AERARIUM PAUPERUM STUDIOSORUM, fundacja stypendialna

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >

AERARIUM PAUPERUM STUDIOSORUM (Aerarium pro pauperibus studiosis), Skarbiec Ubogich Studentów, fundacja stypendialna założona 12 X 1650 przez rektora Gimnazjum Akademickiego i pastora kościoła św. Trójcy Abrahama Calowa. Następnie pieczę nad nią sprawowali m.in. Peter Oelhaf, Johann Maukisch, Nicolaus Bodeck, Adrian Engelke (1605–1661), ławnik i rajca gdański, protobibliotekarz (zob. Biblioteki Rady Miejskiej), Adrian von der Linde II.

Fundacja przyznawała stypendia uczniom Gimnazjum Akademickiego, lokowała kapitał przeważnie w Kamlarii, także w kasie dochodów nadzwyczajnych miasta. Administracja spoczywała w rękach rektora, inspektora i profesorów Gimnazjum. Uprawnieni do otrzymania stypendium byli gdańszczanie i przybysze, nawet cudzoziemcy; ubiegać się o nie mogli uczniowie klasy I (najwyższej), w wyjątkowych wypadkach klasy II.

Kandydat na stypendystę musiał się wyróżniać skromnością, sprawnością i pilnością. Ze środków stypendialnych można było korzystać raz lub dwukrotnie. W wypadku szczególnie pilnych uczniów będących w potrzebie pomoc przyznawano częściej. Stypendia wypłacano na ogół regularnie, w systemie rat kwartalnych. Wysokość raty wahała się od kilku do kilkunastu florenów. Liczba stypendystów dochodziła w ciągu roku do 25. Niektórzy odegrali w życiu Gdańska znaczącą rolę, głównie jako duchowni i nauczyciele.

W późniejszych latach fundacja występowała pod nazwą Aerarium vetus. Działała do XIX wieku, czerpiąc z legatów Ottona Dietricha Voegedinga, Ernsta Gottlieba Lüschnera i innych dobroczyńców: profesorów, duchownych, burmistrzów, rajców, kupców. Do Aerarium vetus nawiązywała fundacja Aerarium novum, powołana do życia w 1752, lecz tylko w skromnym zakresie wspierająca fundusz stypendialny. EK

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania