FUDAKOWSKI STANISŁAW, psycholog, działacz opozycji demokratycznej
| (Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''STANISŁAW JAN FUDAKOWSKI''' (ur. 17 VIII 1948 Gdynia), psycholog, działacz opozycji | + | [[File: Wojciech_Sychowski_1981.jpg |thumb| Uroczystość nadania Gdańskiej Stoczni Remontowej imienia marszałka Józefa Piłsudskiego, stoją od prawej: [[CHMIELEWSKI LECH, działacz opozycji demokratycznej | Lech Chmielewski]], [[JANKOWSKI HENRYK, ksiądz | ks. Henryk Jankowski]], Joanna Jaraczewska (wnuczka Józefa Piłsudskiego, od 1983 żona Janusza Onyszkiewicza), przed mikrofonem Wojciech Sychowski, w berecie [[WAPIŃSKI ROMAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego | Roman Wapiński]], przy sztandarze (w ciemnej kurtce) Stanisław Fudakowski, obok niego (z wąsami, częściowo przesłonięty sztandarem) [[GOŁĄB BOGUSŁAW, działacz opozycji demokratycznej| Bogusław Gołąb]], 11 XI 1981]] |
| − | W 1966 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Sopocie, w 1973 absolwent psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1973 zatrudniony | + | [[File: 1_Alojzy_Szablewski.jpg |thumb| Stanisław Fudakowski przemawia na bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 XII 1981]] |
| − | Od 1 IX 1980 członek [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej w PUSB | + | [[File: Fudakowski_Stanisław_.jpg |thumb| Stanisław Fudakowski przemawia przy bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej, podczas strajku po wprowadzeniu stanu wojennego, 14 XII 1981]] |
| − | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] od 13 do 16 XII 1981 przewodniczący Regionalnego Komitetu Strajkowego (RKS) i uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. 14 XII 1981, jako przewodniczący RKS, brał udział w rozmowach ze strajkującymi na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], którzy pod groźbą pacyfikacji otrzymali od [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służby Bezpieczeństwa (SB)]] ultimatum zakończenia protestu. Po zakończeniu negocjacji strajk na uczelni przerwano. | + | [[File: Stanisław_Fudakowski.jpg |thumb| Stanisław Fudakowski, 2021]] |
| − | Po pacyfikacji strajku w Stoczni Gdańskiej ukrywał się, w lutym 1982 wrócił do pracy w PPP. 15 III 1982 zatrzymany w firmie, przetrzymywany w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU| Areszcie Śledczym w Gdańsku]] przy ul. Kurkowej i areszcie Komendy Wojewódzkiej MO przy ul. Okopowej. 1 VI 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku za organizację i udział w grudniowym strajku na | + | '''STANISŁAW JAN FUDAKOWSKI''' (ur. 17 VIII 1948 Gdynia), psycholog, działacz opozycji demokratycznej. Syn pochodzącego z Zamojszczyzny Jerzego (18 IX 1912 – 8 XI 1995), prawnika, oraz pochodzącej z Wielkopolski Teresy z domu Lipskiej (30 I 1927 – 24 V 2002; pochowana z mężem na Cmentarzu Katolickim w Sopocie), brat Ignacego (ur. 1950). <br/><br/> |
| − | Od stycznia 1994 członek Stowarzyszenia | + | W 1966 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Sopocie, w 1973 absolwent psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1973 zatrudniony w Pracowni Psychologii Pracy (PPP) w Gdańsku, wchodzącej w skład Przedsiębiorstwa Usług Socjalnych Budownictwa (PUSB). W wyniku przekształceń własnościowych od października 1992 współwłaściciel PPP. Od 2013 na emeryturze, nadal czynny zawodowo. <br/><br/> |
| − | Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015). W maju 2011 nie wyraził zgody, by oddział [[INSTYTUT PAMIĘCI NARODOWEJ| Instytut Pamięci Narodowej]] w Gdańsku wystąpił do prezydenta RP Bronisława Komorowskiego o przyznanie mu Krzyża Wolności i Solidarności. {{author: RPK}} [[Category: | + | Od 1 IX 1980 członek [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej w PUSB. Przewodniczący specjalnej komisji powołanej 6 V 1981 przez Międzyzakładowy Komitet Założycielski w Gdańsku, dla zbadania konfliktu między [[WALENTYNOWICZ ANNA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowy obywatel Gdańska, patronka skweru | Anną Walentynowicz]] a prezydium Komisji Zakładowej „Solidarności”. W lipcu 1981 delegat na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w Gdyni, na którym został wybrany do prezydium Regionu, był w nim odpowiedzialny za dział interwencji. |
