim, Athenae Gedanenses sive commentarius ..., Leipzig, 1713, s. 112.
Schwarz Friedrich, Neufeld Georg, w: Altpreußische Biographie, Bd. II, Marburg/Lahn, 1967, s. 460.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986-1992, Bd. 1, 318; 2, 352; 3, 381.
