BAKA MIROSŁAW, aktor
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File: Baka_Mirosław.jpg |thumb| Mirosław Baka w przedstawieniu „Śmierć komiwojażera”, 2020]] | [[File: Baka_Mirosław.jpg |thumb| Mirosław Baka w przedstawieniu „Śmierć komiwojażera”, 2020]] | ||
'''MIROSŁAW BAKA''' (ur. 15 XII 1963 Ostrowiec Świętokrzyski), aktor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. W 1982 ukończył II Liceum Ogólnokształcące (LO) w rodzinnym mieście, w 1989 Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu. Rozgłos przyniosła mu już pierwsza kinowa rola (1987) Jacka Łazara, młodego zabójcy taksówkarza, w ''Krótkim filmie o zabijaniu'' Krzysztofa Kieślowskiego. W latach 1987–1988 był członkiem zespołu Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze.<br/><br/> | '''MIROSŁAW BAKA''' (ur. 15 XII 1963 Ostrowiec Świętokrzyski), aktor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. W 1982 ukończył II Liceum Ogólnokształcące (LO) w rodzinnym mieście, w 1989 Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu. Rozgłos przyniosła mu już pierwsza kinowa rola (1987) Jacka Łazara, młodego zabójcy taksówkarza, w ''Krótkim filmie o zabijaniu'' Krzysztofa Kieślowskiego. W latach 1987–1988 był członkiem zespołu Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze.<br/><br/> | ||
| − | Po ukończeniu szkoły teatralnej razem z żoną, aktorką Joanną Kreft, przeniósł się do Gdańska, od 1988 aktor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. Na gdańskiej scenie zadebiutował w ''Wolności dla Barabasza'' Krzysztofa Wójcickiego (premiera 30 X 1988). Od tego czasu wykreował wiele ról, | + | Po ukończeniu szkoły teatralnej razem z żoną, aktorką Joanną Kreft, przeniósł się do Gdańska, od 1988 aktor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. Na gdańskiej scenie zadebiutował w ''Wolności dla Barabasza'' Krzysztofa Wójcickiego (premiera 30 X 1988). Od tego czasu wykreował wiele ról, m.in. w sztukach Williama Shakespeare’a, Friedricha Schillera, Antoniego Czechowa, Arthura Millera, Sławomira Mrożka, Tadeusza Różewicza, Marka Hłaski, a także Fiodora Dostojewskiego, [[GRASS GÜNTER, prozaik, poeta, noblista, honorowy obywatel Gdańska | Güntera Grassa]], [[HUELLE PAWEŁ, prozaik, poeta | Pawła Huellego]]. Zagrał w ''Godzinie Kota'' Pera Olova Enquista w reżyserii [[BABICKI KRZYSZTOF, reżyser | Krzysztofa Babickiego]] (premiera 2 IV 1993); stworzył role tytułowe w ''Hamlecie'' Shakespeare’a w reżyserii Krzysztofa Nazara (premiera 9 XI 1996), ''Hanemannie'' [[CHWIN STEFAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Stefana Chwina]] w reżyserii Izabelli Cywińskiej (27 I 2002) oraz szekspirowskim ''Tytusie Andronikusie'' w reżyserii Moniki Pęcikiewicz (25 VI 2006); wystąpił w ''Seksie dla opornych'' (20 I 2012) oraz ''Raju dla opornych'' (6 VI 2015) Michaela Rimla w reżyserii Krystyny Jandy, a także ''Śmierci komiwojażera'' Arthura Millera w reżyserii Radka Stępnia (2 III 2019).<br/><br/> |
