PIWARSKI ANDRZEJ JAN, malarz, grafik
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Andrzej_Piwarski.jpg|thumb|Andrzej Piwarski z żoną Barbarą, 2017]] | [[File:Andrzej_Piwarski.jpg|thumb|Andrzej Piwarski z żoną Barbarą, 2017]] | ||
| − | '''ANDRZEJ JAN PIWARSKI''' (ur. 27 III 1938 Warszawa), malarz, grafik, działacz społeczno-kulturalny. Do Gdańska przyjechał w 1958, w latach 1960–1966 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Dyplom uzyskał w 1966 w pracowni [[TEISSEYRE STANISŁAW | Stanisława Teisseyre’a]] i [[ŻUŁAWSKI JACEK | Jacka Żuławskiego]]. <br/><br/> | + | '''ANDRZEJ JAN PIWARSKI''' (ur. 27 III 1938 Warszawa), malarz, grafik, działacz społeczno-kulturalny. Do Gdańska przyjechał w 1958, w latach 1960–1966 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Dyplom uzyskał w 1966 w pracowni [[TEISSEYRE STANISŁAW, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Stanisława Teisseyre’a]] i [[ŻUŁAWSKI JACEK, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku | Jacka Żuławskiego]]. <br/><br/> |
Po wyjeździe z Polski w 1973 mieszkał w Sztokholmie, Blanes koło Barcelony, Essen, Berlinie. W latach 1976–1980 pracował gościnnie jako docent w pracowni malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Münster. Między 1987 a 1991 prowadził pracownię malarstwa w Europejskiej Letniej Akademii Sztuk Pięknych w Luksemburgu. Po powrocie do Gdańska założył Europejskie Laboratorium Sztuki w Tuchomiu na Kaszubach, gdzie w latach 1993–2006 organizował międzynarodowe spotkania artystów. Od 2005 ma pracownię także w Berlinie. <br/><br/> | Po wyjeździe z Polski w 1973 mieszkał w Sztokholmie, Blanes koło Barcelony, Essen, Berlinie. W latach 1976–1980 pracował gościnnie jako docent w pracowni malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Münster. Między 1987 a 1991 prowadził pracownię malarstwa w Europejskiej Letniej Akademii Sztuk Pięknych w Luksemburgu. Po powrocie do Gdańska założył Europejskie Laboratorium Sztuki w Tuchomiu na Kaszubach, gdzie w latach 1993–2006 organizował międzynarodowe spotkania artystów. Od 2005 ma pracownię także w Berlinie. <br/><br/> | ||
Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1966), Związku Artystów Plastyków IG Medien w Niemczech (1982–2005), Rady Zagranicznej Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji w Londynie (1989), Związku Berlińskich Artystów Plastyków (od 2009); założycielem lub współzałożycielem między innymi Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów (wraz z ks. Franciszkiem Blachnickim od 1982), Stowarzyszenia Polskich Artystów Plastyków w Niemczech (od 1992), Kongresu Polonii Niemieckiej (od 1992), Krajowego Zrzeszenia Organizacji Polskich Północnej Nadrenii-Westfalii (od 1996). Współorganizował Marsze Wyzwolenia Narodów na trasie Carlsberg – zamek Hambach (Niemcy, 1983–1985, 1988–1989). Uczestniczył w Kongresie Kultury Polskiej w Londynie (1985). Brał udział w wielu manifestacjach i sympozjach przeciwko [[STAN WOJENNY | stanowi wojennemu]] w Polsce oraz na rzecz suwerenności narodów ciemiężonych przez reżimy komunistyczne, organizował pomoc humanitarną, wysyłając do Polski transporty żywności. <br/><br/> | Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1966), Związku Artystów Plastyków IG Medien w Niemczech (1982–2005), Rady Zagranicznej Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji w Londynie (1989), Związku Berlińskich Artystów Plastyków (od 2009); założycielem lub współzałożycielem między innymi Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów (wraz z ks. Franciszkiem Blachnickim od 1982), Stowarzyszenia Polskich Artystów Plastyków w Niemczech (od 1992), Kongresu Polonii Niemieckiej (od 1992), Krajowego Zrzeszenia Organizacji Polskich Północnej Nadrenii-Westfalii (od 1996). Współorganizował Marsze Wyzwolenia Narodów na trasie Carlsberg – zamek Hambach (Niemcy, 1983–1985, 1988–1989). Uczestniczył w Kongresie Kultury Polskiej w Londynie (1985). Brał udział w wielu manifestacjach i sympozjach przeciwko [[STAN WOJENNY | stanowi wojennemu]] w Polsce oraz na rzecz suwerenności narodów ciemiężonych przez reżimy komunistyczne, organizował pomoc humanitarną, wysyłając do Polski transporty żywności. <br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 14:04, 11 gru 2022
ANDRZEJ JAN PIWARSKI (ur. 27 III 1938 Warszawa), malarz, grafik, działacz społeczno-kulturalny. Do Gdańska przyjechał w 1958, w latach 1960–1966 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ( Akademia Sztuk Pięknych). Dyplom uzyskał w 1966 w pracowni Stanisława Teisseyre’a i Jacka Żuławskiego.
