WIKA-CZARNOWSKI RUDOLF, przedstawiciel gdańskiej Polonii
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Członek [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków]], [[GEDANIA, klub sportowy | Klubu Sportowego Gedania]], Ligi Obrony Ojczyzny i Wiary, Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Polskiego Czerwonego Krzyża, Związku Harcerstwa Polskiego.<br/><br/> | Członek [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków]], [[GEDANIA, klub sportowy | Klubu Sportowego Gedania]], Ligi Obrony Ojczyzny i Wiary, Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Polskiego Czerwonego Krzyża, Związku Harcerstwa Polskiego.<br/><br/> | ||
Zagrożony aresztowaniem przez Niemców, 29 VIII 1939 wyjechał w grupie pracowników Rady Portu i Dróg Wodnych do Gdyni, stamtąd do Warszawy, gdzie w czasie okupacji włączył się w działalność konspiracyjną. Podporucznik czasu wojny, pseudonimu „Wik”. W powstaniu warszawskim w Okręgu Warszawskim Armii Krajowej – Komenda Placu Śródmieście-Południe, pluton żandarmerii. Po upadku powstania, od 5 X 1944 w niewoli niemieckiej. Przetrzymywany w Oflagu II-D Gross-Born, jeniec nr 101619. Po wojnie pozostał na emigracji. Od 1949 w USA, naturalizowany w 1955. Członek Koła Filistrów Polskich Korporacji Akademickich w Chicago, Stowarzyszenia Byłych Oficerów Polskich oraz Stowarzyszenia Weteranów Ameryki Północnej. W ramach tego Stowarzyszenia, jako były dyrektor i wicekomandor Zarządu Głównego, wziął 20 XI 1966 udział w obchodach 40. rocznicy utworzenia Placówki nr 90 tejże organizacji, podczas których wygłosił okolicznościowe przemówienie i wręczył odznaczenia.<br/><br/> | Zagrożony aresztowaniem przez Niemców, 29 VIII 1939 wyjechał w grupie pracowników Rady Portu i Dróg Wodnych do Gdyni, stamtąd do Warszawy, gdzie w czasie okupacji włączył się w działalność konspiracyjną. Podporucznik czasu wojny, pseudonimu „Wik”. W powstaniu warszawskim w Okręgu Warszawskim Armii Krajowej – Komenda Placu Śródmieście-Południe, pluton żandarmerii. Po upadku powstania, od 5 X 1944 w niewoli niemieckiej. Przetrzymywany w Oflagu II-D Gross-Born, jeniec nr 101619. Po wojnie pozostał na emigracji. Od 1949 w USA, naturalizowany w 1955. Członek Koła Filistrów Polskich Korporacji Akademickich w Chicago, Stowarzyszenia Byłych Oficerów Polskich oraz Stowarzyszenia Weteranów Ameryki Północnej. W ramach tego Stowarzyszenia, jako były dyrektor i wicekomandor Zarządu Głównego, wziął 20 XI 1966 udział w obchodach 40. rocznicy utworzenia Placówki nr 90 tejże organizacji, podczas których wygłosił okolicznościowe przemówienie i wręczył odznaczenia.<br/><br/> | ||
| − | W Gdańsku mieszkał przy Trojangasse 6 (ul. Seredyńskiego), następnie przy Marienstrasse 26 (ul. Wajdeloty) i Am Johannisberg 10a (ul. Sobótki). W 1938 poślubił [[WIKA-CZARNOWSKA MARIA przedstawicielka gdańskiej Polonii | Marię]] z domu Dziarnowską, z którą miał syna Wiesława (5 VII 1939 Gdańsk – 16 IV 2002 Oslo, Norwegia). {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | W Gdańsku mieszkał przy Trojangasse 6 (ul. Seredyńskiego), następnie przy Marienstrasse 26 (ul. Wajdeloty) i Am Johannisberg 10a (ul. Sobótki). W 1938 poślubił [[WIKA-CZARNOWSKA MARIA, przedstawicielka gdańskiej Polonii| Marię]] z domu Dziarnowską, z którą miał syna Wiesława (5 VII 1939 Gdańsk – 16 IV 2002 Oslo, Norwegia). {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
Aktualna wersja na dzień 15:14, 2 mar 2023
RUDOLF EDWARD WIKA-CZARNOWSKI (9 II 1912 Brodnica nad Drwęcą – 5 IV 1971 Chicago, USA), przedstawiciel gdańskiej Polonii. Syn Anastazego i Bogumiły, brat Elżbiety Berty, żony Leona Wojtaszewskiego.
W Gdańsku od 1914. W 1931 ukończył Gimnazjum Polskie, po czym rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Członek tamtejszej Korporacji Gasconia (prezes w semestrze zimowym 1933/1934) oraz Towarzystwa Biblioteki Słuchaczy Prawa (prezes 1935–1936). Jako przewodniczący delegacji studentów ze Lwowa wziął udział w Zjeździe Młodych Prawników, który odbył się w Warszawie 21–23 II 1936. Po ukończeniu studiów powrócił do Gdańska. Pracował w The British and Polish Trade Bank A.G. (Brytyjsko-Polski Bank Handlowy S.A.) oraz jako radca prawny w Radzie Portu i Dróg Wodnych.
Członek Gminy Polskiej Związku Polaków, Klubu Sportowego Gedania, Ligi Obrony Ojczyzny i Wiary, Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Polskiego Czerwonego Krzyża, Związku Harcerstwa Polskiego.
Zagrożony aresztowaniem przez Niemców, 29 VIII 1939 wyjechał w grupie pracowników Rady Portu i Dróg Wodnych do Gdyni, stamtąd do Warszawy, gdzie w czasie okupacji włączył się w działalność konspiracyjną. Podporucznik czasu wojny, pseudonimu „Wik”. W powstaniu warszawskim w Okręgu Warszawskim Armii Krajowej – Komenda Placu Śródmieście-Południe, pluton żandarmerii. Po upadku powstania, od 5 X 1944 w niewoli niemieckiej. Przetrzymywany w Oflagu II-D Gross-Born, jeniec nr 101619. Po wojnie pozostał na emigracji. Od 1949 w USA, naturalizowany w 1955. Członek Koła Filistrów Polskich Korporacji Akademickich w Chicago, Stowarzyszenia Byłych Oficerów Polskich oraz Stowarzyszenia Weteranów Ameryki Północnej. W ramach tego Stowarzyszenia, jako były dyrektor i wicekomandor Zarządu Głównego, wziął 20 XI 1966 udział w obchodach 40. rocznicy utworzenia Placówki nr 90 tejże organizacji, podczas których wygłosił okolicznościowe przemówienie i wręczył odznaczenia.
W Gdańsku mieszkał przy Trojangasse 6 (ul. Seredyńskiego), następnie przy Marienstrasse 26 (ul. Wajdeloty) i Am Johannisberg 10a (ul. Sobótki). W 1938 poślubił Marię z domu Dziarnowską, z którą miał syna Wiesława (5 VII 1939 Gdańsk – 16 IV 2002 Oslo, Norwegia).
Bibliografia:
Archiwum Towarzystwa Przyjaciół Gdańska.
Wika–Czarnowski A., Historia rodu Wika-Czarnowskich, Kościerzyna 1930.