| − | Występował w Teatrze Telewizji, w sztukach Friedricha Dürrenmatta, Juliusza Słowackiego, Friedricha Schillera i innych. W filmie zagrał | + | Występował w Teatrze Telewizji, w sztukach Friedricha Dürrenmatta, Juliusza Słowackiego, Friedricha Schillera i innych. W filmie zagrał m.in. u Jacka Skalskiego (''Chce mi się wyć'', 1989), Andrzeja Barańskiego (''Nad rzeką, której nie ma'', 1991), [[WAJDA ANDRZEJ, reżyser, honorowy obywatel Gdańska | Andrzeja Wajdy]] (''Pierścionek z orłem w koronie'', 1992; ''Wyrok na Franciszka Kłosa'', 2000), Władysława Pasikowskiego (''Demony wojny według Goi'', 1998), Waldemara Krzystka (''80 milionów'', 2011). Był angażowany do filmów niemieckich (między innymi Michaela Kliera ''Überall ist es besser, wo wir nicht sind'', 1989) i węgierskich (Atilli Janischa ''Árnyék a havon'' / ''Cień na śniegu'', 1991). Pojawia się w serialach telewizyjnych (m.in. ''Fala zbrodni'', 2003; ''Kryminalni'', 2004; ''Czas honoru'', 2010). Za rolę w ''Krótkim filmie o zabijaniu'' otrzymał Nagrodę Szefa Kinematografii (1988) oraz Nagrodę Artystyczną [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (1989).<br/><br/> |
| − | Wykonuje także piosenkę aktorską, interpretując utwory | + | Wykonuje także piosenkę aktorską, interpretując utwory m.in. Włodzimierza Wysockiego, [[KACZMARSKI JACEK, kompozytor, pieśniarz, patron gdańskiego ronda | Jacka Kaczmarskiego]], Edwarda Stachury i Jana Wołka. Wystąpił w tej roli między innymi w spektaklu ''Konie narowiste'' Włodzimierza Wysockiego w reżyserii Jerzego Satanowskiego w Teatrze Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie (2 VII 2005) oraz w ''Tunelu'' Jacka Kaczmarskiego w reżyserii Romana Kołakowskiego w Teatrze Piosenki we Wrocławiu (15 XII 2006), z którego utwory znalazły się na wydanej w tym samym roku przez Agencję MTJ płycie CD, zaś pojedyncze wykonania piosenek aktora – w wielu innych wydawnictwach muzycznych.<br/><br/> |
| − | Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996) oraz srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2014). Uhonorowany między innymi nagrodą Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1987, statuetką Pegaza za rolę w ''Godzinie Kota'' Pera Olova Enquista w reżyserii Krzysztofa Babickiego w Teatrze Wybrzeże (1994), nagrodą prezydenta Gdańska i nagrodą wojewody gdańskiego za rolę Hamleta w ''Hamlecie, księciu Danii'' według Szekspira w inscenizacji Krzysztofa Nazara w Teatrze Wybrzeże (1997), Nagrodą Artystyczną [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (1988), Nagrodą im. Leona Schillera (1998), Pomorską Nagrodą Artystyczną „Gryf Pomorski” (2003), nagrodą honorową za "wspieranie i promocję polskiego kina niezależnego" na 6.Festiwalu Filmów Optymistycznych Multimedia Happy End w Rzeszowie (2008), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”]] (2015). W 2014 i 2019 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, w 2015 [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodą Teatralną Miasta Gdańska]] za rolę George’a w spektaklu ''Kto się boi Virginii Woolf?'' Edwarda Albee’ego w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego na scenie Teatru Wybrzeże. Otrzymał Wielką Pomorską Nagrodę Artystyczną za rok 2021. <br/><br/> | + | Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996) oraz srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2014). Uhonorowany między innymi nagrodą Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1987, statuetką Pegaza za rolę w ''Godzinie Kota'' Pera Olova Enquista w reżyserii Krzysztofa Babickiego w Teatrze Wybrzeże (1994), nagrodą prezydenta Gdańska i nagrodą wojewody gdańskiego za rolę Hamleta w ''Hamlecie, księciu Danii'' według Szekspira w inscenizacji Krzysztofa Nazara w Teatrze Wybrzeże (1997), Nagrodą Artystyczną [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (1988), Nagrodą im. Leona Schillera (1998), Pomorską Nagrodą Artystyczną „Gryf Pomorski” (2003), nagrodą