CZARLEWSKI SŁAWOMIR, działacz opozycji demokratycznej, dyplomata
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: Sławomir_Czarlewski.jpg |thumb| Sławomir Czarlewski (z lewej) otwierający wieczór autorski z [[NIEDAŁTOWSKI KRZYSZTOF| ks. Krzysztofem Niedałtowskim]] i [[HUELLE PAWEŁ| Pawłem Huelle]], ambasada RP w Brukseli, listopad 2011]] | + | [[File: Sławomir_Czarlewski.jpg |thumb| Sławomir Czarlewski (z lewej) otwierający wieczór autorski z [[NIEDAŁTOWSKI KRZYSZTOF, ksiądz, duszpasterz środowisk twórczych| ks. Krzysztofem Niedałtowskim]] i [[HUELLE PAWEŁ, prozaik, poeta| Pawłem Huelle]], ambasada RP w Brukseli, listopad 2011]] |
| − | '''SŁAWOMIR CZARLEWSKI''' (ur. 7 V 1955 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, dyplomata. Wnuk pracownika Poczty Polskiej w Gdańsku Floriana Nitki, zamordowanego w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]. W latach 1970–1974 uczył się w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II]] i [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, X | X Liceum Ogólnokształcącym]], w okresie 1975–1980 studiował prawo na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytecie Gdańskim]] (w | + | '''SŁAWOMIR CZARLEWSKI''' (ur. 7 V 1955 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, dyplomata. Wnuk pracownika Poczty Polskiej w Gdańsku Floriana Nitki (4 VI 1897 – 29 I 1940), zamordowanego w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], syn Józefa (13 I 1921 – 8 II 2015 Gdańsk) i Haliny z domu Nitka (4 V 1930 – 24 IX 2015 Gdańsk). W latach 1970–1974 uczył się w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II]] i [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, X | X Liceum Ogólnokształcącym]], w okresie 1975–1980 studiował prawo na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytecie Gdańskim]] (w 1978 czasowo usunięty za działalność polityczną w Studenckim Komitecie Solidarność).<br/><br/> |
| − | W 1980 pracował w Państwowej Inspekcji Handlowej jako młodszy inspektor. Od | + | W 1980 pracował w Państwowej Inspekcji Handlowej jako młodszy inspektor. Od 1978 działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, od 1979 w [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. W latach 1980–1981 w Biurze Komisji Krajowej [[SOLIDARNOŚĆ | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]] (NSZZ „S”) w Gdańsku był kierownikiem działu do spraw współpracy z rządem, po wyjeździe do Francji w latach 1981–1984 członek władz Biura Zagranicznego NSZZ „S” w Brukseli (oficjalna reprezentacja NSZZ „S” za granicą), współzałożyciel i współprzewodniczący Komitetu Koordynacyjnego NSZZ „S” we Francji.<br/><br/> |
| − | Studiował historię najnowszą w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. W latach 1986–1990 pracował w Misji Katolickiej we Francji, redaktor pisma „Głos Katolicki”. W latach 1991–1996 konsul generalny Rzeczypospolitej Polskiej (RP) w Lyonie, w okresie 1997–2002 minister pełnomocny w ambasadzie RP w Paryżu. Po powrocie do Polski kierownik projektu Spotkania Europejskie Stowarzyszenia Francja–Polska, w latach 2005–2007 pracował dla Biblioteki Polskiej w Paryżu, równocześnie (2006–2007) – pełnomocnik prezydenta Gdańska do spraw [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS) | Europejskiego Centrum Solidarności]]. Od czerwca 2007 do lutego 2012 | + | Studiował historię najnowszą w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. W latach 1986–1990 pracował w Misji Katolickiej we Francji, redaktor pisma „Głos Katolicki”. W latach 1991–1996 konsul generalny Rzeczypospolitej Polskiej (RP) w Lyonie, w okresie 1997–2002 minister pełnomocny w ambasadzie RP w Paryżu. Po powrocie do Polski kierownik projektu Spotkania Europejskie Stowarzyszenia Francja–Polska, w latach 2005–2007 pracował dla Biblioteki Polskiej w Paryżu, równocześnie (2006–2007) – pełnomocnik prezydenta Gdańska do spraw [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS) | Europejskiego Centrum Solidarności]]. Od czerwca 2007 do lutego 2012 ambasador RP w Belgii. Po 2012 działa w biznesie.<br/><br/> |
| − | Autor publikacji historycznych, między innymi ''Obraz Francji w polskiej prasie katolickiej 1945–1948'' (1986). W | + | Autor publikacji historycznych, między innymi ''Obraz Francji w polskiej prasie katolickiej 1945–1948'' (1986). W 2009 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2022 Krzyżem Wolności i Solidarności. {{author: BŚ}} {{author: JMY}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 18:40, 7 gru 2022
SŁAWOMIR CZARLEWSKI (ur. 7 V 1955 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej, dyplomata. Wnuk pracownika Poczty Polskiej w Gdańsku Floriana Nitki (4 VI 1897 – 29 I 1940), zamordowanego w obozie Stutthof, syn Józefa (13 I 1921 – 8 II 2015 Gdańsk) i Haliny z domu Nitka (4 V 1930 – 24 IX 2015 Gdańsk). W latach 1970–1974 uczył się w II i X Liceum Ogólnokształcącym, w okresie 1975–1980 studiował prawo na Uniwersytecie Gdańskim (w 1978 czasowo usunięty za działalność polityczną w Studenckim Komitecie Solidarność).
W 1980 pracował w Państwowej Inspekcji Handlowej jako młodszy inspektor. Od 1978 działał w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, od 1979 w Ruchu Młodej Polski. W latach 1980–1981 w Biurze Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (NSZZ „S”) w Gdańsku był kierownikiem działu do spraw współpracy z rządem, po wyjeździe do Francji w latach 1981–1984 członek władz Biura Zagranicznego NSZZ „S” w Brukseli (oficjalna reprezentacja NSZZ „S” za granicą), współzałożyciel i współprzewodniczący Komitetu Koordynacyjnego NSZZ „S” we Francji.
Studiował historię najnowszą w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. W latach 1986–1990 pracował w Misji Katolickiej we Francji, redaktor pisma „Głos Katolicki”. W latach 1991–1996 konsul generalny Rzeczypospolitej Polskiej (RP) w Lyonie, w okresie 1997–2002 minister pełnomocny w ambasadzie RP w Paryżu. Po powrocie do Polski kierownik projektu Spotkania Europejskie Stowarzyszenia Francja–Polska, w latach 2005–2007 pracował dla Biblioteki Polskiej w Paryżu, równocześnie (2006–2007) – pełnomocnik prezydenta Gdańska do spraw Europejskiego Centrum Solidarności. Od czerwca 2007 do lutego 2012 ambasador RP w Belgii. Po 2012 działa w biznesie.
Autor publikacji historycznych, między innymi Obraz Francji w polskiej prasie katolickiej 1945–1948 (1986). W 2009 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2022 Krzyżem Wolności i Solidarności.