| + | Delegat na [[PIERWSZY KRAJOWY ZJAZD DELEGATÓW NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” (1981) | Pierwszy (I) Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”]], podczas drugiej tury zjazdu (26 wrzesień – 7 październik 1981) został członkiem prezydium zjazdu. <br/><br/> | ||
| + | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] od 13 do 16 XII 1981 przewodniczący Regionalnego Komitetu Strajkowego (RKS) i uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. 14 XII 1981, jako przewodniczący RKS, brał udział w rozmowach ze strajkującymi na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], którzy pod groźbą pacyfikacji otrzymali od [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służby Bezpieczeństwa (SB)]] ultimatum zakończenia protestu. Po zakończeniu negocjacji strajk na uczelni przerwano. Po pacyfikacji strajku w Stoczni Gdańskiej ukrywał się, w lutym 1982 wrócił do pracy w PPP. 15 III 1982 zatrzymany w firmie, przetrzymywany w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU| Areszcie Śledczym w Gdańsku]] przy ul. Kurkowej i areszcie Komendy Wojewódzkiej MO przy ul. Okopowej. 1 VI 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku za organizację i udział w grudniowym strajku na trzy i pół roku więzienia i trzy lata pozbawienia praw publicznych. Osadzony w Zakładzie Karnym w Potulicach. Zwolniony 7 IV 1983 na mocy amnestii, wykonanie kary zawieszono mu na czteroletni okres próby (29 V 1989 sąd zastosował wobec niego przepisy ustawy "o przebaczeniu i puszczeniu w niepamięć niektórych przestępstw i wykroczeń"). Po opuszczeniu więzienia powrócił do pracy w PPP. W latach 1989–1991, z upoważnienia Zarządu Regionu Gdańskiego „Solidarności”, sędzia społeczny w Społecznej Komisji Pojednawczej, powołanej ustawą sejmową w maju 1989. <br/><br/> | ||
| + | Od stycznia 1994 członek Stowarzyszenia „Godność” w Gdańsku, zrzeszającego więźniów politycznych i osoby represjonowane przez władze PRL w latach 1980–1989, od sierpnia 2002 sekretarz Stowarzyszenia. Członek założonego w 2002 w Gdańsku Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”. Współzałożyciel utworzonego w marcu 2006 Pomorskiego Społecznego Komitetu Lustracyjnego, którego celem było ujawnienie wśród osób publicznych agentów służb specjalnych PRL. Jako uczestnik I Zjazdu Krajowego Delegatów „Solidarności” sygnatariusz listu otwartego z września 2006 do delegatów XX Zjazdu „Solidarności” o podjęcie działań w celu ujawnienia nazwisk agentów SB, działających podczas I Zjazdu w 1981. 30 XI 2017 powołany przez wojewodę pomorskiego w skład Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015). W maju 2011 nie wyraził zgody, by oddział [[INSTYTUT PAMIĘCI NARODOWEJ| Instytut Pamięci Narodowej]] w Gdańsku wystąpił do prezydenta RP Bronisława Komorowskiego o przyznanie mu Krzyża Wolności i Solidarności. W 1993 decyzją sądową otrzymał finansowe zadośćuczynienie za przetrzymywanie w więzieniu w latach 1982–1983, w 2014 wystąpił o przyznanie mu większej kwoty. {{author: RPK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Materiały Stanisława Jana Fudakowskiego.<br/> | ||
| + | ''I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”: stenogramy'', t. 1–2, opracowanie i redakcja Grzegorz Majchrzak, Jan Marek Owsiński, Warszawa 2011–2013.<br/> | ||
| + | Cenckiewicz Sławomir, ''Anna Solidarność. Życie i działalność Anny Walentynowicz na tle epoki (1929–2010)'', Poznań 2010.<br/> | ||
| + | Kazański Arkadiusz, ''Solidarność w Stoczni Gdańskiej grudzień 1981-sierpień 1988'', Gdańsk 2004.<br/> | ||
| + | ''Sprawy zadośćuczynień za pobyt w więzieniach w PRL'', https://dzieje.pl/aktualnosci/sprawy-zadoscuczynien-za-pobyt-w-wiezieniach-w-prl. | ||
Aktualna wersja na dzień 09:21, 9 paź 2024
STANISŁAW JAN FUDAKOWSKI (ur. 17 VIII 1948 Gdynia), psycholog, działacz opozycji demokratycznej. Syn pochodzącego z Zamojszczyzny Jerzego (18 IX 1912 – 8 XI 1995), prawnika, oraz pochodzącej z Wielkopolski Teresy z domu Lipskiej (30 I 1927 – 24 V 2002; pochowana z mężem na Cmentarzu Katolickim w Sopocie), brat Ignacego (ur. 1950).
