NAMIEŚNIK JACEK, rektor Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Namieśnik Jacek.JPG|thumb|Jacek Namieśnik]] | [[File: Namieśnik Jacek.JPG|thumb|Jacek Namieśnik]] | ||
| − | '''JACEK NAMIEŚNIK''' (ur. 10 XII 1949 Mogilno – 14 IV 2019 Gdańsk), chemik, rektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1967 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, w latach 1967–1972 studiował na Wydziale Chemicznym PG w specjalności technologia chemiczna, od 1972 pracownik tego Wydziału w Zakładzie Technik Analitycznych Instytutu Inżynierii Chemicznej i Technik Pomiarowych. Od 1978 doktor na podstawie rozprawy ''Oznaczanie całkowitej zawartości węgla i zawartości węgla organicznego z lotnych zanieczyszczeń powietrza'' (promotor: prof. [[KOZŁOWSKI EDMUND | Edmund Kozłowski]]), od 1985 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy ''Zagęszczanie lotnych organicznych zanieczyszczeń powietrza'', od 1996 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1997 profesor zwyczajny. W latach 1990–1996 prodziekan Wydziału Chemicznego PG, 1996–2002 i 2005–2012 jego dziekan, od 1995 do śmierci kierownik Katedry Chemii Analitycznej. W latach 2002-2005 i 2012-2016 kierownik Studium Doktoranckiego na Wydziale Chemii, od 1990 członek Senatu PG, od 2007 do 2016 członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Od 2016 rektor PG (na kadencję do 2020) i wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych. <br/><br/> | + | '''JACEK NAMIEŚNIK''' (ur. 10 XII 1949 Mogilno – 14 IV 2019 Gdańsk), chemik, rektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Tadeusza i Jadwigi. W 1967 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, w latach 1967–1972 studiował na Wydziale Chemicznym PG w specjalności technologia chemiczna, od 1972 pracownik tego Wydziału w Zakładzie Technik Analitycznych Instytutu Inżynierii Chemicznej i Technik Pomiarowych. Od 1978 doktor na podstawie rozprawy ''Oznaczanie całkowitej zawartości węgla i zawartości węgla organicznego z lotnych zanieczyszczeń powietrza'' (promotor: prof. [[KOZŁOWSKI EDMUND, profesor Politechniki Gdańskiej | Edmund Kozłowski]]), od 1985 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy ''Zagęszczanie lotnych organicznych zanieczyszczeń powietrza'', od 1991 profesor nadzywczajny (uczelniany) PG, od 1996 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1997 profesor zwyczajny. W latach 1990–1996 prodziekan Wydziału Chemicznego PG, 1996–2002 i 2005–2012 jego dziekan, od 1995 do śmierci kierownik Katedry Chemii Analitycznej. W latach 2002-2005 i 2012-2016 kierownik Studium Doktoranckiego na Wydziale Chemii, od 1990 członek Senatu PG, od 2007 do 2016 członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Od 2016 rektor PG (na kadencję do 2020) i wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych. <br/><br/> |
| − | Od 1994 członek Komitetu Chemii Analitycznej PAN, od 2007 do 2015 przewodniczący tego Komitetu. Członek | + | Od 1994 członek Komitetu Chemii Analitycznej PAN, od 2007 do 2015 przewodniczący tego Komitetu. Członek m.in. Polskiego Towarzystwa Chemicznego (2004–2009 przewodniczący Oddziału Gdańskiego), Rady Naukowej Instytutu Oceanologii PAN (od 2008), Komitetu Badań Morza PAN (2011–2014), Romanian Society of Analytical Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry (od 2000), International Society of Environmental Analytical Chemistry (od 2002, członek Zarządu), Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk Pięknych (w sekcji nauk przyrodniczych, od 2017). W latach 2002–2004 był członkiem Rady Nadzorczej Grupy LOTOS SA.<br/><br/> |
| − | Specjalista z zakresu chemii analitycznej i chemii środowiska, głównie nowych rozwiązań aparaturowych i metodycznych w zakresie przygotowania próbek do analizy ze szczególnym uwzględnieniem aspektów zielonej chemii analitycznej, badań procesu przemian i metabolizmu szerokiego spektrum ksenobiotyków (los środowiskowy), wytwarzania nowych typów materiałów odniesienia w poszczególnych elementach środowiska nieożywionego oraz w tkankach i narządach organizmów żywych (los środowiskowy). Współautor | + | Specjalista z zakresu chemii analitycznej i chemii środowiska, głównie nowych rozwiązań aparaturowych i metodycznych w zakresie przygotowania próbek do analizy ze szczególnym uwzględnieniem aspektów zielonej chemii analitycznej, badań procesu przemian i metabolizmu szerokiego spektrum ksenobiotyków (los środowiskowy), wytwarzania nowych typów materiałów odniesienia w poszczególnych elementach środowiska nieożywionego oraz w tkankach i narządach organizmów żywych (los środowiskowy). Współautor m.in. monografii ''Podstawy analityki'' (1992), ''Pobieranie próbek środowiskowych do analizy'' (1995), ''Przygotowanie próbek środowiskowych do analizy'' (2000), ''Bezpieczeństwo i ochrona informacji'' (2007), ''Quality Assurance and Quality Control in the Analytical Chemical Laboratory: A Practical Approach'' (2009), ''Analytical Measurements in Aquatic Ecosystems'' (2009) oraz trzynastu patentów. <br/><br/> |