honorową za "wspieranie i promocję polskiego kina niezależnego" na 6.Festiwalu Filmów Optymistycznych Multimedia Happy End w Rzeszowie (2008), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”]] (2015). W 2014 i 2019 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, w 2015 [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodą Teatralną Miasta Gdańska]] za rolę George’a w spektaklu ''Kto się boi Virginii Woolf?'' Edwarda Albee’ego w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego na scenie Teatru Wybrzeże, Grand Prix za rolę męską na 60. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej (2020) za rolę główną w dramacie ''Śmierć komiwojażera'' w Teatrze Wybrzeże (2019). Otrzymał Wielką Pomorską Nagrodę Artystyczną za rok 2021. <br/><br/> |
| − | Od 1988 mąż Joanny z domu Kreft (ur. 26 II 1964 Kościerzyna), absolwentki [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I LO]] w Gdańsku (1983) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie – Wydział we Wrocławiu (1988). Ojciec Łukasza (ur. 1988), absolwenta III LO w Gdańsku, operatora filmowego, oraz Jeremiego (ur. 1995). {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Od 1988 mąż Joanny z domu Kreft (ur. 26 II 1964 Kościerzyna), absolwentki [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I LO]] w Gdańsku (1983) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie – Wydział we Wrocławiu (1988). Ojciec Łukasza (ur. 1988), absolwenta III LO w Gdańsku, operatora filmowego, stereografera, kolorysty, absolwenta kierunku realizacji obrazu na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego (2013), od 2017 doktora na podstawie rozprawy o reinterpretacji przestrzeni w filmach stereoskopowych, oraz Jeremiego (ur. 1995), absolwenta geografii na Uniwersytecie Warszawskim, od 2019 dyrektora artystycznego firmy KROMLECH. {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:35, 28 sty 2024
w Teatrze Wybrzeże
MIROSŁAW BAKA (ur. 15 XII 1963 Ostrowiec Świętokrzyski), aktor Teatru Wybrzeże. W 1982 ukończył II Liceum Ogólnokształcące (LO) w rodzinnym mieście, w 1989 Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu. Rozgłos przyniosła mu już pierwsza kinowa rola (1987) Jacka Łazara, młodego zabójcy taksówkarza, w Krótkim filmie o zabijaniu Krzysztofa Kieślowskiego. W latach 1987–1988 był członkiem zespołu Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze.
Po ukończeniu szkoły teatralnej razem z żoną, aktorką Joanną Kreft, przeniósł się do Gdańska, od 1988 aktor Teatru Wybrzeże. Na gdańskiej scenie zadebiutował w Wolności dla Barabasza Krzysztofa Wójcickiego (premiera 30 X 1988). Od tego czasu wykreował wiele ról, m.in. w sztukach Williama Shakespeare’a, Friedricha Schillera, Antoniego Czechowa, Arthura Millera, Sławomira Mrożka, Tadeusza Różewicza, Marka Hłaski, a także Fiodora Dostojewskiego, Güntera Grassa, Pawła Huellego. Zagrał w Godzinie Kota Pera Olova Enquista w reżyserii Krzysztofa Babickiego (premiera 2 IV 1993); stworzył role tytułowe w Hamlecie Shakespeare’a w reżyserii Krzysztofa Nazara (premiera 9 XI 1996), Hanemannie Stefana Chwina w reżyserii Izabelli Cywińskiej (27 I 2002) oraz szekspirowskim Tytusie Andronikusie w reżyserii Moniki Pęcikiewicz (25 VI 2006); wystąpił w Seksie dla opornych (20 I 2012) oraz Raju dla opornych (6 VI 2015) Michaela Rimla w reżyserii Krystyny Jandy, a także Śmierci komiwojażera Arthura Millera w reżyserii Radka Stępnia (2 III 2019).
