DROSZYŃSKA-TAURÉN STANISŁAWA MARIA TAINA, śpiewaczka operowa
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę DROSZYŃSKA-TAURÉN STANISŁAWA MARIA TAINA na DROSZYŃSKA-TAURÉN STANISŁAWA MARIA TAINA, śpiewaczka operowa) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''STANISŁAWA MARIA TAINA DROSZYŃSKA-TAURÉN''' (30 XI 1923 Gdańsk – 8 VIII 2018 Przyjaźń, powiat kartuski), śpiewaczka operowa. Córka [[DROSZYŃSKI LEON ALBERT | Leona Droszyńskiego]] i Elfriedy Klary Friederiki Neubauer (17 XI 1899 Nowa Kiszewa – 12 V 1959 Gdańsk), siostra Heleny Czesławy Droszyńskiej-Babickiej. Była uczennicą [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]] i [[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Szkoły Handlowej]]. W czasie II wojny światowej pracowała kolejno jako pomoc domowa, kreślarz, czeladnik ślusarski w [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stoczni Schichaua]]. <br/><br/> | + | '''STANISŁAWA MARIA TAINA DROSZYŃSKA-TAURÉN''' (30 XI 1923 Gdańsk – 8 VIII 2018 Przyjaźń, powiat kartuski), śpiewaczka operowa. Córka [[DROSZYŃSKI LEON ALBERT, działacz polonijny, patron gdańskiej ulicy | Leona Droszyńskiego]] i Elfriedy Klary Friederiki Neubauer (17 XI 1899 Nowa Kiszewa – 12 V 1959 Gdańsk), siostra Heleny Czesławy Droszyńskiej-Babickiej. Była uczennicą [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]] i [[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Szkoły Handlowej]]. W czasie II wojny światowej pracowała kolejno jako pomoc domowa, kreślarz, czeladnik ślusarski w [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stoczni Schichaua]]. <br/><br/> |
| − | Po wojnie, od 1945 do 1950 | + | Po wojnie, od 1945 do 1950, była sekretarką w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V| V Liceum Ogólnokształcącym]] im. Stefana Żeromskiego. W latach 1950–1961 występowała w [[OPERA BAŁTYCKA | Operze Bałtyckiej]], najpierw jako artystka chóru, od 1952 – po ukończeniu [[ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH | Średniej Szkoły Muzycznej]] we Wrzeszczu w klasie śpiewu [[IGLIKOWSKA BARBARA, śpiewaczka, profesor Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej | Barbary Iglikowskiej]] – jako solistka, śpiewając między innymi w operach Stanisława Moniuszki (Zofia i Halka w ''Halce'', Zuzia w ''Verbum nobile''), Wolfganga Amadeusza Mozarta (Zuzanna w ''Weselu Figara'', Zerlina w ''Don Giovannim''), Giuseppe Verdiego (Oskar w ''Balu maskowym''), Tadeusza Szeligowskiego (Dworka w ''Krakatuku''), Eugena d’Alberta (Antonia w ''Nizinach''), Juliusza Mejtusa (Helena Nikołajewna w ''Młodej Gwardii'').<br/><br/> |
| − | Po poślubieniu dyplomaty fińskiego Leonida (Leo) Tauréna (6 XI 1921 – 27 III 1977 Helsinki) w 1961 | + | Po poślubieniu dyplomaty fińskiego Leonida (Leo) Tauréna (6 XI 1921 – 27 III 1977 Helsinki) w 1961 towarzyszyła mu na placówkach w Bagdadzie i Tel Awiwie. Po śmierci męża zamieszkała w Helsinkach; od 2016 ponownie w Gdańsku. Zmarła w Domu Seniora w Przyjaźni, pochowano ją w rodzinnym grobie na [[CMENTARZE W OLIWIE | cmentarzu w Oliwie]]. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 11:25, 7 gru 2022
STANISŁAWA MARIA TAINA DROSZYŃSKA-TAURÉN (30 XI 1923 Gdańsk – 8 VIII 2018 Przyjaźń, powiat kartuski), śpiewaczka operowa. Córka Leona Droszyńskiego i Elfriedy Klary Friederiki Neubauer (17 XI 1899 Nowa Kiszewa – 12 V 1959 Gdańsk), siostra Heleny Czesławy Droszyńskiej-Babickiej. Była uczennicą Gimnazjum Polskiego i Szkoły Handlowej. W czasie II wojny światowej pracowała kolejno jako pomoc domowa, kreślarz, czeladnik ślusarski w Stoczni Schichaua.
Po wojnie, od 1945 do 1950, była sekretarką w V Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego. W latach 1950–1961 występowała w Operze Bałtyckiej, najpierw jako artystka chóru, od 1952 – po ukończeniu Średniej Szkoły Muzycznej we Wrzeszczu w klasie śpiewu Barbary Iglikowskiej – jako solistka, śpiewając między innymi w operach Stanisława Moniuszki (Zofia i Halka w Halce, Zuzia w Verbum nobile), Wolfganga Amadeusza Mozarta (Zuzanna w Weselu Figara, Zerlina w Don Giovannim), Giuseppe Verdiego (Oskar w Balu maskowym), Tadeusza Szeligowskiego (Dworka w Krakatuku), Eugena d’Alberta (Antonia w Nizinach), Juliusza Mejtusa (Helena Nikołajewna w Młodej Gwardii).
Po poślubieniu dyplomaty fińskiego Leonida (Leo) Tauréna (6 XI 1921 – 27 III 1977 Helsinki) w 1961 towarzyszyła mu na placówkach w Bagdadzie i Tel Awiwie. Po śmierci męża zamieszkała w Helsinkach; od 2016 ponownie w Gdańsku. Zmarła w Domu Seniora w Przyjaźni, pochowano ją w rodzinnym grobie na cmentarzu w Oliwie.