| − | + | W 2000 doktor honoris causa uniwersytetu w Bukareszcie, w 2015 [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY| Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]] i w tym samym roku Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Krzyżem Kawalerskim (1998), Krzyżem Oficerskim (2005), Krzyżem Komandorskim (2016) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2019 pośmiertnie) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1995). Polskie Towarzystwa Chemiczne nadało mu medal im. Wiktora Kemuli (2007) i im. Jędrzeja Śniadeckiego (2012). W 2001 otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza]] w kategorii nauk ścisłych, w 2006 Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za osiągnięcia w zakresie inżynierii środowiska, w 2017 za wkład w nowe rozwiązania metodyczne i aparaturowe w zakresie analityki środowiskowej, żywnościowej i medycznej. | |
| − | W 2000 doktor honoris causa uniwersytetu w Bukareszcie, w 2015 [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY| Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]] i w tym samym roku Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Odznaczony | + | |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| − | Mąż Krystyny (ur. Bielsko-Biała), absolwentki Uniwersytetu Jagiellońskiego (1969), adiunkt Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku, ojciec Katarzyny (ur. 1981), absolwentki Wydziału Zarządzania i Ekonomii PG, oraz Justyny (ur. 1986) zamężnej Pilipczuk, pracownika naukowego Wydziału Chemii PG. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO| cmentarzu Srebrzysko]]. W 2020 Wydział Chemii PG ustanowił nagrodę jego imienia. Pierwszą laureatką została prof. Anna Lisowska-Oleksiak z Katedry Chemii i Technologii Materiałów Funkcjonalnych, nagrodę wręczono 24 VI 2022. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Mąż Krystyny (ur. Bielsko-Biała), absolwentki Uniwersytetu Jagiellońskiego (1969), adiunkt Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku, ojciec Katarzyny (ur. 1981), absolwentki Wydziału Zarządzania i Ekonomii PG, oraz Justyny (ur. 1986) zamężnej Pilipczuk, pracownika naukowego Wydziału Chemii PG. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO| cmentarzu Srebrzysko]]. W 2020 Wydział Chemii PG ustanowił nagrodę jego imienia. Pierwszą laureatką została prof. Anna Lisowska-Oleksiak z Katedry Chemii i Technologii Materiałów Funkcjonalnych, nagrodę wręczono 24 VI 2022. W piąta rocznicę śmierci (2024) jego imię otrzymało audytorium na Wydziale Chemicznym PG. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 09:59, 10 cze 2024
JACEK NAMIEŚNIK (ur. 10 XII 1949 Mogilno – 14 IV 2019 Gdańsk), chemik, rektor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Tadeusza i Jadwigi. W 1967 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, w latach 1967–1972 studiował na Wydziale Chemicznym PG w specjalności technologia chemiczna, od 1972 pracownik tego Wydziału w Zakładzie Technik Analitycznych Instytutu Inżynierii Chemicznej i Technik Pomiarowych. Od 1978 doktor na podstawie rozprawy Oznaczanie całkowitej zawartości węgla i zawartości węgla organicznego z lotnych zanieczyszczeń powietrza (promotor: prof. Edmund Kozłowski), od 1985 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy Zagęszczanie lotnych organicznych zanieczyszczeń powietrza, od 1991 profesor nadzywczajny (uczelniany) PG, od 1996 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1997 profesor zwyczajny. W latach 1990–1996 prodziekan Wydziału Chemicznego PG, 1996–2002 i 2005–2012 jego dziekan, od 1995 do śmierci kierownik Katedry Chemii Analitycznej. W latach 2002-2005 i 2012-2016 kierownik Studium Doktoranckiego na Wydziale Chemii, od 1990 członek Senatu PG, od 2007 do 2016 członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów. Od 2016 rektor PG (na kadencję do 2020) i wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych.