W 1966 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Sopocie, w 1973 absolwent psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1973 zatrudniony w Pracowni Psychologii Pracy (PPP) w Gdańsku, wchodzącej w skład Przedsiębiorstwa Usług Socjalnych Budownictwa (PUSB). W wyniku przekształceń własnościowych od października 1992 współwłaściciel PPP. Od 2013 na emeryturze, nadal czynny zawodowo.
Od 1 IX 1980 członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej w PUSB. Przewodniczący specjalnej komisji powołanej 6 V 1981 przez Międzyzakładowy Komitet Założycielski w Gdańsku, dla zbadania konfliktu między Anną Walentynowicz a prezydium Komisji Zakładowej „Solidarności”. W lipcu 1981 delegat na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w Gdyni, na którym został wybrany do prezydium Regionu, był w nim odpowiedzialny za dział interwencji.
Delegat na Pierwszy (I) Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, podczas drugiej tury zjazdu (26 wrzesień – 7 październik 1981) został członkiem prezydium zjazdu.
Po wprowadzeniu stanu wojennego od 13 do 16 XII 1981 przewodniczący Regionalnego Komitetu Strajkowego (RKS) i uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. 14 XII 1981, jako przewodniczący RKS, brał udział w rozmowach ze strajkującymi na Politechnice Gdańskiej, którzy pod groźbą pacyfikacji otrzymali od Służby Bezpieczeństwa (SB) ultimatum zakończenia protestu. Po zakończeniu negocjacji strajk na uczelni przerwano. Po pacyfikacji strajku w Stoczni Gdańskiej ukrywał się, w lutym 1982 wrócił do pracy w PPP. 15 III 1982 zatrzymany w firmie, przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Gdańsku przy ul. Kurkowej i areszcie Komendy Wojewódzkiej MO przy ul. Okopowej. 1 VI 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku za organizację i udział w grudniowym strajku na trzy i pół roku więzienia i trzy lata pozbawienia praw publicznych. Osadzony w Zakładzie Karnym w Potulicach. Zwolniony 7 IV 1983 na mocy amnestii, wykonanie kary zawieszono mu na czteroletni okres próby (29 V 1989 sąd zastosował wobec niego przepisy ustawy "o przebaczeniu i puszczeniu w niepamięć niektórych przestępstw i wykroczeń"). Po opuszczeniu więzienia powrócił do pracy w PPP. W latach 1989–1991, z upoważnienia Zarządu Regionu Gdańskiego „Solidarności”, sędzia społeczny w Społecznej Komisji Pojednawczej, powołanej ustawą sejmową w maju 1989.
Od stycznia 1994 członek Stowarzyszenia „Godność” w Gdańsku, zrzeszającego więźniów politycznych i osoby represjonowane przez władze PRL w latach 1980–1989, od sierpnia 2002 sekretarz Stowarzyszenia. Członek założonego w 2002 w Gdańsku Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”. Współzałożyciel utworzonego w marcu 2006 Pomorskiego Społecznego Komitetu Lustracyjnego, którego celem było ujawnienie wśród osób publicznych agentów służb specjalnych PRL. Jako uczestnik I Zjazdu Krajowego Delegatów „Solidarności” sygnatariusz listu otwartego z września 2006 do delegatów XX Zjazdu „Solidarności” o podjęcie działań w celu ujawnienia nazwisk agentów SB, działających podczas I Zjazdu w 1981. 30 XI 2017 powołany przez wojewodę pomorskiego w skład Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015). W maju 2011 nie wyraził zgody, by oddział Instytut Pamięci Narodowej w Gdańsku wystąpił do prezydenta RP Bronisława Komorowskiego o przyznanie mu Krzyża Wolności i Solidarności. W 1993 decyzją sądową otrzymał finansowe zadośćuczynienie za przetrzymywanie w więzieniu w latach 1982–1983, w 2014 wystąpił o przyznanie mu większej kwoty.
Bibliografia:
Materiały Stanisława Jana Fudakowskiego.
I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”: stenogramy, t. 1–2, opracowanie i redakcja Grzegorz Majchrzak, Jan Marek Owsiński, Warszawa 2011–2013.
Cenckiewicz Sławomir, Anna Solidarność. Życie i działalność Anny Walentynowicz na tle epoki (1929–2010), Poznań 2010.
Kazański Arkadiusz, Solidarność w Stoczni Gdańskiej grudzień 1981-sierpień 1988, Gdańsk 2004.
Sprawy zadośćuczynień za pobyt w więzieniach w PRL, https://dzieje.pl/aktualnosci/sprawy-zadoscuczynien-za-pobyt-w-wiezieniach-w-prl.