Po wyjeździe z Polski w 1973 mieszkał w Sztokholmie, Blanes koło Barcelony, Essen, Berlinie. W latach 1976–1980 pracował gościnnie jako docent w pracowni malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Münster. Między 1987 a 1991 prowadził pracownię malarstwa w Europejskiej Letniej Akademii Sztuk Pięknych w Luksemburgu. Po powrocie do Gdańska założył Europejskie Laboratorium Sztuki w Tuchomiu na Kaszubach, gdzie w latach 1993–2006 organizował międzynarodowe spotkania artystów. Od 2005 ma pracownię także w Berlinie.
Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1966), Związku Artystów Plastyków IG Medien w Niemczech (1982–2005), Rady Zagranicznej Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji w Londynie (1989), Związku Berlińskich Artystów Plastyków (od 2009); założycielem lub współzałożycielem między innymi Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów (wraz z ks. Franciszkiem Blachnickim od 1982), Stowarzyszenia Polskich Artystów Plastyków w Niemczech (od 1992), Kongresu Polonii Niemieckiej (od 1992), Krajowego Zrzeszenia Organizacji Polskich Północnej Nadrenii-Westfalii (od 1996). Współorganizował Marsze Wyzwolenia Narodów na trasie Carlsberg – zamek Hambach (Niemcy, 1983–1985, 1988–1989). Uczestniczył w Kongresie Kultury Polskiej w Londynie (1985). Brał udział w wielu manifestacjach i sympozjach przeciwko stanowi wojennemu w Polsce oraz na rzecz suwerenności narodów ciemiężonych przez reżimy komunistyczne, organizował pomoc humanitarną, wysyłając do Polski transporty żywności.
W latach 1985–1990 organizował salony artystyczne pod nazwą „Spotkania w naszym domu” w Essen, a od 1985 do 2004 wystawy pod wspólną nazwą „Spotkania ze sztuką”, które kontynuuje od 2005 roku w Berlinie. Jego twórczość można określić ogólnie jako emocjonalny abstrakcjonizm ubarwiony wątkami tematycznymi o charakterze społeczno-politycznym, choć przez krytyków zaliczany bywa do kręgu artystów „realizmu materialnego”. Tworzy dzieła o bardziej refleksyjnym, lirycznym charakterze, w których często odwołuje się do motywu ściany. Istotne miejsce w jego twórczości zajmują także pejzaże inspirowane architekturą konkretnych miast. Miesza techniki, buduje faktury, łącząc farby olejne z innymi materiałami, takimi jak piasek czy mączka marmurowa. Swój styl określa mianem „chropowatego i strukturalnego”.
Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych. Jego prace znajdują się w polskich i niemieckich kolekcjach oraz muzeach, a ponadto między innymi w Belgii, Danii, Finlandii, Szwecji, Hiszpanii, Watykanie, Wielkiej Brytanii i USA.
Jest laureatem wielu wyróżnień, przyznanych między innymi w ramach Ogólnopolskiej Studenckiej Wystawy Morskiej w Sopocie (BWA 1965), I Ogólnopolskiego Konkursu na Obraz Sztalugowy w Łodzi (BWA 1970); otrzymał też Stypendium Zarządu Komunalnego Zagłębia Ruhry (Essen 1979–1980). W 2004 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. W 2013 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury ( nagrody miasta Gdańska: kulturalne i naukowe), w 2018 medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”.
Od 1962 mąż artystki Barbary Ur (właściwie Barbary Urszuli z domu Ziółkowskiej) (ur. 18 VIII 1933 Inowrocław), absolwentki (1970) Wydziału Malarstwa w PWSSP w Gdańsku, animatorki życia artystycznego, działaczki społecznej i polonijnej.