Od 1994 członek Komitetu Chemii Analitycznej PAN, od 2007 do 2015 przewodniczący tego Komitetu. Członek m.in. Polskiego Towarzystwa Chemicznego (2004–2009 przewodniczący Oddziału Gdańskiego), Rady Naukowej Instytutu Oceanologii PAN (od 2008), Komitetu Badań Morza PAN (2011–2014), Romanian Society of Analytical Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry (od 2000), International Society of Environmental Analytical Chemistry (od 2002, członek Zarządu), Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk Pięknych (w sekcji nauk przyrodniczych, od 2017). W latach 2002–2004 był członkiem Rady Nadzorczej Grupy LOTOS SA.
Specjalista z zakresu chemii analitycznej i chemii środowiska, głównie nowych rozwiązań aparaturowych i metodycznych w zakresie przygotowania próbek do analizy ze szczególnym uwzględnieniem aspektów zielonej chemii analitycznej, badań procesu przemian i metabolizmu szerokiego spektrum ksenobiotyków (los środowiskowy), wytwarzania nowych typów materiałów odniesienia w poszczególnych elementach środowiska nieożywionego oraz w tkankach i narządach organizmów żywych (los środowiskowy). Współautor m.in. monografii Podstawy analityki (1992), Pobieranie próbek środowiskowych do analizy (1995), Przygotowanie próbek środowiskowych do analizy (2000), Bezpieczeństwo i ochrona informacji (2007), Quality Assurance and Quality Control in the Analytical Chemical Laboratory: A Practical Approach (2009), Analytical Measurements in Aquatic Ecosystems (2009) oraz trzynastu patentów.
W 2000 doktor honoris causa uniwersytetu w Bukareszcie, w 2015 Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego i w tym samym roku Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Krzyżem Kawalerskim (1998), Krzyżem Oficerskim (2005), Krzyżem Komandorskim (2016) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2019 pośmiertnie) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1995). Polskie Towarzystwa Chemiczne nadało mu medal im. Wiktora Kemuli (2007) i im. Jędrzeja Śniadeckiego (2012). W 2001 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza w kategorii nauk ścisłych, w 2006 Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za osiągnięcia w zakresie inżynierii środowiska, w 2017 za wkład w nowe rozwiązania metodyczne i aparaturowe w zakresie analityki środowiskowej, żywnościowej i medycznej.
Mąż Krystyny (ur. Bielsko-Biała), absolwentki Uniwersytetu Jagiellońskiego (1969), adiunkt Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku, ojciec Katarzyny (ur. 1981), absolwentki Wydziału Zarządzania i Ekonomii PG, oraz Justyny (ur. 1986) zamężnej Pilipczuk, pracownika naukowego Wydziału Chemii PG. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. W 2020 Wydział Chemii PG ustanowił nagrodę jego imienia. Pierwszą laureatką została prof. Anna Lisowska-Oleksiak z Katedry Chemii i Technologii Materiałów Funkcjonalnych, nagrodę wręczono 24 VI 2022. W piąta rocznicę śmierci (2024) jego imię otrzymało audytorium na Wydziale Chemicznym PG.