Występował w Teatrze Telewizji, w sztukach Friedricha Dürrenmatta, Juliusza Słowackiego, Friedricha Schillera i innych. W filmie zagrał m.in. u Jacka Skalskiego (Chce mi się wyć, 1989), Andrzeja Barańskiego (Nad rzeką, której nie ma, 1991), Andrzeja Wajdy (Pierścionek z orłem w koronie, 1992; Wyrok na Franciszka Kłosa, 2000), Władysława Pasikowskiego (Demony wojny według Goi, 1998), Waldemara Krzystka (80 milionów, 2011). Był angażowany do filmów niemieckich (między innymi Michaela Kliera Überall ist es besser, wo wir nicht sind, 1989) i węgierskich (Atilli Janischa Árnyék a havon / Cień na śniegu, 1991). Pojawia się w serialach telewizyjnych (m.in. Fala zbrodni, 2003; Kryminalni, 2004; Czas honoru, 2010). Za rolę w Krótkim filmie o zabijaniu otrzymał Nagrodę Szefa Kinematografii (1988) oraz Nagrodę Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1989).
Wykonuje także piosenkę aktorską, interpretując utwory m.in. Włodzimierza Wysockiego, Jacka Kaczmarskiego, Edwarda Stachury i Jana Wołka. Wystąpił w tej roli między innymi w spektaklu Konie narowiste Włodzimierza Wysockiego w reżyserii Jerzego Satanowskiego w Teatrze Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie (2 VII 2005) oraz w Tunelu Jacka Kaczmarskiego w reżyserii Romana Kołakowskiego w Teatrze Piosenki we Wrocławiu (15 XII 2006), z którego utwory znalazły się na wydanej w tym samym roku przez Agencję MTJ płycie CD, zaś pojedyncze wykonania piosenek aktora – w wielu innych wydawnictwach muzycznych.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1996) oraz srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2014). Uhonorowany między innymi nagrodą Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1987, statuetką Pegaza za rolę w Godzinie Kota Pera Olova Enquista w reżyserii Krzysztofa Babickiego w Teatrze Wybrzeże (1994), nagrodą prezydenta Gdańska i nagrodą wojewody gdańskiego za rolę Hamleta w Hamlecie, księciu Danii według Szekspira w inscenizacji Krzysztofa Nazara w Teatrze Wybrzeże (1997), Nagrodą Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1988), Nagrodą im. Leona Schillera (1998), Pomorską Nagrodą Artystyczną „Gryf Pomorski” (2003), nagrodą honorową za "wspieranie i promocję polskiego kina niezależnego" na 6.Festiwalu Filmów Optymistycznych Multimedia Happy End w Rzeszowie (2008), Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny” (2015). W 2014 i 2019 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, w 2015 Nagrodą Teatralną Miasta Gdańska za rolę George’a w spektaklu Kto się boi Virginii Woolf? Edwarda Albee’ego w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego na scenie Teatru Wybrzeże, Grand Prix za rolę męską na 60. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej (2020) za rolę główną w dramacie Śmierć komiwojażera w Teatrze Wybrzeże (2019). Otrzymał Wielką Pomorską Nagrodę Artystyczną za rok 2021.
Od 1988 mąż Joanny z domu Kreft (ur. 26 II 1964 Kościerzyna), absolwentki I LO w Gdańsku (1983) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie – Wydział we Wrocławiu (1988). Ojciec Łukasza (ur. 1988), absolwenta III LO w Gdańsku, operatora filmowego, stereografera, kolorysty, absolwenta kierunku realizacji obrazu na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego (2013), od 2017 doktora na podstawie rozprawy o reinterpretacji przestrzeni w filmach stereoskopowych, oraz Jeremiego (ur. 1995), absolwenta geografii na Uniwersytecie Warszawskim, od 2019 dyrektora artystycznego firmy KROMLECH.
