SOYKA PIOTR, menedżer
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę SOYKA PIOTR na SOYKA PIOTR, menedżer) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''PIOTR SOYKA''' (13 XII 1943 Świętochłowice–2 VIII 2020 Sopot), menedżer związany z przemysłem stoczniowym. Absolwent gdańskiego [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II| II Liceum Ogólnokształcącego]], Wydziału Mechanicznego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (1969) i podyplomowych studiów z zakresu zarządzania na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG) (1972). <br/><br/> | '''PIOTR SOYKA''' (13 XII 1943 Świętochłowice–2 VIII 2020 Sopot), menedżer związany z przemysłem stoczniowym. Absolwent gdańskiego [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II| II Liceum Ogólnokształcącego]], Wydziału Mechanicznego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (1969) i podyplomowych studiów z zakresu zarządzania na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG) (1972). <br/><br/> | ||
| − | Po studiach zatrudniony w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] (GSR) na stanowisku mistrza (1972), kierownik remontu statku (1975). Od 1978 | + | Po studiach zatrudniony w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] (GSR) na stanowisku mistrza (1972), kierownik remontu statku (1975). Od 1978 koordynator budowy największego w Europie doku pływającego (55 tysięcy ton) dla Stoczni Götaverken w Göteborgu (Szwecja). W latach 1980–1983 dyrektor naczelny Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu. Podczas strajku w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] jako jedyny dyrektor w przemyśle okrętowym zapisał się do [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. W 1984 wrócił do GSR na stanowisko dyrektora do spraw produkcji. Od 1987 w Angoli, jako kierownik polskiej grupy dydaktyków kształcących uczniów w zawodach morskich w szkole morskiej w Namibe.<br/><br/> |
| − | W 1989 | + | W 1989 wygrał konkurs na dyrektora naczelnego GSR, w latach 1999–2008 prezes zarządu. Przeprowadził stocznię przez proces przekształceń własnościowych, od przedsiębiorstwa państwowego do firmy prywatnej; stworzył grupę kapitałową Remontowa Holding SA. Od 2009 przewodniczący Rady Nadzorczej Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego SA. W latach 1998–2002 z listy Akcji Wyborczej Solidarność radny Sejmiku Województwa Pomorskiego i przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej w Sejmiku Województwa Pomorskiego, 2000–2002 stał na czele Polskiego Komitetu Doradczego Lloyd’s Register of Shipping, prezes Forum Okrętowego (2003–2011) i [[GDAŃSKI KLUB BIZNESU | Gdańskiego Klubu Biznesu]] (2004–2006). Od 1996 senator nowo utworzonej wówczas Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni. Od 2016 członek Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie RP Andrzeju Dudzie, członek Rady Fundacji Rozwoju UG.<br/><br/> |
| − | Top Menedżer Roku w plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] (2003), Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska dla najbardziej efektywnego pomorskiego pracodawcy w | + | Top Menedżer Roku w plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] (2003), Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska dla najbardziej efektywnego pomorskiego pracodawcy w 2006. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002). W 2008 uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]], od 2015 członek honorowy Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej. <br/><br/> |
Mieszkał w Sopocie. Popełnił samobójstwo. {{author: DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Mieszkał w Sopocie. Popełnił samobójstwo. {{author: DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:39, 20 paź 2022
PIOTR SOYKA (13 XII 1943 Świętochłowice–2 VIII 2020 Sopot), menedżer związany z przemysłem stoczniowym. Absolwent gdańskiego II Liceum Ogólnokształcącego, Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej (1969) i podyplomowych studiów z zakresu zarządzania na Uniwersytecie Gdańskim (UG) (1972).
Po studiach zatrudniony w Gdańskiej Stoczni Remontowej (GSR) na stanowisku mistrza (1972), kierownik remontu statku (1975). Od 1978 koordynator budowy największego w Europie doku pływającego (55 tysięcy ton) dla Stoczni Götaverken w Göteborgu (Szwecja). W latach 1980–1983 dyrektor naczelny Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu. Podczas strajku w sierpniu 1980 jako jedyny dyrektor w przemyśle okrętowym zapisał się do NSZZ „Solidarność”. W 1984 wrócił do GSR na stanowisko dyrektora do spraw produkcji. Od 1987 w Angoli, jako kierownik polskiej grupy dydaktyków kształcących uczniów w zawodach morskich w szkole morskiej w Namibe.
W 1989 wygrał konkurs na dyrektora naczelnego GSR, w latach 1999–2008 prezes zarządu. Przeprowadził stocznię przez proces przekształceń własnościowych, od przedsiębiorstwa państwowego do firmy prywatnej; stworzył grupę kapitałową Remontowa Holding SA. Od 2009 przewodniczący Rady Nadzorczej Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego SA. W latach 1998–2002 z listy Akcji Wyborczej Solidarność radny Sejmiku Województwa Pomorskiego i przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej w Sejmiku Województwa Pomorskiego, 2000–2002 stał na czele Polskiego Komitetu Doradczego Lloyd’s Register of Shipping, prezes Forum Okrętowego (2003–2011) i Gdańskiego Klubu Biznesu (2004–2006). Od 1996 senator nowo utworzonej wówczas Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni. Od 2016 członek Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie RP Andrzeju Dudzie, członek Rady Fundacji Rozwoju UG.
Top Menedżer Roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” (2003), Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska dla najbardziej efektywnego pomorskiego pracodawcy w 2006. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002). W 2008 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II, od 2015 członek honorowy Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej.
Mieszkał w Sopocie. Popełnił samobójstwo.
